دیروز در تالار کشور همایشی برگزار شده است با عنوان «بهار تربیت در طراوت تحول بنیادین» که ویژه سالروز تأسیس امور تربیتی است. به این می‌گویند نهایت ذوق در نامگذاری یک همایش. این اسم هم به قدر کافی گویاست؛ هم بهاری، هم شعاری و هم سیاسی. لطف کنید اول این نامگذار محترم را بیاورید یک‌بار زیارتشان کنیم. من تا به حال آدمی با این درجه از ذوق و جامع‌الشرایط بودن را از نزدیک ندیده‌ام. پیشنهاد می‌کنم ایشان را به سمت نامگذار اعظم برای کلیه همایش‌های دولت استخدام کنید تا به زودی شاهد همایش‌هایی با نام‌های زیر باشیم:
1- همایش «شکوه شکوفه در بهار هدفمندسازی» ویژه معرفی مهدکودک‌های نمونه کشور.
2- همایش «ستیغ سربلندی در فصل رویش یونجه» ویژه روز جهانی مرتع‌داری.
3- همایش «کوشش و جوشش در کندوهای پرعسل در راستای بهینه‌سازی روابط عاطفی» ویژه بررسی معایب کنترل جمعیت.
وزیر آموزش و پرورش در همایش «بهار تربیت در طراوت تحول بنیادین» گفته است: «آنقدر در آموزش و پرورش می‌مانم تا به زور مرا بیرون بیندازند.»
ثابت قدمی ایشان اساساً مثال‌زدنی است. به زور ماندن یک بحث است، به زور بیرون انداختن هم یک بحث دیگر. اما به هر حال طبق قانون دوره وزارت چهار سال است. حالا شما ثابت قدمی وزیر را بگذارید کنار روزهای آخر وزارت قانونی ایشان و روزهای معرفی وزیر جدید و هر تصویری می‌خواهید، بسازید.
حاجی‌بابایی در بیان علل ثابت‌قدمی‌اش خاطره‌ای هم بیان کرده و گفته است برای قبول وزارت با «حافظ» مشورت کرده و این شعر آمده است:
«یا کار به کام دل مجروح شود
یا مُلک تنم مَلِک روح شود
امید من آن است به درگاه خدا
که ابواب سعادت همه مفتوح شود»
1- ظاهراً نسخه‌ای که آقای وزیر از روی آن فال گرفته‌اند، مال نوجوانی‌های حافظ بوده که سواد چندانی نداشته و وزن شعر بلد نبوده، چرا که اصل مصرع دوم این است «یا مُلک دلم بی‌مَلِک روح شود» که دست‌کم وزنش درست است.
2- لابد می‌دانید که شعر مذکور رباعی است. تا جایی که ما دیده و شنیده‌ایم، با غزلیات حافظ فال می‌گیرند، نه رباعیات.
3- یا آقای وزیر حافظ را به شاخه نبات قسم نداده‌اند یا انگشتشان را درست تنظیم نکرده‌اند که دو، سه صفحه آخر دیوان آمده است.
4- حالا خوب است که صفحه فهرست آخر دیوان نیامده، در آن صورت آقای وزیر چه می‌کرد؟
5- فال گرفتن با حافظ آدابی دارد، معمولاً غزل سمت راست را می‌خوانند. با رباعیات نمی‌دانم چگونه می‌شود فال گرفت، به هر حال رباعی قبلی و رباعی بعدی را به ترتیب برایتان می‌نویسم. معمولاً در هر صفحه 3 رباعی چاپ می‌کنند. آقای وزیر از کجا فهمیده که رباعی وسطی منظور اصلی حافظ بوده است؟
«یاری که نکرد بخت شوریده چه سود
شادی چو ندید این دل غمدیده چه سود
او مردم دیده بود کز دیده برفت
چون مردم دیده رفت از دیده چه سود»
«آن لحظه دلت ز محنت آزاد شود
کان چیز که داری همه بر باد شود
دشمن ز تو گر شاد شود غم چه خوری
چه بهتر از آن کز تو دلی شاد شود»
26