مریم صدرالادبایی : مرضیه برومند مهمان کافه خبر بود و به چند سئوال محیط زیستی ماهم پاسخ داد .
در سریال آب پریا،چرا برای نشان دادن مشکل خشک شدن دریاچه ها و تالابها به سراغ تالاب پریشان رفتید نه دریاچه ارومیه؟
ساخت این سریال در سال 89 کلید خورد و سال 88 هم سناریو آن نوشته شد.آن زمان دریاچه ارومیه مشکلات امروز را نداشت. ماجرای دریاچه ارومیه بعدا اتفاق افتاد. اما این تالاب جنبه نمایشی داشت. چون نام پریشان برای کار نمایشی قشنگ بود و هم به کل خشک شده بود .همینطور دلایلی که چاه خشک شده بود از نظر ما خیلی دراماتیک بود.ما در تحقیقات متوجه شدیم که به خاطر چاههای غیر مجاز و آتش زدن نیزارها لاک پشتها سوختند و پرندگان هم فرار کردند.البته از نظر ما اسامی تفاوتی ندارند،مهم پیامی بود که می خواستیم در این سریال به مخاطب برسانیم و برای ما این اولویت داشت.حتی جالب این جاست که در انتهای این قسمت ما سکانسی داریم که بازیگران در ان گفته می شود که ما با اشک هایمان تالاب را پر می کنیم که بعدا متوجه شدیم این شعار بسیاری از کسانی بود که به خشک شدن دریاچه ارومیه اعتراض کرده بودند .
اولویت سوژه ها را چطور انتخاب کردید ؟
یخشی از روی بزرگی مشکلات و برخی را از روی امکانات مثلا ما قرار بود در مورد گوزن زرد هم در سریال مطالبی را بیاوریم و تحعقیق کردیم که زیستگاههای آن متنوع بود،مثلا در اطراف دشت ناز و ارومیه بودند اما بیشتر در خوزستان بودند، ما تصمیم داشتیم این ماجرا را با جنگل یکی کنیم یعنی این پریها می شنیدند که یک بچه گوزن زرد را خانواده روستایی پیدا کردند ،به دنبال او می رفتند و آنجا گیر قاچاقچیان چوب می افتادند و متوجه می شدند که مادر این گوزن زرد را چوب برها گرفتند و قصد کباب آن را دارند،اما ما نتوانستیم گوزن زرد را به تصویر بکشیم چون خطرناک است و می میرد.بعد هم خواندیم که محیط زیست اجازه نمی دهد.بنابراین صرف نظر کردیم و قسمت ماسوله بعدا نوشته شد و چون بخش حیوانات را در پریشان آوردیم که پلیکان خاکستری بود بحث حیوانات را حذف کردیم و در مورد جنگلها متمرکز شدیم.ما سعی کردیم در این سریال درمورد تمام مشکلات محیط زیست بپردازیم.
شما در زمان ساخت این سریال اعلام کردید که رفتار مردم با محیط زیست بد است.شما عضو گروه‌های طرفدار محیط‌زیست هم هستید؟
نه نیستم و جالبه تا در مورد محیط زیست حرف می زنم می‌گویند شعار نده! ای بابا اینها شعار نیست! قضیه خیلی جدی و ریشه‌دارتر از اینهاست، تمام باغ‌های شمیران از دست رفت، همه شهرها شد آپارتمان و خونه،فضای سبز ساخته شد اما کم! کوچه‌های ما دیگر جایی برای درخت ندارند.
با توجه به موضوعی که برای این سریال انتخاب کرده بودید مخاطب خاص مثل کودک و نوجوان برای این سریال در نظر داشتید؟
من این سریال را برای خانواده‌ها ساختم و عجیب است که هر چقدر روی این موضوع تاکید می‌کنم، باز این سئوال تکرار می‌شود. در این سریال روی سخن من فقط با بچه‌ها نبود.
شما عنوان می کنید خط کشی برای مخاطب در سریال شما مدنظر نبوده ،اما تصور می کنید این سریال برای کودکان هم آموزش و تاثیری هم داشت؟
من این سریال را برای همه ساختم.با وجودیکه سریال نوروزی طیف وسیع مخاطب را ندارد اما خوشبختانه سریال آب پریا دیده شده است.هم زمان با سریال من سریال‌هایی مثل «پایتخت» یا «کلاه قرمزی» هم پخش شدند که مخاطبان خاص خودش را پیدا کردند.سریال من هم مخاطب خودش را داشت .در کل من در این سال‌ها در تلویزیون سعی کردم حرفی را بزنم که در عین حال که ارزش گفتن دارد.ما از روی نظراتی که در سایت دیدیم که بسیاری از کودکان هم نظر گذاشته بودند. ساعت پخش سریال ما خوب نبود. با اینحال مخاطب خودش را داشت.
در مورد تاثیر هم در10 سال بعد این سریال تاثیرش را بر محیط زیست و مخاطب می گذارد. مثلا من در زمان ساخت سریال خانه مادربزرگه نمی دانستم که چه تاثیری بر روی مخاطب دارد و آن زمان متوجه بودم . اما هرچیزی که از تلویزیون نشان داده می شود تاثیر دارد.
4545