در بسیاری از شهرها، نحوه برخورد با رانندگان، به ویژه در شرایط ترافیکی پیچیده و پرترافیک، محل انتقاد است.
مشاهده می‌شود که گاه اعمال قانون بدون در نظر گرفتن شرایط واقعی و امکان توقف کامل خودروها انجام می‌شود و جریمه‌های سنگین به رانندگان تحمیل می‌گردد.
این نوع برخوردها علاوه بر ایجاد نارضایتی عمومی، پرسش‌های جدی درباره تناسب و عدالت در اجرای قوانین رانندگی مطرح می‌کند.
تجربه‌های میدانی نشان می‌دهد که رانندگان در بسیاری موارد مجبور به تصمیم‌گیری سریع و محدود هستند و اعمال سختگیرانه قانون بدون در نظر گرفتن این محدودیت‌ها، نه تنها باعث فشار بر شهروندان می‌شود، بلکه اعتماد عمومی به نهادهای اجرایی را نیز کاهش می‌دهد.
از سوی دیگر، قوانین راهنمایی و رانندگی زمانی مؤثر و قابل قبول خواهد بود که با شرایط واقعی زندگی شهری هماهنگ باشد و اجرای آن با انعطاف لازم همراه باشد.
ضروری است مسئولان ذیربط شیوه‌های کنترلی و نظارتی خود را بازنگری کرده و رویکردی متوازن اتخاذ کنند که هم امنیت راه‌ها تأمین شود و هم حقوق و منافع شهروندان رعایت گردد. ایجاد تعامل سازنده میان نهادهای قانون‌گذار و شهروندان، اطلاع‌رسانی مناسب و فرهنگ‌سازی رانندگی ایمن، می‌تواند به کاهش تخلفات و افزایش رضایت عمومی منجر شود.