در بخشی از این یادداشت آمده است.
*ابقای مجدد هاشمی‌رفسنجانی در جایگاه مجمع تشخیص مصلحت نظام چندین پیام یا نتیجه‌گیری داشت. اولین و مهم‌ترین آن این بود که این ابقا درحقیقت تثبیت تعقل، میانه‌روی و اعتدال بود بر تندروی و افراطی‌گری. بدون تردید این ابقا همان‌قدر که میانه‌‌روها و کسانی که درد نظام و آینده مملکت را دارند خوشحال کرد، به همان میزان خوشایند جریانات و شخصیت‌هایی که نه آینده نظام خیلی برایشان مطرح است و نه خیلی به فکر 10، 20 و 30 سال دیگر کشور هستند، دور بود.
*ظرف چند هفته گذشته که به تدریج به اواخر اسفندماه نزدیک می‌شدیم، شماری از رسانه‌های وابسته به جناح‌های رادیکال‌تر و افراطی‌تر منسوب به برخی اصولگرایان مطالبی می‌نوشتند به‌طوری که آقای هاشمی رفسنجانی مصلحت خودش را هم دیگر نمی‌تواند تشخیص دهد چه رسد به مصلحت نظام و کشور. برخی در کینه‌ورزی به ایشان تا آنجا پیش رفته بودند که نفس وجود جایگاه مجمع تشخیص مصلحت را به زیرسوال برده بودند. برخی دیگر می‌نوشتند که اگر هم به فرض در گذشته مجمع تشخیص کارآیی‌هایی می‌داشته یا آقای هاشمی توانایی‌های می‌داشته، ما از آن مقاطع و مراحل عبور کرده‌ایم. نتیجه‌گیری می‌کردند که امروزه دیگر نه خیلی به مجمع تشخیص نیازی است و نه به وجود آقای هاشمی در رأس آن. برخلاف تصورات رادیکال‌ها و تندروها، اتفاقا نظام هم به مجمع تشخیص نیاز دارد و هم به شخصیت معتدل، میانه‌رو و خویشتن‌داری مثل آقای هاشمی در رأس آن. با وجود همه بی‌مهری‌‌های مستقیم و غیرمستقیمی که بالاخص از 22 خرداد 88 متوجه آقای هاشمی شد. اینان نه هرگز فکر برون‌رفتن و بازنشستگی کرد و نه جالب‌تر آنکه هرگز کلامی در مقام پاسخگویی به توهین‌کنندگان برآمد. همه سختی‌ها، بی‌حرمتی‌ها و جفاهای این دو سال و 9 ماه را تحمل کرد و به واسطه مصلحت‌نظام و آینده کشور هر جفایی را به جان خرید و دم برنیاورد.
*فقط یک دلیل لازم بود تا از ابقای ایشان تقدیر کنیم همین که ایشان به واسطه نظام و کشور همه بی‌مهری‌ها و بعضی اهانت‌ها از کسانی که ایشان زمانی که مبارزه می‌کردند و در زندان بودند هنوز از مادر متولد نشده بودند را تحمل کرد و دم برنیاورد کافی بود. اما این، همه دلایل درستی ابقای آقای هاشمی رفسنجانی نیست. تمامی مدیرانی که با مشارالیه در دوران ریاست‌جمهوری کار کرده‌اند، اعم از آنکه در صنایع بودند، یا در بخش کشاورزی، معادن، تجارت و اقتصاد یا وزارت خارجه برای ایشان امروزه بعد از گذشت 15 سال همچنان احترام قایلند. او را مدیری لایق، فکور، با سعه‌صدر و توانمند توصیف می‌کنند که به شدت به خرد جمعی، تصمیم‌گیری مشترک و شور و مشورت باور داشت. همین ویژگی‌ها را اعضای مجمع تشخیص مصلحت هم در مورد ایشان اذعان دارند. حتی آنان که از لحاظ خط فکری با ایشان در یک طیف نیستند اذعان دارند آقای هاشمی فاقد روحیه اقتدارگرایی و دیکته‌کردن به دیگران است و برعکس از سعه‌صدر و ظرفیت بالایی برای مشورت و شنیدن نقطه‌نظرات دیگران برخوردار است.
/27217