روزگار و زندگی روزمره عجیب حواس ها را پرت کرده و واقعیت ها را در خیلی جاها بر عکس نشان می دهد. آنقدر سرگرم گذران این عمر شده ایم که بسیاری از مواقع یادمان می رود که اساسا برای چه چیزهایی باید اینقدر تلاش کنیم و سر و کله بزنیم. سخن از سر خوشی و یا به اصطلاح شکم سیری نیست, بلکه اگر هر از چند گاهی تأملی کنیم و به فکر فرو برویم آنگاه است که می فهمیم که خیلی از چیزها را که فکر می کنیم خوب هستند , اساسا خوب که نه , بلکه حتی بد می باشند. یا خیال می کنیم قشنگند ولی در واقع زشت و نازیبایند. اگر هم خود را رها کنیم و به دست شرایط بسپاریم قطعا نخواهیم توانست در برابر قدرت بزرگ روزگار, مسیر درست را طی کنیم. چاره در تفکر و دقت است, راه در انتخاب با آگاهی است و بالاخره طریق را باید از بلد راه جویا شد. اگر خدا و خدایی شدن مطلوب است , که هست, لاجرم او را باید هدف و مقصد قرار دهیم و همه چیز را با او بسنجیم و او را شاخص و میزان قرار دهیم. اگر سربلندی در نزد او را می خواهیم بایستی با اشارات او, راه بجوییم.شرافت و بزرگی در مسیر خدا با ملاکات خدایی اندازه گیری می شود.
امام علی (ع) می فرماید: شرافت در نزد خداوند به نیکویی و زیبایی اعمال و کردارهاست, نه به نیکویی گفتارها.(1)
چه بسا خوب ها را بدانیم و زیبایی ها را زیبا تر بیان کنیم و در عمل آنگونه که رضایت حضرت حق می طلبد رفتار نکنیم , که این دانش و گفتار زیبای بدون عمل, هیچ نیرزد.
شاید به ذهن خواننده محترم این مطالب ساده و سطحی بیاید, ولی همگی را توجه می دهم به این نکته , که اساسا خدایی شدن ,امری است سهل و ممتنع, دستورات و توقعات ساده و بدون پیچیدگی, ولی شاید عمل به آنها کمی سخت باشد.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
(1) قال علی (ع) الشرف عند الله سبحانه بحسن الاعمال, لا بحسن الاقوال.-(شرح غررالحکم.2/106)