دی‌آنجلو که با ترانه‌های جاودانه‌ای مرزهای موسیقی آر اند بی را جابجا کرد، در ۵۱ سالگی بر اثر سرطان درگذشت؛ صدایی که برای نسل‌ها، پلی میان احساس، ایمان و ریشه‌های سیاه‌پوستی در موسیقی بود.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، خانواده‌ی این هنرمند با انتشار بیانیه‌ای درگذشت او را تأیید کردند:

«ستاره‌ی درخشان خانواده‌ی ما، پس از نبردی طولانی و شجاعانه با سرطان، امروز چشم از جهان فروبست. درحالی‌که قلبمان از غم سرشار است، برای میراث موسیقی درخشانی که از خود بر جای گذاشته، تا ابد سپاس‌گزاریم.»

دی‌آنجلو، با نام اصلی مایکل یوجین آرچر، از چهره‌های تأثیرگذار موسیقی سول مدرن بود که با آلبوم‌های ماندگاری چون «شکر قهوه‌ای»  در سال ۱۹۹۵ و «وودو» در سال ۲۰۰۰، صدای تازه‌ای به آر.اند.بی بخشید. او تنها با سه آلبوم استودیویی، چهار جایزه گرمی را به‌دست آورد و به یکی از بنیان‌گذاران اصلی جریان نئو-سول تبدیل شد.

پسر او، مایکل آرچر دوم، در پیامی نوشت: «این سال برای من سرشار از غم بود. از دعاها و همدردی شما سپاس‌گزارم. پدر و مادرم همیشه به من آموختند که قوی بمانم، و قصد دارم همین کار را بکنم.»

نگاهی به زندگی هنری دی‌آنجلو

دی‌آنجلو از سه‌سالگی نواختن پیانو را آغاز کرد و در کلیسای پدرش که یک کشیش پنتاکوستال بود، به اجرا پرداخت. در نوجوانی در چند گروه محلی فعالیت داشت و سرانجام در سال ۱۹۹۳ با کمپانی ای ام آی ریکوردز قرارداد امضا کرد. نخستین آلبومش «شکر قهوه‌ای» با ماندگاری ۶۵ هفته‌ای در جدول بیلبورد، او را به ستاره‌ای نوظهور در دنیای موسیقی بدل کرد.

در اواخر دهه ۹۰، همکاری‌اش با لورن هیل در آلبوم «بدتحصیلی لورین هیل» و دوستی عمیقش با اهمیر کوئست‌لاو تامپسون (رهبر گروه روتز) پایه‌گذار دوران طلایی موسیقی سول مدرن شد. این همکاری‌ها در خلق شاهکار «وودو»به اوج رسید؛ اثری که امروز از آن به‌عنوان یکی از ستون‌های اصلی آر.اند.بی مدرن یاد می‌شود.

اما موفقیت عظیم موزیک‌ویدئوی «چه احساسی دارد؟»، که در آن بدن برهنه‌ی او به نمادی از شهوت و قدرت بدل شد، چهره‌ای از او ساخت که خودش هیچ‌گاه نخواست. فشار رسانه‌ها و شهرت ناگهانی باعث شد سال‌ها از صحنه دور بماند. در این مدت با مشکلات شخصی، تغییر مدیران، و حتی دستگیری‌های متعدد مواجه شد.

هرچند در سال‌های اخیر از انظار عمومی دور بود، اما حضور پررنگش در یک مستند «اس ال وای لایوز» ساخته‌ی کوئست‌لاو، بار دیگر نگاه‌ها را به او برگرداند. در این فیلم، او از فشارهای شهرت و سنگینی عنوان «نابغه‌ی سیاه‌پوست» سخن می‌گوید: «ما همیشه باید سه، چهار، پنج قدم جلوتر باشیم تا فقط برابر حساب شویم. همیشه همین بوده.»

دی‌آنجلو از خود سه فرزند به‌جا گذاشته است: مایکل آرچر دوم، ایمانی و مراکو.

مترجم: ریحانه اسکندری

منبع: ورایتی

59244

منبع: خبرآنلاین