فلاحیان:مشکلمان این است که علما و مراجع، پول را کالا می دانند/فشار من بود که بانک مرکزی طلا خرید

*مشکلی که در جمهوری اسلامی هست، این است که تعریف بانکداری روشن نشده و اصل مسئله هم ماهیت پول است. علما و مراجع تکیه دارند که پول یک کالاست، درحالی که تحقیقات علمی نشان نمی‌دهد که پول، کالا باشد، بلکه پول یک حواله و یک برگ انبار است.

*اگر بخواهیم بانکداری اسلامی درست شود، باید بانک مرکزی به تعهد خود که حفظ ارزش پول است، عمل کند و اگر ارزش این حواله‌ای که مثلاً ده هزار تومان است و برای خرید دو کیلو پرتقال باید پرداخت شود، دیگر این دو کیلو نیست و 1.5کیلوست. پس حواله انبار، یعنی حواله به یک جنس و این باید به میزان تولید ناخالص ملی چاپ شود و اگر بیشتر چاپ شود، نوعی سرقت محسوب می‌شود و اشکالی که ایجاد می‌کند این است که دیگر نمی‌توانیم بانکداری اسلامی داشته باشیم، چون وقتی نرخ بهره را محاسبه می‌کنیم، در ایران تورم را حساب می‌کنند، درحالی که در خارج چون 1درصد تورم است، آن را خیلی محاسبه نمی‌کنند. تورم 15درصد و 20درصد به اضافه خود نرخ بهره که در دنیا 0.5 تا 1.5 است. فکر می‌کنم در انگلستان 1 و در بعضی از کشورها کمی بالاتر یا پایین‌تر. یک مقدار هم هزینه واسطه‌گری بانک به آن اضافه می‌شود و رقمی هم برای ریسک‌پذیری اضافه می‌شود. جمع اینها در دنیا عددی در حد 3.5، 4، 5 است، ولی در ایران نرخ پول برای بانک‌ها خیلی گران تمام می‌شود، چون اگر 20درصد را به مردم ندهند، دیگر آنها پولشان را در بانک به صورت سپرده نمی‌گذارند. البته این طبق حرف‌هایی است که بانکدارها می‌زنند و من اصلاً این را قبول ندارم. می‌گویند اگر ما 20درصد ندهیم، مردم پولشان را در بانک نمی‌گذارند، بنابراین سپرده‌های بانکی کم می‌شود و حجم پول در گردش افزایش می‌یابد، سرعتش هم افزایش پیدا می‌کند و این خود باعث تورم می‌شود.
*اگر ما ارزش پول را حفظ کنیم و کاهش ندهیم، یعنی تورم را کنترل کنیم، می‌توانیم 1درصد ربا را به‌طور کلی حذف کنیم و 1درصد هزینه واسطه‌گری بانک و 1درصد ریسک‌پذیری را نگه داریم. این هم قیمتش در ایران خیلی بالاست. در دنیا هزینه‌های بانکی بین نیم تا 1درصد است، درحالی که در ایران 4درصد است. این هم از عجائب است، اما به هر حال با 3، 4درصد مسئله ربا به این شکل حل می‌شود.
*مباحث اقتصادی را در خبرگان دنبال و سخنرانی‌های مفصلی کردیم و خود بنده به عنوان نطق پیش از دستور صحبت کردم که در وضعیت جهانی، قبل از این‌که طلا به اُنسی 600 دلار برسد، گفتیم همه کارها را حذف کنید و طلا بخرید. بعد به 700 هم رسید و من باز هم سخنرانی کردم و گفتم باز هم هر چه می‌توانید قرض کنید و طلا بخرید. خیلی فشار آوردم، اما خیلی موفق نشدم، اما همان میزانی که موفق شدیم این سیاست را اجرا کنیم، آقای بهمنی(رییس بانک مرکزی) می‌گوید ده میلیارد دلار سود کردیم. البته گفته خود ایشان است. این وضعیتی بود که ادامه دادیم. در مورد یارانه‌ها گفتیم که اگر شما 20 هزار میلیارد تومان به عنوان یارانه به نقدینگی اضافه کنید، تورم می‌شود، آقای حسینی(وزیر اقتصاد) دفاع کرد و گفت چون ما این پول را می‌گیریم و بعد می‌دهیم، اتفاقی نمی‌افتد. آن موقع نقدینگی ما 120 هزار میلیارد تومان بود. حالا عجیب است که ما می‌خواستیم 20 هزار میلیارد تومان بیشتر به آن اضافه نشود و اینها چیزی در حدود 200 هزار میلیارد تومان به آن اضافه کردند.
ظرف همین 4، 5 سال گذشته. حالا من دقیقاً زمانش یادم نیست که وقتی دولت نهم شروع شد نقدینگی 120 هزار میلیارد تومان بود یا 80 هزار میلیارد تومان؟ بعد آرام‌آرام افزایش یافت و الان مثل این‌که 340 هزار میلیارد تومان شده است.
ما گفتیم این خیلی وحشتناک است. غیر از من اعضای دیگر خبرگان هم صحبت کردند که این تورم شدید و فشار فزاینده به طبقات مختلف جامعه است. این کار را نکنید، ولی با اصرار زیاد  این کار را کردند.
/3131