دوچرخه سواری شهری
شهرها را نمیتوان در یک مقیاس بررسی کرد، یعنی شما تصور کنید بیاییم مثلاً آمستردام را با شهری مثل تهران مقایسه کنیم! این واقعاً اشتباه است، آنها کجا و ما کجا! بنابراین وقتی صحبت از دوچرخه سواری ایده آل در شهر میشود ابتدا باید به قوانین دوچرخه سواری آن شهر دقت داشت و سپس موضوعات جانبی دیگر اشاره کرد.
تصور کنید اولین غول را شکست دادید و در شهری زندگی میکنید که قوانینی نیز برای حقوق دوچرخه سواران تهیه شده است، مثلاً اگر راننده ای با فرد دوچرخه سوار تصادف کرد، به راحتی بتوان برای هر کدام از آنها جریمه و یا مسئولیتی را تعریف کرد.
حالا باید به سراغ مورد بعدی برویم، یعنی مسیرهای ویژه به همراه حق تقدم هایی که در چهارراه ها برای دوچرخه سواران نیز تعریف میشود، شاید شما هم این چراغ های راهنمایی را دیده باشید که یکی از چراغ های آن مخصوص افرادی است که رکاب میزنند. مسلماً در شهرهای دوچرخه دوست جهان شاهد مسیرهای زیادی برای دوچرخه سواران هستیم و این دقیقاً همان چیزی است که افراد را به رکاب زدن بیشتر در شهرها تشویق میکند. اما ...
اما این همه موضوع نیست، مشکل از آن جایی شروع میشود که فقط یاد گرفته ایم بگوییم دوچرخه عالی است و هوا را پاک میکند! آیا میدانید هر سال چند نفر بخاطر رعایت نکردن اصول دوچرخه سواری با خطر مرگ و بیماری های مختلف دست و پنچه نرم میکنند؟
اصول دوچرخه سواری
حالا که صحبت از اصول دوچرخه سواری شد، بهتر است به چند مورد از مهمترین آنها اشاره کنم:
- در هوای آلوده رکاب نزنید: تهران شهری است که در بسیاری از روزها آلوده است اما با شروع فصل سرما که هوا دچار وارونگی میشود و آلودگی به سطخ زمین نزدیک میشود، افرادی که در این آلودگی ها رکاب میزنند دقیقاً در حال بازی با جانشان هستند و در آینده به مشکلات ریوی برخواهند خورد که نتیجه سهل انگاری هایی است که در روزهای آلوده انجام داده اند، چون با رکاب زدن در هوای شهری مثل تهران، همه سموم وارد ریه های شما میشود و علت آن نیز این است که دوچرخه سواری یک ورزش هوازی است.
- ابتدا آموزش ببینید: رکاب زدن در شهری مثل تهران که موتورسوارها و ماشین ها بدون ملاحظه و با سرعت زیاد از کنار دوچرخه سواران عبور میکنند بسیار خطرناک است و باید به صورت کامل از عهده دوچرخه خود بربیایید، بنابراین خیابان های تهران جای مناسبی برای شروع دوچرخه سواری نیست.
- ایمنی را به طور کامل رعایت کنید: فرقی نمیکند یک ربع یا یک روز قصد دارید رکاب بزنید، شما باید از همان ابتدا کلاه دوچرخه سواری داشته باشید و آن را بر روی سر خود در هنگام رکاب زدن قرار دهید. تهران جایی نیست که شما به راحتی و با خیال راحت رکاب بزنید، هر لحظه خطر شما را تهدید میکند، بنابراین کلا ایمنی را فراموش نکنید. در کنار کلاه ایمنی نیز، بهتر است از عینک مخصوص و دستکش مخصوص نیز استفاده نمایید تا هرچه بهتر ایمنی را رعایت کرده باشید.
- تغذیه شما باید متناسب با فعالیت شما باشد: اگر اهل رکاب زدن باشید پس باید بدانید که غذاهای مفید باید میل کنید و بطری آب همیشه همراهتان باشد، بنابراین یکی از اصول این است که به خوبی غذا و آب میل کنید تا دچار مشکلات بعدی نشوید.
- از دوچرخه با سایز خودتان استفاده نمایید: در هر شراطی باید از دوچرخه سایز خودتان استفاده نمایید، اگر دوچرخه ای که سایز شما نیست را به رایگان هم به شما دادند تا چند ساعت در شهر رکاب بزنید این کار را نکنید، استفاده در همان چند ساعت نیز میتواند موجب گرفتگی عضلات شما شود و در استفاده های طولانی مدت و روزانه نیز آسیب های به مراتب جدی تر به شما وارد میکند.
- مراقب رانندگان باشید: همانگونه که رانندگان باید در شهرها مواظب دوچرخه سواران باشند که در تهران و سایر شهرهای صنعتی اینطور نیست! دوچرخه سوار نیز باید با رعایت اصول و قوانین در محدوده ای که فقط برای ماشین ها تعریف شده است وارد نشود، به عنوان مثال دیده شده است که فرد رکاب زدن در تونل مخصوص ماشین ها تردد داشته است که این یک خطر جدی است و دور از اصول دوچرخه سواری است.
نکات پایانی
- اصولاً رکاب زدن در فضای طبیعی خارج شهر بهتر از رکاب زدن در شهرهای آلوده و بی قانونی مثل تهران است، بنابراین اگر دوست دارید نهایت لذت را ببرید، دوچرخه کوهستان خریداری کنید و در فضاهای طبیعی خارج از شهر رکاب بزنید.
- استفاده از دوچرخه هایی که برای شما نیستند و بصورت اشتراکی استفاده میشوند، بخاطر عدم رعایت سایز دوچرخه موجب آسیب دیدگی مفاصل در دراز مدت خواهد شد.
اگر نیاز به آموزش رایگان داشتید و یا دوست داشتید دیدتان را از سمت رکاب زدن در شهر به سمت کوهستان و حتی سفر با دوچرخه ببرید، به شما توصیه میکنم مجله دوچرخه سایت باچرخ را دنبال کنید و از مطالب بسیار مفید این سایت آموزشی که مطالب رایگان زیادی برای دوچرخه سواران دارد استفاده کنید.
۲۱۲۱