به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، کیم نواک نگران بود که شاید اشتباه کرده باشد. ستاره ۹۲ ساله فیلم «سرگیجه» آلفرد هیچکاک، راهی طولانی از اورِگن تا ونیز ایتالیا پیموده بود تا در جشنواره فیلم ونیز حضور پیدا کند. او قرار بود جایزه یک عمر دستاورد دریافت کند و همچنین از نمایش جهانی مستندی درباره زندگی و حرفه‌اش با عنوان «سرگیجه کیم نواک» حمایت کند.
اما در همان روز اول، احساس کرد توان و آمادگی لازم را ندارد. او به آسوشیتدپرس گفت: «فکر می‌کردم می‌توانم از پس‌اش بربیایم، اما بعد گفتم نه، نمی‌توانم، از نظر جسمی آن‌قدر قوی نیستم. بعد صدای مادرم را از بهشت شنیدم که گفت: فقط خوش بگذران و لذت ببر.»
نواک به آن صدا گوش داد و خوشحال است که این کار را کرده است. او که با اختلال دوقطبی زندگی می‌کند، گفت به تغییرات شدید روحی عادت دارد، اما تجربه‌اش در ونیز مثل یک رؤیا بوده است.
او افزود: «این یکی از اولین مراسم‌هایی است که واقعاً خوش گذرانده‌ام، واقعاً خوش.»
در ابتدای هفته، جایزه شیر طلایی یک عمر دستاورد به او اهدا شد. کارگردان گی‌یرمو دل تورو در هنگام اعطای این افتخار، بسیاری از نقش‌های مشهور او را برشمرد، از جمله «سرگیجه»، «مرد بازو طلایی» ساخته اتو پرمینجر، «پیک‌نیک» جاشوا لوگن، «پال جوی» و «زنگ، کتاب و شمع». نواک از ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۰ ستاره شماره یک گیشه جهان بود و نخستین زنی شد که شرکت تولید فیلم خود را بنیان گذاشت، پیش از آن‌که در ۱۹۶۶ هالیوود را ترک کند و زندگی خصوصی‌اش را وقف نقاشی کند.
دل تورو گفت: «چیزی که بیش از همه آدم را تحت تأثیر قرار می‌دهد، توانایی او در نمایش همزمان ضعف، قدرت، رازآلودگی و جذابیت است. او هم دلنشین بود، هم پرشور، هم اسطوره‌ای و هم شگفت‌انگیز. و در تمام آن بازی‌های درخشان، همیشه اندکی گرما، اندکی اندوه و اندکی رمز و راز با خود داشت.»
کیم نواک در مستندی که الکساندر او. فیلیپ ساخته و در جشنواره ونیز خارج از بخش مسابقه به نمایش درآمد، به زندگی شگفت‌انگیز و پر فراز و نشیب خود نگاه دوباره‌ای انداخته است. او باور دارد که آمدن فیلیپ به زندگی‌اش و تصمیم او برای ساخت این مستند، نوعی تقدیر و سرنوشت بوده؛ یعنی حس کرده درست در زمانی که آماده بازگویی داستان زندگی‌اش بوده، چنین فرصتی به شکل طبیعی و از پیش مقدر فراهم شده است.
نواک گفت: «در نقطه‌ای از زندگی بودم که می‌خواستم درباره‌اش حرف بزنم، چون در پایان عمرم هستم. این قرار بود اتفاق بیفتد. و نمی‌توانم تصور کنم کسی بهتر از او برای ساخت این فیلم وجود داشته باشد.»
او با خنده افزود: «حتی نمی‌دانستم گوشی‌ام یادداشت صوتی دارد. برایم همیشه آسان نبوده که مسائل خصوصی را بازگو کنم، اما فوق‌العاده بود، چون مثل این بود که دارم با خودم حرف می‌زنم. وقتی در را باز می‌کنی، همه چیز جاری می‌شود.»
فیلیپ گفت آمدن نواک به جشنواره شجاعانه بود. بیش از یک دهه پیش، او در مراسم اسکار ۲۰۱۴ ظاهر شد و بازگشتش به انظار عمومی سبب شد بسیاری، از جمله دونالد ترامپ، ظاهرش را در فضای مجازی به تمسخر بگیرند.
نواک گفت: «زمانی می‌رسد که در پایان زندگی باید تکه‌های پازل را کنار هم بگذاری تا کامل شود. تجربه خارق‌العاده‌ای است که ببینی همه چیز سر جای خود قرار می‌گیرد و آمدن به این جشنواره مثل چیدن همان تکه‌هایی است که قبلاً نمی‌توانستی جور کنی و حالا یک تصویر کامل و زیبا شکل گرفته است.»
فیلیپ امیدوار است مخاطبان در فیلم، نواک را نه به عنوان یک اسطوره عصر طلایی هالیوود، بلکه به عنوان یک انسان ببینند و با او ارتباط برقرار کنند. این فیلم هنوز تاریخ اکران ندارد. برای نواک، این تجربه بازنگری در زندگی خارق‌العاده‌اش روشنگر بوده است.
حتی لباس مشهور فیلم «سرگیجه» که زمانی از آن متنفر بود، حالا معنای دیگری یافته است. در فیلم، او برای نخستین بار پس از سال‌ها آن را دوباره می‌بیند. پارچه‌ای که به یاد داشت زبر و سخت بوده، با گذشت زمان نرم شده بود؛ استعاره‌ای به‌جا.
او گفت: «وقتی در این سن دوباره آن را می‌بینی، متوجه می‌شوی آنچه در جوانی درست می‌پنداشتی لزوماً درست نبوده. ممکن است اشتباه باشد و برعکس. اما همه این‌ها را با گذر زمان به دست می‌آوری. پس پیر شدن چیز زیبایی است، می‌دانی؟ و این جشنواره، وقتی از نگاه هالیوود آن را تجربه می‌کنی، واقعاً باورنکردنی است. عاشقش شدم، عاشقش هستم. دارم شادی عمیقی را تجربه می‌کنم.»
نواک افزود: «این ادای احترام در ونیز مثل خامه روی کیک بود. کیک را دوست دارم، اما خامه بهترین است.»
او گفت: «چه چیزی شیرین‌تر از قدردانی در جهان است؟ من احساس قدردانی می‌کنم و نمی‌دانید چقدر برایم مهم است.»
او همچنین مشتاق بازگشت به خانه و نقاشی دوباره است. هر شب در جشنواره مشغول طراحی بوده و ایده‌هایی برای آثار تازه در ذهنش پرورانده است.
او گفت: «میراث من هنر من است. شما فیلم‌های قدیمی‌ام را دارید، اما همچنین دیدگاه تازه من به زندگی را هم دارید. همه را در کارهایم بیان می‌کنم و می‌خواهم این میراث من باشد. می‌خواهم پیش از رفتن، نقاشی‌های زیادی خلق کنم. پس نمی‌توانم برای بازگشت صبر کنم.»
ترجمه: زینب کاظم‌خواه
منبع: آسوشیتدپرس
5959