بالاخره دومین وزیر پیشنهادی دولت جدید هم به مجلس معرفی شد.

رزومه وزیر از نظر تجربه و ورود ایشان یا عدم اشراف وی به مسائل آموزش و پرورش و اعتبار واقعی مدرک دانشگاهی  و.....مشخص است و قصد زیر سوال بردن آن را ندارم که حاجت به بیان نیست. میزان مقبولیت یا عدم مقبولیت ایشان در بین قاطبه فرهنگیان هم اظهر من الشمس است که هر نماینده ای  که با فرهنگیان مزتبط باشد از آن مطلع است و به پیامک های سازماندهی شده و اعتبار یا عدم اعتبار آنها واقف است.

به نظر می رسد لابی گسترده ای برای کسب رای اعتماد این وزیر پیشنهادی  سازمان یافته است به طوری که ۴ وزیر سابق و اسبق هم  به حمایت برخاسته اند البته امضای دو نفر از آنها که ضعیف ترین وزرای آموزش و پرورش بوده اند جای تعجب ندارد خصوصا که ممکن است به دلیل جایگاه سازمانی و یا .... وارد عرصه شده باشند ولی امضای دونفر دیگر قدری جای تعجب داشت چون یکی را به داشتن وجدان می شناختم هرچند  سابقه رفاقت با رئیس دولت و همکاری آقا زاده با یکی از معرفین و منسوبین وزیر پیشنهادی می تواند در این امضا  موثر باشد .و اما وزیر اعتدالی که با پرچم اعتدال دست به قلم برده است تحلیل ذهنی قبلی ما درمورد صداقت ایشان و شناخت واقعی به مصالح آموزش و پرورش و حتی مواضع سیاسی را مورد تایید قرار می دهد .

تاکید می کنم دراین نوشتار قصد  بررسی رزومه وزیر پیشنهادی را ندارم که هر فرد صاحب اندیشه و وجدانی با یک نگاه ساده صلاحیت یا عدم صلاحیت وزیر را در می یابد. بلکه  هدف بنده این است که به عنوان یک شهروند ساده و بدون پست و سمت به نمایندگان محترم  توصیه کنم در رای اعتماد به وزیر جدای از این لابیگری ها گوشه چشمی هم به خدا و وجدان و مصلحت میلیونها دانش آموز و آینده کشور و معلمین داشته باشند. همین.