این کتاب به قلم بیژن اشتری در 264 صفحه با قیمت 7500 تومان همراه با عکس‌هایی کم‌تر دیده‌شده، در قطع رقعی توسط انتشارات دنیای تصویر به چاپ رسیده است.
«دیکتاتورها و سینما» در هفت فصل مجزا به زندگی و نقش تاریخی هفت دیکتاتور معاصر و ارتباط شان با هنر سینما به عنوان وسیله‌ای برای تبلیغات سیاسی و بسط اقتدار حکومت‌های خودکامه می‌پردازد. این هفت نفر عبارت‌اند از: ولادیمیر ایلیچ لنین، جوزف استالین، بنیتو موسولینی، آدولف هیتلر، یوزف گوبلز، مائو تسه تونگ و کیم جونگ ایل.
در پیش‌گفتار کتاب می‌خوانیم: خودکامگان تاریخ در مهربانانه‌ترین تحلیل‌ها، کسانی بودند که می‌خواستند به زور و اجبار مردمان جهان را خوشبخت کنند! این‌چنین بود که بر اساس رأی و نظر و دیدگاه (اغلب گمراهانه) خود برای همه‌ی امور تعیین تکلیف می‌کردند؛ از نحوه‌ی لباس پوشیدن تا نوع معیشت و فرهنگ و هنر مردمان. دیکتاتورهای قرن بیستم، برآمده از تئوری‌های مختلف (از مارکسیسم تا نازیسم) با اتکا به نظریه هدف وسیله را توجیه می‌کند، سینما را محمل مناسبی برای بیان دیدگاه و تبلیغ آرمان‌های مادی‌شان یافتند؛ از این‌رو دستگاه‌های تبلیغاتی و زرادخانه‌های فکری خود را مجهز به سینما کردند. اما این هنر خیره‌چشم رام نشد و سوارش را به زیر انداخت. مجموعه حاضر تورقی است در اوضاع و احوال هفت خودکامه صدساله اخیر و ارتباط‌شان با سینما. دیکتاتورهای این مجموعه در کنار هنرهای دیگرشان (!) به نظر می‌رسد که بازیگران برجسته‌ای بودند که در سناریوی تخریب جهان نقش منفی‌شان را عالی ایفا کردند.
6060