به گزارش خبرآنلاین، نیما شکری درباره بحران آب و چالش سرمایهگذاری در محیطزیست ایران گفت: «فرض کنید دو میلیارد دلار در جایی برای ایران ذخیره شده باشد. آیا حتی در دورترین ذهنیت میتوان تصور کرد که چنین پولی صرف محیطزیست کشور شود؟ واقعیت این است که نه؛ چنین اتفاقی نمیافتد. چرا؟ چون نگاه غالب این است که صد متر پایینتر آب داریم، گوجهوخیار تولید میکنیم تا فعلاً کارمان راه بیفتد؛ بعد ببینیم چه میشود. همین نگاه کوتاهمدت باعث شده با بحرانهایی روبهرو شویم که بخشی از آنها دیگر برگشتپذیر نیست.»
او ادامه داد: «این سؤال مطرح میشود که آیا امروز میتوان وضعیت را به حالت گذشته برگرداند؟ پاسخ روشن است: نه. چنین انتظاری واقعبینانه نیست. مثل جوانی است که تا ۲۰ سالگی همهجور سبک زندگی پرخطر را تجربه کرده و حالا در ۳۸ سالگی انتظار دارد از فردا همه چیز را اصلاح کند و یکشبه مدیرعامل یا رئیسجمهور شود. طبیعت هم همینطور است؛ آب ریخته را نمیتوان دوباره جمع کرد.»
شکری افزود: «بخشی از وضعیت منابع آب ایران هیچوقت جبران نمیشود؛ این یک ادعا نیست، واقعیت علمی است. نمونهاش فرونشست زمین است. وقتی خاک فشرده میشود، بازگرداندن آن بسیار دشوار یا حتی غیرممکن میشود. شاید در برخی نقاط بتوان کاری کرد، اما خاکی که کاملاً کامپکت شده باشد دیگر به حالت اولیه برنمیگردد.»
او با بیان اینکه برداشت بیرویه از منابع آب ژرف پیامدهای بلندمدت دارد، گفت: «چاههای عمیق را نمیتوان با دستور و تصمیمات روزمره احیا کرد. این آبها نهتنها محدودند، بلکه تشکیلشدنشان هزاران سال طول میکشد. حتی آبهای سطحیتر هم فقط در صورت بارش کافی و مدیریت صحیح احیا میشوند؛ چیزی که اکنون عملاً رخ نمیدهد. وقتی اینقدر بیشازحد آب برداشت میکنیم، جبرانپذیری آن دیگر ممکن نیست.»
۲۳۳۲۳۳