«شهر تهران دو روز تعطیل است» شخص مسئول حکم فرموده‌ست
«آسمان احتمالا آلوده‌ست.» گوئیا در ادامه افزوده‌ست!
راهکار کلیشه‌ای: آری، راه حل‌های ریشه‌ای: هرگز!
کانکه دنبال ریشه‌یابی رفت، آب دریا به کفچه پیموده‌ست
خب دگر بیش از این چه می‌خواهی، مشکل این‌گونه کاملا حل شد!
بحث آلودگی نکن شاعر! اینقدر قیل و قال بیهوده‌ست
تو دو روزی درون خانه بمان، لگن‌ات را به سطح شهر نران!
خودروی «فول‌بی‌آپشن» (!)ات زیرا -مثل اعصاب شهر- فرسوده‌ست
همه در خانه بست بنشینند، دیگر آلودگی نمی‌بینند
خرّم آنکس که - همچو مسئولان- خاطرش شاد و فکرش آسوده‌ست!
مشکل آیا هوای تهران است؟ یا مدیریت مدیران است؟
(خواجه در بند نقش ایوان است، فارغ از پای‌بست و شالوده‌ست!)
دوش رندی به رمز با من گفت: با مدیریت جهانی ما
اغلب دودها که می‌بینی، به گمانم ز کله‌ها بوده‌ست!
تو مپندار قافیه تنگ‌است، پای شعرم ازین نظر لنگ است
که هنوز اندر این مغازه ما، قافیه‌های دبش موجود است!
6060