تا اینکه خبری از زنی که داوطلبانه حاضر شد اولین واکسن ضد کرونا را رویش تست کنند، منتشر شد؛ جنیفر هالر، اهل سیاتل آمریکا. او بعد از تزریق گفت: «همه ما احساس درماندگی می‌کنیم. این یک فرصت شگفت‌انگیز برای من است که کاری انجام دهم... و من برای یک دنیای ناشناخته آماده ام...»
بله! «احساس درماندگی»؛ همان واژه ای که دنبالش بودم که ترجمه دقیقی از روز و روزگار دنیا در عصر حاضر است.
جالب آنکه در این وانفسای کرونایی این حالت درماندگی را به همه ابناء بشر بدون استثنا می توان تعمیم داد؛ از مردم کوچه و بازار یا به اصطلاح کف خیابان گرفته تا نخبگان و متخصصان و سیاستمداران و پزشکان که یک عمر برای عالم و آدم نسخه پیچیده اند و این را به راحتی می توان از اخبار و پیامهایی که بدون تامل در صحت و سقم آن روزانه در شبکه های اجتماعی از فرط درماندگی نشر و بازنشر می شود، برداشت کرد.
امروز ویدیویی به دستم رسید و به نظرم رسید اثر ارزشمندی است که این حس را به خوبی منتقل می کند و بر آن شدم با دوستانم آن را به اشتراک بگذارم. امید که پایانِ کرونا آغازی باشد بر پایانِ درماندگی ها و درخودماندگیهای بی پایان انسان تنها و سرگشته امروزی.
* منتشر شده در کانال تلگرام نویسنده . ۵ فروردین ۱۳۹۹