سیدکاظم ملکوتی، عضو هیأت علمی دانشگاه علوم‌پزشکی ایران به خبرگزاری برنا گفته است: «در حال حاضر در تهران حدود 180 تا 200 هزار بیمار اعصاب و روان شدید زندگی می‌کنند.»
1- مدتی بود فکر می‌کردم چرا همه چیز یک‌جوری شده، نگو بیماران اعصاب و روان زیادند.
2- تا به حال فکر می‌کردم یک چیزهایی کم است. نگو کسانی که کم دارند، زیادند. بابت همین اوضاع یک‌جوری به نظر می‌رسد.
3- کاش دست‌کم لیست این جماعت بی‌اعصاب و روان‌پریش را منتشر می‌کردند.
4- اگر واقعاً ایشان لیستی دارند، بدانند که کلی قیمت دارد و بی‌خود و بی‌جهت مفت در اختیار کسی قرار ندهند. یک لیست مفسدان اقتصادی بود که 6 سال پیش قرار بود افشا بشه. بعضی‌ها باهاش چه کارها که نکردن و به کجاها که نرسیدن. آخرم زدن زیرش، گفتن ما قول نداده بودیم، بگیم.
سیدکاظم ملکوتی: «تصور عموم مردم از بیماران اعصاب و روان این است که این افراد کارهای وحشتناک و فجیعی انجام می‌دهند در حالی که این بیماران به دلیل ترسی که دارند، از کارهای خطرناک پرهیز می‌کنند.»
1- اگه ممکنه بگین که این جماعت اساساً از کی و چی می‌ترسند؟ آیا می‌شود آنها را از آمپول، دیو دوسر، غول، لولو یا چیزهای دیگه ترساند یا نه؟
2- البته یک چیزهایی از کارهای وحشتناک جماعت بی‌اعصاب دیده‌ایم قبلاً.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم‌پزشکی تهران: «باید به جای نام بیمار روانی که بار منفی دارد، از اسم خوشایندتری در مورد این افراد استفاده کنیم.»
1- مگر این افراد در مورد ما از اسم خوشایند استفاده می‌کنند که ما درباره آنها از اسم خوشایند استفاده کنیم؟ حالا اسم هیچ، رسم و رفتارشان چی؟
2- دیوانه، دیوانه است دیگر. اسمش را عوض کنیم، خودش عوض می‌شود؟
3- برخی از اسامی پیشنهادی خوشایند برای بیماران بسیار محترم روانی: بیمار روانی عزیز، بیمار روانی ارجمند، بیمار روانی بزرگ، بیمار روانی دوست‌داشتنی، بیمار روانی گل و بیمار روانی عسل.
سیدکاظم ملکوتی: «باید شرایطی فراهم شود تا این بیماران بتوانند از حداقل امکانات زندگی برخوردار شوند.»
در این مورد اخیر نظر خاصی ندارم اما اگر ممکن است یک فکری به حال آنها که عقل درست و حسابی دارند بکنید. گرچه این موضوع ربط چندانی به بنده ندارد!
/26