البته هواداران زیادی از ولز طاقت تماشای آن پنالتی را نداشتند و معلوم شد که مدافع کناری ولز هم یکی از آنها بوده است.
هنگامی که گرت بیل توپ را روی نقطه پنالتی گذاشت و نفس عمیقی کشید، میلیون ها نفر از ولزی‌ها که به سختی توانستند این سکانی را تماشا کنند.
این بزرگترین و مهم ترین ضربه پنالتی یک بازیکن ولزی از سال ۱۹۹۳ زمانی که پل بودین فرصت داشت ولز را به سمت جام جهانی ۹۴ آمریکا، بود و حالا معلوم شده که فقط برخی از هواداران روی سکوها یا در خانه‌ها یا میخانه‌های ولز نبودند که مجبور شدند این صحنه را تماشا نکنند و یکی از هم تیمی‌های بیل نیز نمی‌توانست تماشا کند.
هنگامی که کاپیتان ولز عقب رفت و گونه‌هایش بیرون زد، نکو ویلیامز روی خط کناری و در راستای نقطه پنالتی ایستاده بود.
ویلیامز، یکی از بهترین بازیکنان ولز در آن شب بود و چند لحظه قبل از ضربه پنالتی توسط راب پیج از زمین خارج شده بود. همچنین پس از بازی مشخص شد که او علیرغم درگذشت پدربزرگش یک روز قبل از اولین بازی ولز در جام جهانی پس از ۶۴ سال برای تیمش به میدان رفت.
ویلیامز در حالی که بیل برای زدن ضربه پنالتی آماده می‌شد، روی خط کناری زمین ایستاده بود. مدافع کناری ولز نگاهی سریع به سمت کاپیتان خود انداخت، اما قبل از ضربه زدن به توپ، به سرعت به طرفداران نگاه کرد و به وضوح قادر به تماشای آنچه قرار بود اتفاق بیفتد، نبود. او سپس از واکنش هواداران روی سکوها متوجه می شود که ولز گل مساوی را به ثمر رسانده است.
سپس ویلیامز قبل از اینکه به سمت بیل و بقیه هم تیمی هایش که به سمت یکی از تابلوهای تبلیغاتی روبروی «دیوار قرمز» پشت دروازه دویده‌اند، بدود؛ با تشویق وحشیانه در کنار خط به شادی برمی خیزد.
انتظار می‌رود ویلیامز و بیل با توجه به نمایش خوبشان مقابل آمریکا در مقابل ایران در ترکیب اصلی قرار بگیرند
بیشتر بخوانید:
۲۵۱۲۵۴