بهروز غریب‌پور، مدرس و کارگردان شناخته شده و باسابقه تئاتر ایران در آستانه سال نو درباره شرایطی که جامعه ایران و خانواده تئاتر به دلیل شیوع ویروس کرونا تجربه کرده و عملکرد و نگاهی که باید در سال جدید داشته باشد، گفت: «من ۱۱ سالم بود که روز جهانی تئاتر نامگذاری شد و هیچ‌گاه در سال‌هایی که سپری شد چنین اتفاقی رخ نداده که روز جهانی تئاتر مصادف با تعطیلی تئاتر در جهان باشد.»
وی تأکید کرد: «ممکن است بحرانی که این روزها از سر می گذرانیم پیامدهای خوبی هم داشته باشد از جمله آن احساس جای خالی تئاتر در جامعه است که باید این احساس خلاء را به فال نیک بگیریم. اگر در جامعه کتاب و روزنامه چاپ نشود، یا مردم به پارک نروند و رفت و آمد نداشته باشند و نگران این امور باشند، نشان دهنده احساس اهمیت‌شان است.»
سرپرست گروه تئاتر «آران» در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: «در این شرایط، چاره گریه کردن و ماتم گرفتن نیست. به‌رغم همه دردی که دارم و بحرانی که بر جهان مستولی شده، گریه نمی‌کنم و به آینده فکر می‌کنم و امیدوار هستم که دوباره تماشاخانه‌های تئاتر باز شوند، بازیگران و عروسک‌ها روی صحنه بروند و تماشاگران در سالن به تماشای آثار بنشینند.»