معاون فرهنگی سابق وزارت ارشاد درباره جوایز خصوصی و مواضعی که در این‌باره دارد به خبرآنلاین گفت: «آن چه از طرف من مطرح شد، صرفا مسایل مالی نبود، آغاز ماجرا وقتی بود که دیدم کسی اظهار نظر کرده که جایزه‌مان برگزار نمی‌شود؛ زیرا در سال گذشته 19 رمان منتشر شده است. آن سال نزدیک سه یا چهار هزار کتاب در حوزه ادبیات داستانی منتشر شده بود. من متوجه شدم که بعضی از آدم‌ها ظاهرا محفل‌هایی را راه انداخته‌اند و در این محفل‌ها که عنوان‌های بزرگی برای آن ایجاد کرده‌اند، قصد تبلیغ یک رویه و یک نوع نگاه خاص دارند که معطوف به محتوا است و به تکنیک کاری ندارد و جدا کردن 19 کتاب از بین هزاران کتاب منتشر شده نشان می‌دهد که به غیر از این نوزده اثر بقیه کتاب‌های منتشر شده با نوع نگاه آن‌ها از لحاظ محتوایی همخوانی ندارد و بعد ادعاهایی در مورد برگزار نشدن بعضی از جوایز مطرح شد. من متوجه شدم اتفاقاتی دارد می‌افتد که ماجرای ساده‌ای نیست، خیلی از این‌ها مجوزی هم نداشتند و همان حالت محفلی داشتند جایی که مجوز قانونی ندارد و ماهیت مشخص ندارد، می‌آید مدعی می‌شود که به ما جا ندادند و ما نتوانستیم جایزه‌مان را برگزار کنیم.»
او یادآور شد: «شما چند نفر آدم هستید و در خانه‌تان نشسته‌اید و ظاهرا مجموعه کوچکی که با فکرتان همخوانی داشته بررسی کرده‌اید و خودتان می‌خواهید به خودتان جایزه دهید و احیانا برخی از جوانان بااستعداد را جذب کنید.»
پرویز اعتقاد دارد: «این‌که در جامعه افکار مختلفی با نگاه‌های مختلفی در حوزه ادبیات مورد بررسی قرار بگیرد، هیچ عیبی ندارد، خیلی وقت‌ها خوب هم هست، اما مشروط به این‌که شفاف باشد؛ مثلا بگوید ما ادبیات با نگاه یاس آلود را بررسی می‌کنیم و یا هر کتابی که می‌خواهد به سمت خودکشی سوق دهد ما به آن جایزه می‌دهیم؛ این شفاف‌سازی صورت بگیرد نه این‌که فقط کتاب‌های با نگاه یاس‌آلود را بررسی کند و مدعی شود که فقط این کتاب‌ها در مملکت منتشر شده است. مسایلی که من مطرح کردم صرف مسایل مالی نبود، مسایل مالی‌اش برجسته‌تر بود به خاطر این‌که بعضی‌ها اشاره کرده بودند که ما به خاطر مسایل مالی نمی‌توانیم بعضی کارها را بکنیم. من گفتم هر جایزه‌ای باید داورانش مشخص شود، ملاک‌های داوری و اسامی کتاب‌های مورد بررسی و نتایج و دلایل این داوری باید مشخص شود و مهمتر از همه این‌ها، کسی که داوری می‌کند مشروعیتش را از کجا می‌گیرد.»
او ادامه داد: «یک وقتی یک کسی جایزه‌ای را تبلیغ کرده و راه انداخته بود. هر چه فکر کردم، دیدم حتا اسم این فرد را نشنیده‌ام. از تعدادی کارشناس آن رشته هم پرسیدم که اسم این فرد به گوش شما خورده؟ گفتند نه. بعد در اینترنت گشتم و دیدم فقط همین دکان و دستگاهی که راه انداخته در همه جا تکرار می‌شود؛ در واقع از این راه برای خودش شهرتی جور کرده است. اگر کسی به جوایزی که حامی دولتی دارند اشکالی می‌گیرد، آن مشکل که نباید عینا در کار خودشان منعکس باشد. هر کس که دارد جایزه‌ای برگزار می‌کند همه مواردش باید مشخص باشد تا اعتماد اهالی فرهنگ به این بخش اضافه‌تر شود. البته منظورم هم همه جوایز نبود و اتفاقا یکی به خودش گرفته بود که اساسا منظور من نبود!»
متن کامل گفت و گو با محسن پرویز را می توانید اینجا مطالعه فرمائید.
57244