در این زمانه که فصلی به روی تاریخ است
ز خرج، موی «درآمد» هنوز هم سیخ است
«ترقه» گشته حقوقم سه روز اول برج
که دخل شعله و باروت خرج، زرنیخ است!
نگو که قافیه تکرار گشته در «تاریخ»
ببین که دسته چکم، «جامع‌التواریخ» است!
دلم برای رطب‌های خنده لک زده است
رطب به شاخه و آن شاخه توی مریخ است
اگرچه آه، غزلواره می‌سرایم، لیک
دو گوش بنده به دیوار «شعرنو» میخ است
گل آقا. شماره 139. شهریور 1372
6060