به گزارش خبرآنلاین، فریدون صدیقی در این همایش یادآور شد:«سال 51 من و آقای فرقانی وارد روزنامه کیهان شدیم، در آن روزها امکانات حداقلی بود، یک کیوسک تلفن بود که برای زنگ زدن به راه دور از آن استفاده می‌کردیم. در واقع ما در شرایط سختی وارد مطبوعات شدیم.»
صدیقی افزود:«آن وقت ها اگر کسی می‌خواست وارد کیهان شود باید یک آزمونی می‌داد. کیهان آزمونش این بود که خبرنگاران می فرستاد پل میدان امام حسین(ع) فعلی و از آن‌ها می‌خواست بروند ببیند که چند کامیون به سقف پل می‌خورند و گزارشی بنویسند و بیاورند.»
او در مورد آزمون روزنامه اطلاعات هم گفت:« روزنامه اطلاعات کارش این بود که تازه‌کارها را می‌فرستاد تجریش و می‌گفت بروید ببینید که آب جوهای آب به کجا می‌رسد.»
او گفت:«من وقتی به روزنامه کیهان رفتم تا شش ماه صندلی برای نشتسن نداشتم. الان وارد شدن به مطبوعات راحت است بعضی می خواهند هنر پیشه شوند اما استعدادش را ندارند و نمی‌شوند و یا می خواهند فوتبالیست شوند شکست می‌خورند می‌آیند روزنامه نگار می‌شوند.»
صدیقی با بیان این‌که روزنامه‌نگار حرفه‌ای پایبند به اصول و تلاش و تعهد اخلاقی است، ادامه داد:«آیا تنها روزنامه‌نگار است که باید حرفه‌ای باشد؟ این طور نیست خود جامعه و خواننده روزنامه وظایفی دارد. اگر کسی شهروند است حقوقی دارد ولی وقتی پایش در چاله‌ای گیر می‌کند؛ چرا کسی آن طرف پاسخگو نیست تا وقتی که این وظایف نباشد ما شهروند نداریم شهرنیشین داریم، روزنامه‌نگاری هم همین طور است.»
این روزنامه‌نگار یادآور شد:«روزنامه‌نگار حرفه‌ای با روزنامه حرفه‌ای و تولید حرفه‌ای معنا می‌یابد. روزنامه‌نگار حرفه‌ای وقتی است که خواننده حرفه‌ای هم وجود داشته باشد، این بخش مخدوش است و این به نظام آموزشی ما بر می‌گردد تا وقتی که مطالعه جای خود را نیابد تا وقتی تیراژ کتاب 500 تا 1000 تا است یعنی کتابی نوشته نشده است. اگر این اتفاق جدی نشود روزنامه‌نگار حرفه‌ای در قالب حرفه‌ای قرار نمی‌گیرد.»
او متذکر شد:«ما چهار میلیون دانشجو داریم، چرا این چهار میلیون روزنامه و کتاب نمی‌خوانند، روزنامه‌نگاری که روزنامه‌اش را نخوانند روزنامه نگار حرفه‌ای نیست، وقتی روزنامه در سبد خرید خانواده قرار می‌گیرد، روزنامه‌نگار حرفه‌ای معنی می‌یابد.»
57244