بسیار گفته شده بیماران اچ.آی.وی مثبت، می توانند مانند همه مردم عادی زندگی کنند و زندکی معمولی داشته باشند. اما زندگی با یروس HIV به این سادگی ها هم نیست.

در میزگردی که هفته گذشته با حضور یک خاتواده درگیر با HIV در کافه خبر برگزار شد، دکتر حمیدرضا شاعری، رییس انجمن ایدز ایران، درباره اتفاقاتی که معمولا برای بیماران اچ.آی.وی مثبت می افند، چنین توضیح داد: " HIV خودش باعث هیچگونه بیماری و مرگی نمی شود. اصلاً این HIV نیست که افراد مبتلا را از پا در می آورد، بلکه بیماری هایی که در ارتباط با نقص سیستم ایمنی بدن هستند و ناشی از HIV ایجاد می شود، فرد را به سمت بیماری می برد. فی نفسه HIV خودش کشنده نیست؛ اما چون به مرور زمان سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کند، بدن به مرحله ای می رساند که با یک سری از معیارهای شناخته شده فاز ایدز بیماری HIV نام گرفته است. وقتی فرد وارد این مرحله می شود، داروها برای فرد شروع می شود. این داروها عمر افراد را افزایش می دهد و ارتقاء کمی و کیفی برای زندگی شان را فراهم می کند."

به گفته شاعری، اما پس از مدتی که بیماران به برخی داروها مقاوم شدند، نیاز به حمایت های دولتی بیشتر حس می کند: "بخشی از بیمارها نسبت به این داروها مقاومت پیدا می کنند و بعضی از آنها باید داروهای دیگری استفاده کنند. داروهایی متنوعی وجود دارد؛ اما همه آنها از طریق دولتی داده نمی شوند و باید با قیمت بالایی خریداری شوند. از این ها که بگذریم، با فرض این که داروها را افراد رایگان دریافت کنند؛ اما باز هم ایدز بیماری هایی دارد که آن بیماریها هزینه بر هستند؛ مثل سل. خیلی از بیماران ما همزمان مبتلا به هپاتیت C هستند که درمان های بسیار سنگینی را لازم دارند. خیلی از عفونت هایی که ناشی از ایدز است نیاز به درمان های سنگین و بستری شدن های طولانی مدت دارند."

و همین باعث اختلال در زندگی معمولی بیماران می شود. رییس انجمن ایدز درای باره می گوید: "ایدز باعث کاهش توان افراد می شود؛ اینها ضربه های اقتصادی زیادی به فرد می زند. افزایش میزان غیبت از کار و کاهش کیفیت کار هم چیزهایی است که فشار اقتصادی به بیمار تحمیل می کند. اینجاست که پای کمک های جامعه و مردمی به بیمار باید باز شود. اگر این بیمار را به عنوان مجرم بشناسند و به او به عنوان مجرم نگاه کنند؛ آنوقت این حمایت های اجتماعی هم به آنها داده نمی شود. با وجود اینکه خیلی ها دوست دارند، اما دوره کارهای سمبلیک گذشته است. الان در دهه چهارم بیماری ایدز باید شرایطی فراهم شود تا هم جامعه این افراد را بپذیرد و هم این افراد بتوانند با ارتقاء کیفیت و کمیت زندگی شان بتوانند در جامعه مورد پذیرش قرار گیرند و مثل یک شهروند عادی به جامعه خدمت کنند و زندگی کنند. متاسفانه همچنان همان کارهای نمایشی در روز جهانی ایدز انجام می شود که آنچنان جالب نیست."
مشروح این میزگرد را می توانید اینجا بخوانید.

4747

 

منبع: خبرآنلاین