اواسط دهه 80 بود که نام بنیامین بهادری و آهنگ‌هایش در میان قشر‌های مختلف بر سر زبان‌ها افتاد. او به سرعت با آهنگ «دنیا دیگه مثل تو نداره» و «لکنت» به ستاره محبوب موسیقی پاپ بدل شد. بهانه گفت‌وگوی ما با او حضورش در بخش جنبی جشنواره فجر بود که 28 بهمن‌ماه در برج میلاد صورت می‌گیرد.
از اولین حضورتان در جشنواره موسیقی فجر بگویید...
سال 88 بود. در واقع اولین باری بود که به صورت رسمی روی صحنه می‌رفتم و کنسرت برگزار می‌کردم. دو سانس در یک شب بود. حدود سه سال از انتشار اولین آلبومم گذشته بود که این کنسرت برگزار شد. قبل از آن، فقط یک تک‌اجرا در جشنواره فرهنگی و هنری Middle East در سوئد داشتم.
نحوه انتخاب شما برای جشنواره موسیقی چگونه بود؟
ما، یعنی من و دیگر اعضای گروه، هم در تولید آلبوم و هم در اجرای کنسرت و حواشی دیگر فقط به بخش هنری و تالیفی می‌پردازیم. بخش‌های دیگر که جنبه حقوقی و تصمیم‌گیری راجع به حضور در جشنواره و مراسم‌های مختلف را دارد، از همان روز اول که کار ما شروع شد، بر عهده محسن رجب‌پور بوده است. در مورد شرکت در جشنواره هم ایشان با دلایل منطقی من را متقاعد کردند که در جشنواره شرکت کنیم و این تصمیم را با هم گرفتیم. گروه ما به کارشناسی او در این زمینه اعتماد کامل دارد.
سال 88 اولین حضور شما در جشنواره به نوعی شروع برگزاری کنسرت‌هایتان هم بود و خیلی به معرفی شما کمک کرد. دلیل اصلی حضورتان در جشنواره امسال چه بود؟
چرا شرکت نکنیم.
آقای ریاحی، دبیر جشنواره، عقیده داشتند بهتر است برای موسیقی پاپ یک جشنواره جداگانه برپا شود تا بهترین‌های جشنواره موسیقی پاپ در جشنواره موسیقی فجر شرکت کنند...
به نظرم نباید خیلی نگران شرکت موسیقی پاپ در بخش رقابتی جشنواره باشیم؛ زیرا خود به خود برای موسیقی پاپ این اتفاق رقابتی می‌افتد. معتبرترین عناوین موسیقی پاپ در سطح جهان براساس تیتراژ و سطح مخاطب انتخاب می‌شود و البته در نظرسنجی‌های استاندارد، هنرمندانی که مخاطب بیشتری جذب کرده باشند، خود به خود جایزه‌های موسیقی پاپ را در دنیا به خود اختصاص می‌دهند.
مثلا چه جایزه‌ای؟
تمام جایزه‌های معتبر موسیقی پاپ. تا آنجا که من اطلاع دارم، کسانی که در بخش پاپ جایزه می‌گیرند، موفقیت‌شان تا مقدار زیادی بستگی به تیراژ و تعداد مخاطبان‌شان دارد. وقتی به شکل رسمی هم مسابقه برگزار نمی‌شود و نام کسی را به عنوان برنده انتخاب نمی‌کنند- حداقل در مورد موسیقی پاپ – مردم انتخاب‌کننده نهایی‌اند...
در واقع موسیقی پاپ در جشنواره به نوعی کاربرد جذب مخاطب عام را دارد و به تعبیری، « ویترین جشنواره» است. به نظر شما این سیاست در درازمدت به نفع موسیقی پاپ است یا به ضرر آن؟
در درازمدت ممکن است این شکل تغییر پیدا کند. دو بخش موسیقی پاپ و سنتی به هر دلیلی از هم جدا افتاده‌اند که به نظر من دلیلی بر این جدایی وجود ندارد. موسیقی پاپ می‌تواند خیلی جدی در جشنواره حضور داشته باشد و تندیس‌های مختلفی برای بخش‌های مختلف مثل شعر، تنظیم و... بگیرد؛ چون این بخش‌ها خیلی تخصصی شده و مردم به آن اهمیت می‌دهند. شما تیراژ آلبوم و دانلود و تماشاچی کلیپ یک آلبوم موفق موسیقی پاپ را حتی با پرفروش‌ترین فیلم‌ها مقایسه کنید؛ باز می‌بینید که موسیقی بسیار تاثیرگذارتر است. در کل دنیا، به همین شکل است. شما در اتومبیل موسیقی گوش می‌دهید، صبح از خواب بیدار می‌شوید موسیقی گوش می‌دهید و به عناوین مختلف موسیقی در زندگی‌تان جریان دارد.
البته در کل دنیا موسیقی با مشکلات ما مواجه نیست...
دست‌اندرکاران موسیقی، خودشان هم باور دارند که آنچه در بطن جامعه راجع به موسیقی پاپ اتفاق می‌افتد، با موضع‌گیری‌های رسمی‌شان فاصله دارد. همین که بخش جنبی جشنواره را برای جذب مخاطب به موسیقی پاپ اختصاص داده‌اند، خودش گویای این مطلب است. حالا شما می‌گویید «ویترین»، من می‌گویم عیبی ندارد، این ویترین خودش یک قدم روبه‌جلو است.
در کنسرت‌هایی که خارج از ایران برگزار کردید، عکس‌العمل مخاطب غیرایرانی با موسیقی شما چگونه بود؟
البته بهتر است راجع به اتفاقات خوبی که افتاده من صحبت نکنم، اما چون کسی نیستم که بگویم بروید بپرسید و نمی‌خواهم دنبال چیزی بفرستمتان که وجود ندارد یا سخت پیدا می‌شود، واقعیتش را می‌گویم... (خنده) همیشه می‌شنیدم که می‌گفتند تا به حال موسیقی ایرانی به این شکل برگزار نشده بود، یعنی با این حس و حال و هیجانی که در سالن وجود داشت... در سالن کیبسون آمفی‌تئاتر لس‌آنجلس که هفت هزار نفره است ما برنامه داشتیم. برگزارکننده کنسرت که آمریکایی بود به آقای رجب‌پور گفته بود در چند سال گذشته برنامه‌ای نداشتند که مخاطبان اینقدر شاد سالن را ترک کنند.
آیا بعد از آلبوم 88 تا حالا درگیر تولید آلبوم جدیدتان بوده‌اید؟
بعد از آلبوم 85 وقفه‌ای تا تولید آلبوم 88 اتفاق افتاد. نیمی از تقصیر، گردن ما نبود. فضایی ایجاد شد که همه خیلی رادیکال به ما نگاه می‌کردند. به همین دلیل محسن رجب‌پور در آن برهه زمانی پیشنهاد داد چون حساسیت روی اسم بنیامین زیاد شده بهتر است مدتی فعالیت نداشته باشیم و در واقع Back upهایمان را کامل کنیم. البته از جهتی فرصت خوبی برای تحقیق و مطالعه بود؛ چون مسایل پیش‌بینی نشده زیادی به عنوان یک ستاره آن زمان برای ما وجود داشت.
57301