به زیر خرج خونه هیکل من درب و داغونه
نصیبم از جهان، پول کم و آه فراوونه
به تن پیراهنی دارم که با امسال چهارساله
انیس و مونسم هم تو تابستون هم زمستونه
به پایم کهنه شلواریست کز سوراخ بسیارش
همه جاهای حساس تنم در اون نمایونه
ز بس با گشنگی خوکردم و باد هوا خوردم
به پیش دیده ی من نون خالی مرغ بریونه
صفی که من تو اون هستم معطل بهر یک ماهی
سرش در پا منار و انتهایش سبزه می‌دونه
ز لطف کله ی طاسم که نورش بهتر از برقه
درون منزل ما جون تو هر شب چراغونه
ز دامادی بپرسیدم «واسه چی دلخوری؟» گفتا:
دلیلش را فقط روغن نباتی خورده می‌دونه
معوج. توفیق شماره 47. سال1344
6060