یک تیم باید جای کریمی بدود

داشتن علی کریمی برای هر تیمی یک مزیت است و از دست دادن او یک اشتباه بزرگ. در فوتبال دو نوع بازیکن داریم؛ اول گروهی هستند که عادت دارند توپ را تعقیب کنند و باید مدام دنبال توپ بدوند. آنها اگرچه انرژی زیادی را در زمین خرج می‌کنند اما معمولاً کمتر مؤثر هستند اما عده‌ای محدود هم هستند که توپ را می‌گردانند و آنها هستند که تعیین می‌کنند توپ کجای زمین باشد. آنها اختیار توپ را در دست دارند و با اراده خود توپ را به گردش در می‌آورند. تعداد این قبیل بازیکنان در تمام دنیا خیلی زیاد نیست و در فوتبال ما هم هر چند سال یکبار چنین بازیکنی ظهور می‌کند و علی یکی از بهترین‌های این دسته از بازیکنان است.

علی را بی‌شک بسیاری از مردم ایران دوست دارند. او شهرتش را مدیون تکنیک فوق‌العاده‌اش است. توپ به پای کریمی می‌چسبد و او خیلی خوب پاس می‌دهد، دریبل می‌زند و تماشاگر را محو حرکات فوق العاده‌اش می‌کند.
کمترین حسن او این است که وقتی در زمین قرار می‌گیرد همه بازیکنان حریف روی او تمرکز می‌کنند و این اتفاق فضایی مناسب را به دیگر اعضای تیم می‌دهد.

بارها این حرف را درباره کریمی شنیدم که می‌گویند او تنبل است یا بی‌نظمی می‌کند. البته هیچ وقت مربی او نبوده‌ام اما در همه سالهایی که در الاهلی بازی می‌کرد نشنیدم که کسی درباره بی‌نظمی او چیزی بگوید. او ستاره تیمش بود. البته بارها دیده بودم کمی در دریبل‌هایش تکروی کند اما به نظرم از زمانی که از فوتبال آلمان برگشت، این مشکلش هم حل شده است و این تغییر را او در بازی‌های متوالی نشان داد. بازیکنی که 2 سال می‌تواند در تیمی مثل بایرن مونیخ بازی کند قطعاً سطح فوتبالش بالاتر از آسیاست و دیگر آنجا نمی‌شود بی‌نظمی کرد یا به تمرین نرفت پس علی این مشکل را هم نداشته که این قدر آنجا دوام آورده بود. اما پرسپولیس بی‌کریمی، در این باره تنها می‌توانم بگویم هم تیمی‌های او روزهایی سخت را سپری می‌کنند چون پر کردن خلأ کریمی نیاز به دوندگی چند برابر همه تیم دارد و در تیمی مثل پرسپولیس که همه فقط برد می‌خواهند به خصوص در روزهای ابتدایی فصل که شاید پرسپولیس هنوز به انسجام تیمی با مربی جدید خود نرسیده است، روزهایی دشوار را در پیش خواهند داشت .