به عبارت بهتر مردم و نخبگان نیز چنین رفتاری را از هیچ فرد و گروهی نمی‌پذیرند؛ حال آنکه یکی از بزرگترین انتقاداتی که به دولت‌های نهم و دهم وارد می‌شد، سبک ادبی خاص ایشان در برخورد با غیر خودی‌هایشان بود؛ حالا چطور می‌شود که به اسم روشنفکری و نخبگی، چنین طرحی را برای رییس جمهور سابق یک کشور هرچند مخالف عقیده گردانندگان این نشریه، منتشر کنیم؟ خودمان، خودمان را نقض می‌کنیم؟
صد البته که مردم هم از این گونه رفتارهای هیجانی و سطحی استقبال نمی کنند و شاهد مثالش هم خاک خوردن این شماره اندیشه پویا روی دکه است آنهم بعد از یکماه عرضه!
قصدم از انتشار این چند خط آنهم به عنوان منتقد جدی دولت نهم و دهم، تعرض به همکاران صنفی در این نشریه نیست، بلکه تذکری است برای آنها که اسب خود را زین کرده‌اند تا به بهانه تغییر مذاق سیاسی دولت، چنین رفتارهایی را آغاز کنند. مطمئنا دست اندرکاران این نشریه قصد سوئی از این تصویرسازی کودکانه (تعبیه قطرات اشک روی صورت و اطراف چشم‌ها) نداشته‌اند چرا که چنین رفتاری نه تنها با وزن و متن نشریه همخوانی ندارد بلکه نماد بغض فروخورده‌ای است که تمامی نقدهای گذشته و آینده نسبت به احمدی نژاد و دولت او را تحت الشعاع یک غرض ورزی و کینه کهنه قرار می‌دهد و نه دلسوزی برای کشور و قصد اصلاح امور.
به هر حال رسانه به ویژه رسانه نخبگان، نباید از آنچه که خود آن را نهی می‌کند و نمی‌پسندد و آمران و عاملانش را غیر حرفه‌ای و (...) خطاب می‌کند، استقبال کند!
چطور می‌شود که ما رفتار برخی رسانه‌ها در تهمت‌زنی و یا گمانه‌زنی های صرفا حزبی را نمی‌پسندیم اما حاضریم به عنوان دفاع از اخلاق و حقوق شهروندی و مطبوعات آزاد و ...، اینگونه اخلاق حرفه‌ای را زیر سوال ببریم؟ آیا رفتار یک رسانه مکتوب در خصوص کشیدن کاریکاتور آقای خاتمی را می‌پسندیم؟ مخالف کسی بودن یا منتقد یک حزب بودن با «تمسخر» و یا «تخفیف» آن فرد و گروه تفاوت دارد.
چنین رفتارهایی تنها و تنها کار را برای نقد درست و صحیح روزنامه‌نگاران، می‌بندد و این می‌شود که مسئولان در پاسخ به انتقادها همه را با چوب افراطی‌گری و لابی‌گری برانند و حرف خوب و منطقی در لابه‌لای دعواهای زرگری گم شود...مشکل اصلی این طرح جلد، همان چند قطره اشکی است که بر روی عکس اصلی اضافه شده است.