سرانجام بعد از هفته‌ها تعلیق و شایعه و تکذیب و اگر و مگر و اما، فیلم «جدایی نادر از سیمین» به عنوان نماینده ایران در اسکار معرفی شد.
شاید اکنون جای این سئوال مطرح باشد که با توجه به قابلیت‌های بالای این فیلم و اجماع تقریبا مطلق جماعت سینمایی کشور، علت این همه تأخیر و تردید در معرفی فیلم و فرصت‌سازی برای ایجاد انواع و اقسام شایعات و گمانه‌زنی ها و بدبینی‌ها پس چه بود؟ اما نگارنده قصد ندارد وارد این وادی شود.
هدف از نگارش این مطلب ابراز سپاس از هیئت انتخاب فیلم اسکار است. اعضای این هیئت سینماگران معتبر و شریفی بودند که راستش زمانی که نام‌شان رسانه ای شد، خرسندی فراوانی برای کسانی که دغدغه این انتخاب را داشتند فراهم آمد.
جدا از جایگاه هر یک از اعضا، ترکیب مزبور نیز مناسب بود و جمعی شامل فیلمساز و فیلمبردار و تهیه‌کننده و بازیگر و منتقد و کارشناس بین‌المللی آن را تشکیل می‌دادند و واجد صلاحیت تخصصی انکارناپذیری بودند. تصمیم چنین جمعی، بسیار دور از ذهن می‌نمود که بر اثری غیر از انتخاب کنونی‌شان تعلق گیرد.
آن احتمالات اندک ( و البته پردغدغه) نیز بیشتر به این برمی‌گشت که با توجه به برخی نشانه‌ها در گفتار برخی نزدیکان و منسوبان به مدیریت سینمایی کشور، فضا از حالت تخصصی بیرون آید و تحمیلات حاشیه‌ای بر متن آن چیره شود.
اعضای هیئت انتخاب خوشبختانه نشان دادند افرادی مستقل هستند و شایستگی و اعتبار خود را تحت تأثیر فشار گروه‌ها و چهره‌های ذی نفوذ مخدوش نمی‌سازند. قطعا در این جا، باید از مدیران بنیاد فارابی نیز به نیکی یاد کرد که به رغم برخی از شرایط حاکم و پیرامونی، هیئت انتخاب مناسبی را تشکیل دادند و از آن مهم‌تر، فرصت ابراز استقلال را از این هیئت دریغ نکردند.
شاید اتفاقا همین جا است که دلیل تأخیر در اعلام نام فیلم «جدایی نادر از سیمین» مشخص می شود. در برخی اظهار نظرها از جانب بعضی از اعضای این هیئت، این نکته مشهود است که فیلم مزبور از همان آغاز مد نظر ایشان بوده و بیشتر برای بستن راه‌های بهانه‌جویانه و تهمت پراکن، از روش اعلام نامزد بهره جستند تا بدین وسیله هم آثار برتر در میان فیلم‌های اکران یک سال اخیر را معرفی کنند و هم سازوکارهای تخصصی را در گزینش‌های خود به کار گیرند.
شاید کسانی که مطالب صاحب این قلم را در این تارنما تعقیب می‌کنند و یا جسته و گریخته با آن مواجه می شوند، اغلب لحنی تند و انتقادی را تشخیص داده باشند، اما حتی رادیکال‌ترین آدم‌ها هم در برابر روندی درست، تواضع و احترام به جای می‌آورند.
با توجه به رقیبان قدرتمند فیلم آقای فرهادی در اسکار امسال، از اثر پدرو آلمادوار گرفته تا فیلم آکی کوریسماکی، این احتمال هم که منتخب کشور ما رأی نیاورد مطرح است که البته با توجه به ظرفیت‌های بالای آن، امید به گزینش نهایی‌اش محتمل‌تر است؛ اما فارغ از هر نتیجه ای، آن چه در حال حاضر اهمیت دارد، انتخاب درست دوستان در این مقطع بود که قطعا در تاریخ سینمای ایران جایگاه ویژه‌ای خواهد داشت.
5858