ایکه خواهی پای بر جا شغل و کار خویش را
هیچگه از خود مرنجان همقطار خویش را
هرچه چاپیدی بده سهمی از آن بر دیگران
تا کنی محکم مقام و اعتبار خویش را
با ریا و حقه و عیاری و نیرنگ و فن
روی دوش این و آن بگذار بار خویش را
رسم تعظیم و بله قربانی از خاطر مبر
تا چو من وارونه سازی روزگار خویش را
این هفهش روزی که داری اختیار و قدرتی
ده نشان بر زیر دستان اقتدار خویش را
از جزا و کیفر و اینگونه صحبت ها نترس
باز کن در حین سرقت چشم و چار خویش را
گر که روزی روزگاری گندکارت شد بلند
زودتر همواره کن راه فرار خویش را
توفیق. شماره6. سال 1344
6060