این نویسنده و محقق تاریخ می نویسد: " در طول این چند سال به دلیل رفتارهای اشتباه و غلط بسیاری از آنچه به عنوان اصول انقلاب پذیرفته شده بود آسیب دید. روحانیت که مع الاسف متهم به دفاع از این جریان بود بیشترین آسیب را دید اما بیش از همه دین و دینداری لطمه خورد.
طی دو سال اخیر رفتارهای افراط گریانه در دفاع از آنچه امروزه به عنوان «جریان انحرافی» از آن یاد می شود، به صورت عاملی برای سست شدن بسیاری از ارزشها به ویژه در حوزه ارزشهای دینی گردید و شماری از جوانان ما را ناامید کرد. در این ماجرا، جدای از آن که خط عقل گرایی دینی به شدت تعضیف شد و باب رمالی و جن گیری بازتر گردید، تندروی در دفاع از این ماجرا و استفاده از ادبیات غیر معمول، بیشترین آسیب را به میراث بسیار غنی دینداری که سرمایه سه دهه انقلاب بود، در میان نسل جدید زد. "
جعفریان ادامه می دهد: " شاید کمتر کسی باور کند، کسانی که مدعی دفاع از ارزشها بودند، امروزه به عنوان عاملی برای دور شدن بسیاری از ارزشها شناخته می شوند و این کاری است که باید پاسخگوی آن باشند. صاحب این قلم کاری به جنبه های اقتصادی و عدالت اجتماعی و مدیریت جهانی ندارد که هیچ کدام محقق نشد. آنچه از اول مد نظر داشت و در باره آن می نوشت این بود که از روی نصیحت برادرانه به جریان موسوم به جریان انحرافی توصیه می کرد کاری به جنبه های دین و دینداری مردم نداشته باشد و صرفا تلاش کند با مدیریت کشور توانایی انقلاب را در عرصه اجتماع و اقتصاد نشان دهد. یادداشت «اداره کشور با غیب و استخاره» یکی از نخستین یادداشت هایی بود که درتیرماه 1386 این باره انتشار یافت. اما هیچ گاه به حرفها توجهی نشد و چنان تلقی گردید که گویی از سر نفرت و نه نصیحت این مطالب مطرح می شود. اما امروز باید از هواداران افراطی این جریان ـ به ویژه چند نماینده ای که همیشه خود را در دفاع از این ماجرا حریص نشان می دادند ـ پرسید: اکنون بعد از این مدت از آن ارزشها چه مانده است؟ "
دکتر جعفریان می افزاید: " اکنون در این باره چه باید کرد که نسل جدید در دو سال اخیر از لحاظ دینی بشدت آسیب دیده است. اخلاق در جامعه به دلیل عدم تعهد به اصول اخلاقی دین در میان شماری از سیاست مداران تا مرز نابودی رفت. دروغگویی و دادن آمارهای بی ربط و غلط نشان داد که تا چه اندازه این جماعت به ساده ترین اصول اخلاق انسانی وفادار هستند چه رسد به اسلامی. ادعاهای پرطمطراق و زدن حرفهای بزرگ و بی توجهی به این مثل قدیمی که سنگ بزرگ علامت نزدن است، نشان داد که این جماعت، مردمی به وسعت ایران بزرگ را احمق تصور کرده و در دادن اطلاعات غلط و گمراه کننده اصرار دارند.
شگفتا که حتی تا به امروز نیز حاضر نیستند بپذیرند که در مسیر اشتباه قدم و قلم بر می دارند و همچنان در مصاحبه ها و گفته ها تلاش مزبوحانه می کنند تا فریب کارانه خود را وفادار به اصول انقلاب از جمله ولایت فقیه نشان دهند.
برای مطالعه متن کامل این یادداشت لطفا اینجا را کلیک کنید.