علی شمس نویسنده و کارگردان «بر زمین می‌زَنَدَش» معتقد است تبیین برزخی که در آن زندگی می‌کنیم، یعنی نظام‌مند کردنِ فرمیِ وضعیتی که در آن به سر می‌بریم، به خودی خود شاهکار است. او عقیده دارد توانسته است به شکل زیبایی‌شناسانه و پدیدارشناسانه‌ای وضعیت زیستی‌اش را تبدیل به شکلی کند که برای واشکافی و استدراک آن باید خیامی بود.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، علی شمس، نمایشنامه‌نویس، کارگردان و مدرس تئاتر این روزها در حال اجرای نمایشی در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر است که دست کم می‌توان در موردش گفت توجه برانگیخته است. 

شمس در پاسخ به این انتقاد که آن‌چه در نمایش «بر زمین می‌زَنَدَش» روی صحنه نشان می‌دهد، وضع موجود است و نه وضع مطلوب، می‌گوید: «مگر کافکا وضع مطلوب دارد؟ مگر داستایوفسکی وضع مطلوب دارد؟ مسئله تبیین برزخی که در آن زندگی می‌کنید، یعنی نظام‌مند کردنِ فرمیِ وضعیتی که در آن به سر می‌برید، به خودی خود شاهکار است. گفتی که شاهکار شما در زمانه چیست؟ بالله که زنده بودنِ ما شاهکار ماست! مسئله این است که من به شکل زیبایی‌شناسانه و پدیدارشناسانه‌ای توانسته‌ام وضعیت زیستی‌ام را تبدیل به شکل کنم. شما در یک بازنمایی از زندگی روزمره، ممکن است از کسی بپرسید چه شده؟ و پاسخ بشنوید خوب نیستم. همین قدر کلی، بازنمایی کلی از یک پدیده غیر قابل توصیف. شاهکار من در «بر زمین می‌زَنَدش» در رویکردی خیامانه، در رویکردی زروانی که اتفاقا درست اشاره کردی، با نگاهی کاسیرری و رویکردی اسطوره‌گرا نسبت به زمان، تبیین وضعیتی است که در آن قرار دارم. من چه پیشنهادی می‌توانم بدهم؟ چه کسی توانسته است پیشنهادی بدهد و پیشنهادش بدل به ضد خودش نشده است؟ شکل عملی پیشنهاد بزرگ‌ترین اندیشمند قرن نوزده و بیست، مارکس را می‌بینی؟ من ترجیح می‌دهم به جای آن‌که مارکس باشم، اورول باشم که وضعیت را تبیین می‌کند.

متن کامل این گفت‌وگو را اینجا بخوانید. 

۲۴۲۲۴۲

منبع: خبرآنلاین