دیروز جمعه، 12 اسفند 90، انتخابات دوره نهم مجلس برگزار شد. این یک جمله تکراری است.
اما نتیجه این انتخابات، هر چه که باشد، یک پیامد خوب برای مردم تهران داشت؛ ترافیک اول صبح روز اول هفته پایتخت، به یمن تعطیلی مدارس، تا 60 درصد سبک تر از هر روز بود. خیابان های نسبتا خلوت، سر و صدای کم و البته یک باران بهاری که گرد و غبار دو روز گذشته را شست و آسمان تهران، آبی شد.
همه اینها به کنار، موضوع تازه تری برای حرف زدن در این شهر خاکستری پیدا شد؛ کمتر کسی از گرانی آه و ناله کرد (هرچند که هست) کمتر کسی گفت که فلان بیچاره بی نوا، دستش به دهنش نمی رسد (هرچند که هنوز هم نمی رسد). کمتر کسی از سختی شرایط زندگی گفت (هرچند که تغییر نکرده است) و مواردی مانند این که حداقل امروز فراموش شده اند. موضوع عمده بحث های جمع های دوستانه و کاری، درباره رای آوردن و نیاوردن کاندیداها و لیست ها بود.
این اتفاق هرچند در روزهای تبلیغات برای بسیاری قابل پیش بینی نبود، اما امروز حداقل فضای مناسب تر و خوش آب و رنگ تری برای زندگی در روزهای گران آخر سال بوجود آورد.
همه این ظواهر خوش زندگی احتمالا تا پایان روز یک شنبه بیشتر ادامه ندارد. اما همین هم غنیمت است.
پس کودکانه باید از دوستان حکمران بخواهیم، هر چند وقت یکبار بساط انتخاباتی به راه بیندازند، شاید دو سه روزی کمی حال و روزمان تغییر کند.
4747