1- دیروز (چهارشنبه) شصت و ششمین جشنواره فیلم کن با نمایش فیلم پر زرق و برق و تماشایی «گتسبی بزرگ» آغاز شد. درامی پر هزینه و سه‌بعدی با موسیقی بی نظیر کرگ آرمسترانگ. درباره موسیقی شنیدنی «گتسبی بزرگ» می‌توان خیلی چیزها گفت و نوشت که به برخی از آن‌ها در یادداشت زیر اشاره کرده‌ام اما نکته مهم شیوه برخورد ستایش‌آمیز جشنواره کن با موسیقی فیلم است؛ در تمامی زمانی که عوامل فیلم روی فرش قرمز کن راه می‌روند و عکاسان از ازشان عکس می‌گیرند، موسیقی همان فیلم در حال پخش است. موسیقی گتسبی هم که بیشتر در فضای پرشور جز سیر می‌کرد رنگ و بوی ویژه‌ای به مراسم فرش قرمز فیلم بخشیده بود.
همینطور در تمامی سئانس‌های اکران فیلم در سالن‌های مختلف کاخ جشنواره، موسیقی این فیلم تا زمان شروع در حال پخش است که طبیعتا به مخاطب کمک می‌کند تا با ذهنی آماده‌تر به تماشای فیلم بنشیند. جالب اینجاست که پس از اتمام فیلم هم در سالن نمایش موسیقی فیلم پخش می‌شود که همین نکته کمک می‌کند تا تماشاگر با خاطره آن سالن را ترک کند و تصاویر در ذهنش ماندگار شوند. به هرحال این شیوه برخورد با موسیقی فیلم قطعا هم برای آهنگساز می‌تواند ارزشمند باشد و هم برای تماشاگر. ضمن اینکه به فروش آلبوم موسیقی فیلم‌ها هم کمک شایانی می‌کند. متاسفانه در ایران آهنگسازان فیلم به سختی توانایی انتشار آثارشان را دارند مگر آنکه ساندترک هایشان را به صورت رایگان در اختیار ناشر گذاشته و در قبال آن پس از انتشار اثر، مثلا صد و پنجاه سی دی کارشان را دریافت کنند! به هرحال فکر می‌کنم بد نباشد تا از این نوع رفتارها در جشنواره های داخلی خودمان الگوبرداری کنیم چرا که کمترین کاری است که می‌توان در حق موسیقی نحیف سینمای ایران با تعداد انگشت شمار آهنگسازانش کرد.
2- آرمسترانگ یکی از بزرگ‌ترین آهنگسازان حال حاضر سینمای دنیا محسوب می‌شود که ما او را در ایران با موسیقی فیلم‌هایی چون «ری» و «مولن روژ» می‌شناسیم. فیلم «ری» روایت زندگی خواننده و آهنگساز جز سیاهپوست ری چارلز بود که بنا به داستان این فیلم موسیقی باید هم حجم بالایی می‌داشت و هم کیفیت ویژه‌ای که آهنگساز توانست با موسیقی‌اش جایزه گرمی را از آن خود کند. همینطور در «مولن روژ» هم او سراغ موسیقی‌های پر سر و صدای تئاترهای دهه 70 رفته بود. آرمسترانگ برای موسیقی این فیلم برنده جایزه گلدن گلوب شد. عامدانه به این دو فیلم اشاره کردم چرا که فضای موسیقی «گتسبی بزرگ» بسیار مشابه فضای این دو فیلم است. حال و هوای مهمانی‌های بزرگ گتسبی بی شباهت به فضای مولن روژ نیست و موسیقی داستانی فیلم هم بسیار تاثیرگرفته از فضای موسیقی جز سیاهان آمریکاست. به خصوص اینکه در جاهای مختلف فیلم نوازنده سیاهپوست ساکسیفون رو در حال بداهه‌نوازی جز می‌بینیم که روایتگر شور و هیجان صحنه‌های مختلف فیلم است.
5858