دوستم درد دل می‌کرد و میگفت: ببین ، قهرمانان ورزشی ما ، مثلا فوتبالیست های ما وقتی گل میزنند یا پنالتی میگیرند یا وزنه بردارهای ما و کشتی گیرهای ما وقتی زیر وزنه می‌رن و یا زیر یک خم میگیرن همه با شور و هیجان هورا میکشد و با تحسین به اونها نگاه میکنند و براشون خرج ها میکنند که حقشونه .
در ادامه گفت: ببین ، استادان دانشگاه و پزشکان و مهندسان و صاحب نظر ها و آدم‌های موفق در جامعه وقتی یک کاری میکنند به اصطلاح کارستون همه به تحسین به اونها نگاه میکنند و حق همه شونه که بجا خوب هم براشون خرج کنند و حمایت بشن .
اما ما چی ؟
ما فراموش شده هایی هستیم که رفتیم توی آلبوم تاریخ ؟
حالا آلبوم رفتن ما هیچ ، سالهاست که دخل و خرج زندگیمون هم نمیخونه ؟
متاسفانه خیلی ها از ما رزمنده ها هم معسر معیشتی هستیم ؟
گفتم
وَلا تَهِنوا وَلا تَحزَنوا وَأَنتُمُ الأَعلَونَ
گفت یعنی چی ؟
گفتم یعنی
تمام استادان دانشگاه ها و پزشکان و مهندسان و صاحب نظران و قهرمانان ورزشی عزیز ما درسته که قهرمانان کشور و محبوب دل ها و از افتخارات همه ایرانیان هستند
اما رزمنده ایثارگر و شهید و جانباز و آزاده مدافع مردم ایران و کشور ایران اسلامی و جمهوری اسلامی ایران و انقلاب اسلامی و اسلام محمدی که در میدان نبرد جانانه در مقابل گلوله و موشک و بمب و خصم و تجاوزات و جنایات دشمن ایستادند نیستند و نمیشند.
گفتم:
شما این عزیزانی که امروز افتخار آفرینان ایران اسلامی هستند را بخاطر بعضی موضوعات مادی با رزمنده ای که با جان خود در دفاع از کشور شرکت حضور فعال و موثر داشته مقایسه نکن
گفتم:
تمام افتخارات امروز کشور و زندگی امن و آرام از حضور و ایثار رزمندگان که فرزندان غیور همین سر زمین پاک و مقدس ایران زمین هستند ایجاد شده .
همه این افتخار آفرینان و همه خادمان و همه ملت بزرگ ایران به خوبی به این موضوع واقفند و در درونشان با احترام به این موضوع نگاه میکنند و قیاس شما برادر عزیز قیاسی مادی است که از شان و عزمت و هویت رزم و دفاع و فرهنگ ایثار کم میکند
گفتم:
مطمئن باشید وقتی کنار شما هستند و مینشینند و به یاد سخنان شما می افتند حسرت لحظات غرور آفرینی که شما خلق کردید را همیشه میخورند ، چون در آن جایگاهی که شما بودید نبودند و چنین فرصتی برایشان ایجاد نمیشود که بتوانند خود آزمایشی کنند .
گفتم:
به یاد رفتار و گفتار و نگاه های سردار دلها شهید حاج قاسم سلیمانی عزیز بیفت .
ببین این آدم در اون جایگاه ومقام چطوری بود و چکار کرد و چقدر حسرت میخوردند که یک مقداری یک کمی مثل و شبیه این شهید باشند ؟
به این دوست عزیزم گفتم:
من خودم سالها رزمنده ایثارگر بودم و الان هم شهید زنده و جانباز و آزاده ام و بقول معروف همه چی تمام هستم .
اما خدا شاهد است که من با تمام این اوصاف و القاب که با خودم یدک میکشم حسرت یک لحظه سربازی و پای رکاب و همرزمی شهید سلیمانی را داشتم و دارم و با افتخار تلاش میکنم در مسیر او باشم که مسیر واقعی و شفاف و بدون خدشه و رونتوش عزت و خدمت به ایران اسلامی است .
گفتم:
شان و جایگاه وحدمات شهید سلیمانی و شهید صیاد و شهید بابایی و .......... و امثال ایشان را با چه کسانی میتوانی مقایسه میکنی ؟
همه خادمان و دلسوزان در کشور ما عزیز هستند ، اما در فرهنگ ایثار که مزین به ایمان و اخلاق است آنها و ایثارگران واقعی چیز دیگری هستند
این سرمایه اجتماعی و عزت ما ایرانیان در ایران جهان است که الگوها و مثال هایی مثل شهید سلیمانی و شهید فخری زاده و سایر شهدا و ایثارگران و شهدای زنده و مجاهدان مخلص علم و عمل در هر لباس و جایگاه و گویش در بین مردم بصورت کم نام و گمنامی دارد که نگاه و حرف و عملشان خدمت به ایران اسلامی عزتمند و مقتدر بود و است .
اینها مایه امید و نوید هستند و دست و پای همه این عزیزان را باید بوسید و من با تواضع میبوسم .
صحبت من با دوستم تمام شد .
در اینجا سالگرد شهادت شهید سلیمانی و یاد همه شهیدان و یاد همه ایثارگران و یاد شهدای زنده و مجاهدان در راه خدا که برای اعتلا و عزت و اقتدار ایران اسلامی خدمت کردند و خدمت میکنند گرامی میداریم و با خلوص دل بدرگاه صاحب دل دعا میکنیم که سایه عزت خداوند بر ملت بزرگ ایران همیشه مستدام باشد . آمین
اللهم صل علی محمد و آل محمد .
تاریخ انتشار: ۱۲ دی ۱۳۹۹ - ۱۰:۵۵
به مناسبت سالگرد شهید سلیمانی داشتم کلیپی از این شهید والا مقام میدیدم. به یاد گفتگوی تلفنی که چند روز قبل با یکی از دوستان داشتم افتادم.
منبع: خبرآنلاین