به گزارش خبرآنلاین، علیرضا سلطانی گفت: شاید قضاوت در خصوص سیاست خارجی دولت سیزدهم زود باشد. اما با توجه به مواضع آقای رئیسی در انتخابات و عملکرد چند روزه می توان فهمی اولیه از کلیات سیاست خارجی آن داشته باشیم. اما شاخص مهم و اصلی دولت جدید نبود نقشه راه مشخص در سیاست خارجی است. شاید برخی تصور کنند این فرصتی برای ارزیابی از شرایط بین المللی باشد. اما چالش هایی که ایران گرفتار آن است، نیازمند نقشه راه است و شرایط کنونی ایران این مساله را بر نمی تابد. هنوز پیام مثبتی و شاخصه مثبتی از حضور و روی کار آمدن آقای رئیسی ندیده ایم.
شرایط نه رو به افول است و نه رو به روندی مثبت. از همین رو اقتصاد ایران درک و فهم درستی از سیاست خارجی و سیاست های کلان دولت سیزدهم بدست نیاورده است که بتواند متناسب با آن واکنشی از خود نشان دهد تا در این زمینه در مسیر رونق و یا رکود بیشتر قرار گیرد. به هر حال مسیری که اقتصاد ایران طی می کند رو به سراشیبی است. اما حداقل این است که با تغییر دولت این شیب تندتر نشده و در کنار آن رویکرد مثبتی هم نبوده است. اما در واقع این شرایطی نیست که دولت سیزدهم بخواهد در آن تعلل داشته باشد و اینکه سیاست و برنامه های خود را اعلام نکند.
وی افزود: طبق گفته های آقای رئیسی در مراسم تحلیف او بیان داشت که سفره مردم به مسائل خارجی گره نخواهد خورد. اما واقعیت این است که سفره مردم به مسائل خارجی گره خورده است. مهم این است که این گره کورتر شود یا تلاش بر آن شود که این گره باز شود. جواب این مساله با سیاستی که اتخاذ می شود معلوم خواهد شد. تا این گره باز نشود نمی توان امیدی به گشایش داشت. می توان دو نگاه مثبت و منفی نسبت به اظهارات آقای رئیسی در مراسم تحلیف داشت؛ جایی که عنوان کردند از هر گونه ابتکار عمل در خصوص طرح های دیپلماتیک استقبال خواهند کرد. در بُعد مثبت آن استفاده از ظرفیت های بالاتر از برجام برای رفع تحریم ها به شرط حفظ این توافق می تواند مفید واقع شود. اما نکته منفی آن تلاش برای بی اعتبارسازی برجام است. البته حد وسط نیز می توان برای آن در نظر گرفت اما از آنجایی که ما گرفتار سیاه و سفید و صفر و صد هستیم این نگرانی وجود دارد که صحبت از راه های دیپلماتیک بدون اشاره به برجام یک پیام کلی است که می توان هر دو برداشت مثبت و منفی را از آن داشت.
وی در پایان گفت: به نظر می رسد در حال حاضر دولت در تلاش برای تشکیل کابینه است که وقت و انرژی زیادی را از دولت می گیرد. از همین رو نمی تواند نقشه راهی را تا زمان تشکیل کابینه در زمینه سیاست خارجی ترسیم کند. به همین دلیل ابتکار عمل و کنش سیاسی فعال از سوی دولت مشاهده نشده است. مراسم تحلیف و دیدار با سران کشورها، گفتگو با رئیس جمهور فرانسه و سفر وزیر خارجه عراق به ایران بیش از آن که در رفتار سیاست خارجی دولت ایران کنشی باشد بیشتر واکنشی است. البته حضور فعال سران گروه های مقاومت در ایران در جریان مراسم تحلیف به نوبه خود مفید بود. نفس مذاکره تلفنی آقای رئیسی با مکرون اتفاق خوبی است که کمتر قابل پیش بینی به نظر می رسید. همچنین ابتکار عمل عراق در برگزاری نشست سران منطقه که می تواند به نوبه خود به ثبات منطقه کمک کند.
311311