زنم درون خلوتم دوباره «جیغ» می‌کشد
و دخترم خفیف‌تر
سه چار «ویغ» می‌کشد!
و از پسر مگو که می‌زند لگد
به گیجگاه شعر من
***
سپاه واژگان شعر خویش را
دوباره نظم می‌دهم
... بگویم از کدام در
که باشد این زمانه بی‌خطر- مَطَر؟!
ز قبض آب و برق و گاز؟
ز وعده‌های بر نخیل و دست کوته نیاز؟
ز قرض و قوله‌های خود؟
ز نرخ لوبیا عدس و یا نخود؟
ز گوش کر؟
ز حرفهای بی‌ثمر؟
و یا ز مطلبی دگر؟
... ولیک نه
که دست شعر بنده کار می‌دهد
و سقف متروی دلم سپس نشست می‌کند
و از همین جهت قلم
ضرورتاً!
«نوکم شکست» می‌کند!
هفته نامه گل آقا. شماره 129. تیرماه 1372
6060