سخنان روسای دو قوه درنشست مشترک با هم:شرح کامل مکالمه با اوباما، زمان اجرای فاز دوم هدفمندی و....

محور

رئیس جمهور

رئیس مجلس

اقتصاد

مشکلات اقتصاد کشور :مشکلات اقتصادی ایران، یک مشکلات موقتی و تصادفی نیست، بلکه مشکلاتی بنیادین است که عوامل مختلف آن را بوجود آورده است.

 مشکلات بانک ها:عدم بازگشت اعتباراتی که بانک‌ها داده‌اند، مشکلات فراوانی را بوجود آورده است. بانک‌های ما به دلایل مختلف و از جمله بدهکاری شان به بانک مرکزی و خواسته به خاطر طرح مسکن مهر که بدهی بزرگ و عامل اصلی افزایش تورم در سال‌های اخیر بوده که ارقام و اعداد آن گفته شده و گفته خواهد شد؛ از طرف دیگر محیط کسب و کار، محیط کسب و کار سالمی نبوده، به دلایل مختلف‌ از جمله عدم اعتماد بخش خصوصی به سیاست‌های دولت، عدم رقابت‌های صحیح در بخش اقتصاد، واگذاری‌های ناصحیح به عنوان اصل 44 و امثال آن.

هدفمندی یارانه:ما در زمینه مسایل یارانه نیز علی‌رغم اینکه همه امید بسته بودیم به این قانون خوب، با مشکلات مواجه بودیم؛ عدم تعادل در درآمدهای موجود و پرداخت یارانه نقدی به خانوارها، عدم هدفمند بودن پرداخت‌ها، مشکلات اساسی ما در بخش یارانه بوده که هنوز هم ادامه دارد. ما در زمینه یارانه علی‌رغم اینکه درآمدهای مربوط به یارانه کافی نیست و هر ماه ما دچار مشکل هستیم اما یارانه نقدی خانوارها را به هر صورت بوده پرداخت کردیم و ان‌شاء الله پرداخت خواهیم کرد.

* در زمینه یارانه تلاش ما این است که در 6 ماهه اول امسال و سال آینده بتوانیم هم نواقص را اصلاح کنیم و هم در سال آینده بتوانیم قدم دوم را در مسأله هدفمندی برداریم؛ البته در همه زمینه‌ها اساس هدف ما این است که در قدم اول اقتصاد را از رکود خارج کنیم و در قدم دوم به رونق و رشد اشتغال‌آفرین برسیم؛ امید ما این است که در شش ماهه امسال و سال آینده بتوانیم قدم‌های مهمی برای تحقق این دو هدف مهم برداریم؛ اما در عین حال در کنار اقدامات اصلاحی در بخش اقتصاد ما نیازمند به یک تعامل سازنده با جهان هستیم.

مسأله ارز:مسأله ارز یکی از مشکلات اساسی است؛ چند قیمتی بودن ارز، یک بحث و یک مشکل است، نوسانات عجیب و غریب در ماه‌های اخیر و سال‌های اخیر، مشکل دوم بوده و در کنار همه اینها البته تحریم‌ هم باعث شده تجارت خارجی، سرمایه‌گذاری خارجی، فروش و صادرات نفت، استفاده از ارزی که حاصل فروش نفت یا غیر نفت است، جابه‌جایی ارز و نقل و انتقال آنها کم و بیش مشکلات فراوانی است که در اقتصاد کشور بوده و دولتی که تنها از عمرش فقط 45 روز گذشته و از 24 مرداد که با رأی شما نمایندگان محترم دولت اجازه یافت کار خود را آغاز کند تا امروز یک ماه و نیم است. برخی از صحبت‌ها، سخن‌ها و نقدها به گونه‌ای می‌شود که گویی دولت 4 سال از عمرش گذشته است. فقط 45 روز از عمر این دولت گذشته است.

اقدامات دولت در چند ماه اخیر:دولت دو اقدام اساسی در بخش اقتصاد و معیشت مردم انجام داده است؛ یک بخش اقدامات ضروری و فوری بوده؛ مثلاً تأمین کالای اساسی؛ وقتی ما دولت را شروع کردیم، در برخی از موارد، کالاهای اساسی ذخیره‌های ما، برای ماه و هفته نبود، کمتر از هفته بود؛ در بنادر ما بخاطر کشتی‌هایی که معطل تخلیه بودند هزینه های عظیمی پرداخت می‌شد در یک بندر اصلی 45 کشتی بودند و ما دموراژ می‌دادیم. دولت امروز این موارد را حل کرده، امروز حتی یک کشتی در نوبت نیست؛ تمام کالاهای اساسی به اندازه مورد نیاز کشور و با احتیاط لازم تا به امروز تامین شده و ان‌شاء الله تا پایان سال هم تأمین خواهد شد.

رکود تورمی در کشور:دولت در اقدامی فوری یک مصوبه بلند با 35 بند به تصویب رساند و در دست اجراست و فکر می‌کنم قبل از آنکه به زمان 100 روزه برسیم همه آنها عملیاتی و اجرایی خواهد شد که بیشتر آنها تسهیلات اداری است که داریم بوجود می‌آوریم. دولت اقتصاد کشور را در همان بررسی‌های اولیه با آمار و ارقام، رکود تورمی تشخیص داد که فکر نمی‌کنم جای تردید باشد؛ رشد منفی در سال گذشته با رقم باورناکردنی که امیدواریم رقم دقیق نهایی آن را بانک مرکزی اعلام کند و مشکلاتی که در رشد اقتصادی در 6 ماه اول امسال بوده که آن همزمان اعلام خواهد شد و در کنار این رشد منفی، متأسفانه تورمی که سرسام‌آور سیر سعودی را پیموده است؛ شما در سال 90 با تورمی حدود 21 درصد مواجه بودید؛ در سال 91 ، 30 درصد و ما در مرداد وقتی دولت را تحویل گرفتیم تورم سالانه 39 درصد بوده است.

 مهار تورم: تمام تلاش دولت مهار رشد تورم و مهار رشد منفی است که برای این منظور دولت در سال جاری یعنی 6 ماه امسال اهدافی را مد نظر قرار داده و اولین هدف این است که جلوی رشد تورم را بگیریم؛ دوم با کنترل نقدینگی و عوامل دیگر این رشد را در تورم کاهش دهیم.امید ما این است که تا پایان سال شاهد کاهش تورم باشیم(از 39 درصد تا رقمی که اقتصاددانان ما اختلاف نظر دارند) و این امید را داریم و این کار را خواهیم کرد.

وضعیت اقتصادی کشور: اقتصاد کشور به دلایل مختلف از جمله سوء مدیریت‌ها و تحریم‌ها، فشار زیادی به ویژه در زمینه معیشت بر مردم وارد کرده و تورم و بیکاری یک معضل جدی برای کشور شده است که همه اینها نشان می‌دهد فارغ از مذاکرات هسته‌ای، استراتژی‌ها در اداره کشور چه در قوه مقننه و چه در قوه مجریه باید بر محور رونق تولید در کشور باشد و این حتی می‌تواند در مسأله هسته‌ای و نتایج مذاکرات هسته‌ای نیز کمک کند.

سیاست داخلی

------------------------------------------

 نیاز به همفکری: همانطور که همفکری در سطح دولت و مجلس در مسایل ملی می‌تواند راهگشا باشد، همفکری و رایزنی در انتخاب مدیران نیز می‌تواند در توسعه استان‌ها بسیار مفید واقع شود.

سیاست خارجی

روابط با همسایگان:اولین قدم تعاملی این دولت تصحیح رابطه با همسایگان است که این جزو اولویت‌های ماست؛ ما حتی در بخش اقتصاد اگر بتوانیم با همسایگانمان رابطه بهتری داشته باشیم، اولین قدم‌ها برداشته خواهد شد. البته در سال‌های گذشته تعامل با جهان در بخش اقتصاد بیشتر به مفهوم تصحیح در واردات بوده است؛ این دولت هدفش در زمینه تعامل در بخش اقتصادی با جهان به مفهوم سرمایه‌گذاری و تصحیح در صادرات است که با این هدف تعامل خود را با جهان شروع کردیم و در همین 45 روزه دولت قدم‌های بسیار مهمی برداشته است.

قدم های اولیه دولت در دیپلماسی: اولین قدم حضور 55 کشور در سطوح مختلف در مراسم تحلیف بود (که زحمت آن بر دوش مجلس شورای اسلامی بود) که یک قدم مؤثری در ارتباط ایران با جهان، با دولت جدید محسوب می‌شد.قدم دوم اقدامات، ملاقات‌ها و پیام‌هایی بوده که در این مدت داده شده است؛ در سفر مربوط به سازمان همکاری‌های شانگهای در بیشکک دو ملاقات مهم داشتم؛ ملاقات با رییس جمهور چین چه در بخش عمومی ملاقات و چه در بخش خصوصی و دو نفره که وزرای خارجه ما هم حضور داشتند بحث‌های مفصلی شد؛ ایران پیشنهادات مهمی در آن جلسه ارائه داد و طرف چینی چون آمادگی برای آن پیشنهادها نداشت ضمن استقبال از آنها گفت که به سرعت این پیشنهادات را مورد رسیدگی قرار می‌دهیم تا اجرایی و عملیاتی شود.ما تلاش می‌کنیم بتوانیم آن پیشنهادات را با همکاری دولت چین عملیاتی کنیم، حتی اگر صد در صد طرح ایران با چین پیاده نشود و تنها 30 درصد آن پیاده شود آثار بسیار خوبی در اقتصاد کشور خواهد گذاشت.

 جزئیات دیدار با پوتین: ملاقات مهم دیگر با رییس‌جمهور روسیه، آقای پوتین بود؛ البته خیلی مفصل‌تر از ملاقات با چین بود مخصوصاً در بخش خصوصی که بسیار مفصل بود؛ هم راجع به روابط دوجانبه و هم راجع به روابط منطقه. تصمیمات بسیار مهمی در پایان این جلسه اتخاذ شد که ما باید این تصمیمات را عملیاتی کنیم؛ آن تصمیمات در زمینه مسایل اقتصادی و سیاسی و منطقه‌ای تأثیرگذار خواهد بود.

خطرات جریان های تروریستی: سخنان رئیس جمهور در خصوص جریان‌های افراطی‌گری، تکفیری و تروریستی را که از معضل‌های مهم منطقه است، داهیانه بود. غربی‌ها به دلایل تاکتیکی از جریان‌های افراطی حمایت واقعی می‌کنند، اما در بیان و تبلیغاتشان آنها را محکوم می‌کنند و این واقعیت قضیه است.شاید تصور می‌کنند فعلاً از این جریان‌های افراطی استفاده کنند و بعد به حسابشان برسند، اما غافلند از اینکه وقتی جریان‌های تروریستی رشد کردند، غرب و کشورهای همسوی آنها در منطقه، قدرت برخورد با آنها را ندارند و ما نمونه آن را در افغانستان شاهدیم.

خواب آلودگی غربی: انفجارهای ماه‌های اخیر در عراق، پاکستان و سوریه اشاره و آنها را گوشه‌ای از خطر افراطیون و تروریسم در منطقه است. بعید می‌دانم که غربی‌ها از این غفلت خارج شوند، چون تصمیم دارند در حالت خواب‌آلودگی بمانند.

معتقدم رییس جمهوری اسلامی ایران به خوبی توانستند، نشان دهند که برخورد تاکتیکی با موضوع تروریسم یک خطای استراتژیک است و برای صلح و امنیت جهانی یک مصیبت جدی محسوب می‌شود.

سفر به نیویورک

تردید درباره سفر به نیویورک: بنده در ابتدا تا همان روزهای آخر به دلایلی نسبت به انجام این سفر تردید داشتم، گرچه وزارت خارجه و مشاورین و دوستان و اعضای دولت مُسر بودند و در نهایت آنها بر بنده غالب شدند و در محاسبه نهایی وقتی دیدیم که برنامه چه خواهد شد و چگونه خواهد بود و برای کشور مفید است تصمیم نهایی را اتخاذ کردیم.

جزئیات دیدار روحانی با اولاند: در ملاقات با رییس جمهور فرانسه آقای اولاند هم بحث‌های دو جانبه، منطقه‌ای، هسته‌ای صورت گرفت؛ به هر حال یک روزی گزارش کامل این ملاقات‌ها منتشر خواهد شد؛ ملت ایران و شما نمایندگان مردم باید بدانید همه جا این خادم مردم از حقوق، عزت و عظمت ملت و از حقوق و مطالبات مردم در حد توانش دفاع کردم. در زمینه سوریه با اینکه در آغاز جلسه با فرانسه اختلاف نظر داشتیم، در آخر جلسه به آقای اولاند گفتم ما معتقدیم سوریه نباید تجزیه شود و باید تمامیت ارضی سوریه حفظ شود و ایشان گفتند ما هم قبول داریم؛ گفتم ما معتقد هستیم تروریست‌ها در سوریه باید بیرون رانده شوند؛ گفت ما هم قبول داریم. گفتم ما معتقدیم که راه حل در سوریه جنگ نیست و سوریه راه‌حل نظامی ندارد بلکه راه حل سیاسی است؛ گفت ما این را هم قبول داریم؛ گفتم در سوریه باید مذاکرات بین معارضین سوریه و دولت سوریه آغاز و شروع شود و ما معتقدیم در نهایت رأی مردم سوریه هر چه گفتند و هر راهی را که انتخاب کردند باید حاکم شود ، ایشان گفتند تمام این مواردی که شما گفتید ما قبول داریم. گفتم اگر شما قبول دارید پس با یکدیگر همکاری کنیم.

اظهارات مقامات غربی درباره تحریم ها:در ملاقات با نخست‌وزیر ایتالیا، اسپانیا، در بعضی از موارد چیزی را که بنده می‌خواستم بگویم آنها می‌گفتند؛ بنده یکی از هدف‌هایم در ملاقات‌ها این بود که به غربی‌ها بگویم تحریمی را که شما اعمال کردید بحث غیرقانونی، ناکارآمدی و غیرمتمدنانه بودن نیست بلکه این کار شما غیرانسانی بوده است و بنده با صراحت با آنها صحبت کردم و گفتم شما می‌دانید اثر تحریم‌ چه بوده؟ دارو زودتر به بیماری که در بیمارستان بوده، نرسیده است؛ اثر تحریم شما این بوده که مردم زندگی روزمره‌شان با مشکل مواجه شده است.نخست‌وزیر اسپانیا مفصل‌تر از این صحبت کرد و گفت که این تحریم درست و صحیح نبوده و ما برای آن باید فکری کنیم؛ نخست وزیر ایتالیا با یک بیان دیگر می‌گفت ما باید از تحریم عبور کنیم.

همه آنها، رییس‌جمهور اتریش، وزیر خارجه آلمان و همه این مقاماتی که با آنها ملاقات داشتیم به بیان‌های مختلف آنها تبیین می‌کردند که تحریم ناکارآمد بوده و بعضی دیگر آن را ناصحیح و غیر انسانی می دانستند. ما به چه موفقیتی می خواستیم برسیم؟

دستاورد این سفر: دستاورد این بود که مظلومیت ملت ایران و عدم حقانیت کار غرب را با سران غرب، در یک جلسه رو در رو و با صراحت بیان کنیم و بنده این کار را از طرف شما و از طرف ملت ایران بیان کردم. با آقای دبیر کل سازمان ملل هم راجع به تحریم و مسأله هسته‌ای بحث‌های مفصلی داشتیم؛ تقریباً در این مذاکرات هم قبول داشت که راه جدیدی باید انتخاب شود و هم از انتخابات ایران و حضور مردم تجلیل کرد.

این درست است که صهیونیست‌ها بسیار فعال هستند و عده‌ای در آمریکا و حتی منطقه با کاهش تنش مخالفند. اسراییل هم که معلوم است که با کاهش تنش مخالف است اما ما به هر حال در تمام فضاها روشن کردیم که جمهوری اسلامی ایران جز احقاق حقوق خود به دنبال چیز دیگری نیست.

جمهوری اسلامی ایران به دنبال جنگ، تنش و تجاوز نیست(سیاست را سیاستمداران اتخاذ می‌کنند اما تصمیم‌سازی برای سیاست را صاحبنظران و نخبگان آماده می‌کنند.) گروه‌های صاحبنظر و موسسات مختلفی در آمریکا وجود دارد که ما ارتباط را با آنها قطع کردیم. ما فرهیختگان، صاحبنظران و اساتید فراوانی در ایران داریم که عاشق انقلاب و ایران هستند و حتی در آمریکا هستند. ما این فضا را به بهانه‌های واهی یا احتیاط‌های نابجا،‌یا سخت‌گیری‌های غیرضرور رها کردیم و برای اسراییل باز گذاشتیم و آنها در دنیا حرف می‌زنند.

من نمی‌خواهم بگویم در آمریکا کار کردم و با یک جلسه و دو جلسه حل می‌شود؛ اما این کار باید شروع و آغاز شود و ما در حد آن جلسات، آثارش را شاهد بودیم.

خنثی کردن تبلیغات  اسرائیلی:یکی از هدف‌های ما این بود که مقداری از تبلیغات اسراییلی‌ها را خنثی کنیم و یک مقدار کار را برای رییس این رژیمی که الان به آمریکا رفته سخت کنیم و من معتقدم که این کار انجام گرفته است؛ از خود رسانه‌ها، صحبت‌ها، رفتارها و لحن اسرائیلی‌ها روشن می‌شود که این اقدامات تا چه حد مؤثر بوده است.

 میدان های مین:در مصاحبه‌های عمومی هم معلوم است که میدان های مینی که بی‌جهت بین ایران و غرب درست شده بود که خیلی دلایلش را نمی‌فهمم.

در آنجا به صراحت گفتیم که ما محقق تاریخ نیستیم و نمی‌دانیم که چقدر آدم کشته شده و ربطی هم به ما ندارد، اما جنایت نازی‌ها را محکوم می‌کنیم؛ فرقی نمی‌کند نازی‌ها جنایت کردند به مسیحی‌ها، یهودی‌ها، مسلمان‌ها به همه؛ یعنی ایران باید در کنار نازی‌ها قرار بگیرد؟ این میدان مین را ما یکی یکی خنثی کردیم؛ میدان مین از بین رفت به گونه‌ای که در مصاحبه‌های آخر کسی دیگر از ما در این باره نمی‌پرسید و اینکه همه اصرار داشتند بپرسند در مصاحبه آخر حتی یک نفر از خبرنگاران هم در این مورد سوال نمی‌کند.

 مساله هسته ای:اما در مسأله هسته‌ای یا خون مسلمان‌ها که از نظر من بسیار مهم است ما اگر بتوانیم با حرف زدن و مذاکره کردن خون مسلمان‌ها را حفظ کنیم و جلوی آن را بگیریم و نگذاریم جنگ جدیدی شود، این وظیفه ماست؛ ما که نباید بخاطر حرفی بترسیم یا بهراسیم، ما باید به وظیفه‌مان عمل کنیم.مواضع ما استوار است و سر مواضعمان ایستاده‌ایم؛ ما باید اهدافمان را دنبال کنیم؛ در مذاکره آمریکا با ایران و مذاکرات اروپایی‌ها با ایران راجع به سوریه من یک مقایسه‌ای که انجام می‌دهم در مذاکرات نه تبلیغات، مواضع آمریکایی‌ها انعطاف بیشتری دارد تا مواضع اروپایی‌ها. حتی از مواضع برخی از کشورهای منطقه. ما نمی‌خواهیم بگوییم که موضع آمریکا درست است؛ موضع آمریکا اشکال دارد من دارم مقایسه می‌کنم.

ترس از مذاکره نداشتن:ما که از مذاکره با کسی هراس نداریم. بعد از انتخابات چند روز بعد از مراسم تحلیف، آقای اوباما رییس جمهور آمریکا نامه ای به من نوشت ، در آن نامه تبریک و تجلیل از انتخابات بود و بعد مسائلی در آن نامه مطرح شده بود چون علی‌الظاهر قرار نبود علنی شود، ما هم اعلام نکردیم. من یکی دو روز بعد نامه را پاسخ دادم و نامه را برای ایشان فرستادم و همه مواردی را که در آن نامه آمده بود، پاسخ دادم. این اولین قدم از طرف آمریکایی ها بود و آنها نامه را نوشتند و تبریک گفتند، ما هم جواب دادیم. اروپایی‌ها هم همه تبریک و مطالبی گفتند، حالا من نمی خواهم این نامه‌ها را با هم مقایسه کنم.

جزئیات پیام های اوباما:قدم دوم وقتی من عازم نیویورک بودم دوشنبه صبح از [تهران] حرکت کردم تا آنجا [نیویورک] رسیدیم. شب بود و غروب به آنجا رسیدیم. اینها [آمریکا] از روز جمعه صبح اولین پیام را از طرق سیاسی برای ما فرستادند که آقای اوباما می‌خواهد با فلانی ملاقات کند. به من روز جمعه اطلاع دادند که یک چنین درخواستی از طرف آمریکایی‌ها است. من گفتم حالا بگذارید من آمدم آنجا بحث می‌کنیم، موضوع و خصوصیات آن چیست؟ البته در این وسط دو طرف با هم در باره مکان و محل ملاقات و نحوه خبری شدن و چیزهای مختلف در مورد تشریفات و برخی در مورد محتوایی آن گفتگو و مذاکره می‌کردند.

از روز جمعه تا روز دوشنبه آنها حدود 5 بار تماس گرفتند و این درخواست را تکرار کردند و از ما جواب می‌خواستند. من وقتی وارد نیویورک و وارد هتل شدم شاید 5 دقیقه نگذشته بود که از کاخ سفید به افرادی که از وزارت خارجه آ‌نجا فعال بودند، زنگ زدند و گفتند ایشان که حالا رسیدند به ما جواب بدهید. ما بحث را با حضور وزیر امور خارجه و تیمی که همراه من بود بررسی کردیم که چکار کنیم . در مجموع ما چارجوبی را مشخص کردیم که مذاکرات چه باشد و از کجا شروع شود و به کجا منتهی شود؟ مهمتر از مذاکرات وقتی که بیرون می آییم مصاحبه ما چه باشد؟ او و یا من چه بگویم؟ این بحث‌ها چون حساس بود ما همه را روی کاغذ مکتوب کردیم و گفتم اینها را منتقل کنید و حتی تا نیمه شب این بحثها ادامه داشت در نهایت امر، من تصمیم گرفتم که این ملاقات انجام نشود با اینکه جز یک مطلب، بقیه مطالبی که مورد نظر ما بود آنها پذیرفته بودند و آن یک مطلب هم البته دوستان ما می گفتند قابل حل و فصل است و من‌ حیث‌المجموع من رد کردم تقریبا آخر شب، شب سه شنبه. چون این ملاقات بنا بود صبح سه شنبه انجام شود. بعد ما هم تا سازمان ملل وارد می شدیم همه خبرنگاران از همه طرف داد می زدند که ملاقات انجام می شود یا خیر؟ خلاصه سوال شان این بود. یعنی این صدایDo you meet obama? اوباما همه فضای سازمان ملل را گرفته بود و همه حرف این بود که آیا رییس جمهور ایران با رییس جمهور آمریکا ملاقات می‌کند؟ بعد دو طرف بحث کردند که اگر ملاقات نمی شود و امکان پذیر نیست اینها همدیگر را یک جایی ببینند که در سازمان ملل ایشان و ایشان (رییس جمهور ایران و رییس جمهور آمریکا) هست مثلا در حد سلام علیکی و دست دادنی. من خیلی تو این کار خاصیتی نمی دیدم نه اینکه من، هم در مذاکره هم در اینکه به هم برسیم دست بدهیم، منتهی باید فوایدش برای ما مشخص شود، که چکار می‌خواهیم بکنیم؟ این هم عملا روز سه شنبه تمام شد و این کار هم صورت نگرفت چون من ملاقات های متعددی داشتم و همین‌طور آقای اوباما ملاقات های متعددی داشت همه تلاش این بود که طوری ما دو نفر از این ملاقات خارج بشویم یک جوری او بیاید بیرون که ما به هم برسیم حالا دیگه نشد.

از غروب سه شنبه یک هجمه تبلیغاتی شدیدی در آمریکا علیه اوباما شروع شد و آن بحث این بود که آمریکا در این سفر تحقیر شده بود و من چند شبکه را آخر شب خودم گوش کردم، دیدم بحث ها چه است. مثلا تیترها این بود که روحانی دست رد به سینه اوباما زد. ایران، آمریکا را تحقیر کرد، اوباما تحقیر شد، کاخ سفید تحقیر شد. من از این تبلیغات خوشحال نبودم، نه اینکه آمریکا تحقیر شد یا نشد چون بحث این است که ما یک هدف مهمی پیش رو داریم، ما باید مسئله هسته‌ای را عزت‌مندانه حل و فصل کنیم. در 1+5 همه شما می‌دانید کسی که بیش از همه تاثیر دارد آمریکایی ها هستند. ما قرار بود در این سفر وزرای خارجه همدیگر را ببینند که البته این کار انجام شد و ما قرار بود در این سفر بتوانیم برنامه ریزی کنیم. برای اولین ملاقات کاری بین دو طرف که البته انجام شد. برای ما هدف مهم است نه تنها در سیاست خارجی، در همه امور مهم ما باید اهم و مهم کنیم و بسیاری از موارد مهم را فدای اهم کنیم. این دستور عقل است و این دستور شرع است. من نمی خواستم این کار بشود و لذا صبح فردا وقتی مسئولین رسانه‌ها با من ملاقات داشتند یک نفر از مسئولین رسانه‌ها به من گفت: فلانی تو چرا آمریکا را در این سفر تحقیر کردی؟ من آنجا پاسخ دادم با اینکه off the record بود، گفتم: من قصد تحقیر نداشتم، من علی‌الاصول مشکلی ندارم که با آمریکایی ها مذاکره کنم یا حرف بزنم، منتها زمان کم بود ما باید خیلی چیزها را هماهنگ می کردیم و وقتی من این پاسخ را دادم، گفتم این قسمت را شما می توانید پخش کنید که خیلی برایشان مهم بود و گفتند ما می ‌توانیم؟که همان لحظه عده‌ای رفتند و شروع کردند به پخش کردن که ایران گفته که این تعبیر درست نیست، ما قصد تحقیر نداریم.

روز پایانی که می خواستم از نیویورک برگردم که در واقع آنجا جمعه ظهر بود این دو طرف با هم مرتب مذاکره می کردند که حالا چی شد؟ خوب شد؟ بد شد؟ حالا چی کار کنیم؟ من نماز ظهر و عصر را که خواندم، گفتند بحث این شده که حالا که نیم ساعتی فرصت دارید، از کاخ سفید به شما زنگی بزنند و به شما بگویند سفر شما به خیر. شما این را جواب بدهید و من گفتم این چیست؟ همه دوستان بر این مساله اصرار کردند اتفاق نظر داشتند که اگر شما می‌گویید آن تحقیر نباید بشود فضای آمریکا باید تعدیل شود، دشمنان نتوانند سوء استفاده کنند، حتی گفتند آقای نتانیاهو دارد به آمریکا می‌رسد و فردا می‌آید و بهانه می شود و اصرار کردیم و گفتیم وقت ما که تمام شده و باید حرکت کنیم، در همین حین موبایل سفیر ما زنگ خورد و کاخ سفید پشت خط بود. ما در این مکالمه تلفنی کوتاه که من فکر می‌کنم یک ربع یا 20 دقیقه شاید طول کشید. اساس بحث ما در این مکالمه تلفنی بحث هسته‌ای بود. من به ایشان گفتم که همه اختیار در مذاکره هسته‌ای را به وزیر امور خارجه دادیم و شما همه اختیار را به وزیر خارجه‌تان بدهید و بگویید که این کار باید در یک زمان کوتاه تمام شود. ایشان گفت: همین طور هست و من به وزیر خارجه دستور دادم که با خلاقیت در این کار حرکت کند، کار جلو برود و ما هم آن را قبول داریم که باید در یک زمان کوتاهی حل و فصل شود. بعد من گفتم ما در مسئله هسته‌ای به دلیل (نه به خاطر حرف این و ‌آن) به خاطر اینکه ما دنبال سلاح نبودیم و نیستیم، اصلا به دلایل موازین اخلاقی و شرعی‌مان ، ایشان هم گفت: بله، فتوای رهبر معظم انقلاب هم همین بوده است. به هر حال گفت: supreme leader شما هم همین فتوا را داده و از همین کلمه فتوا هم استفاده کرد. شما هم در سخنرانی ها محکم گفتید که دنبال هسته‌ای نیستید و حالا یک عده‌ای شک و شبهه دارند این را باید یک جوری رفع کنیم. گفتم ما که مشکلی برای مذاکره نداریم، منتهی این مذاکره باید در یک زمان کوتاهی انجام گیرد که سریع‌تر انجام شود. بعد ایشان گفت که ما مسائل فراوانی در منطقه و جهان داریم که امنیت ملی ایران و آمریکا می‌تواند مد نظر باشد، منافع مشترک دو کشور و ما آن مسائل را دنبال کنیم. من گفتم اصل اینکه ما مسائل فراوانی داریم بله، مسائل فراوانی داریم، اما اول باید هسته‌ای حل و فصل شود و بعد ممکن است خیلی مسائلی باشد که ما باید با هم حرف بزنیم و گفتگو کنیم. گفت من با شما در این نظر مشترک هستم و این درست است ما باید اول هسته‌ای را حل و فصل کنیم. بعد گفتم بین ما خیلی مسائل عجیب و غریبی در این 35 سال گذشته است روزهای سیاه و تاریک و این چیزی نیست که در زمان کوتاه بتوان حل کرد و گفت بله، گفته‌ام که این یک شبه حل نمی شود اما الان زمانی است که می توانیم این اراده را داشته باشیم و حرکت کنیم و برویم مسائل را حل و فصل کنیم.

در مجموع من فکر می‌کنم این مکالمه تلفنی یک مقدار شرایط را تسهیل کرد. ما فکر می کنیم با یک مکالمه تلفنی طرف باید بیاید اشهد ان لا اله الاالله هم بگوید، (خنده حضار) حالا به هر حال بحث این است که یک مقدار فضا تلطیف شود و راه باز شود ما بتوانیم در مذاکره پیشرفت بیشتری داشته باشیم و بتوانیم به مقصد برسیم.

سفر پرکار: سفر آقای روحانی رییس‌جمهور به نیویورک بسیار پرکار و پرتحرک بود، سخنرانی‌ها و مصاحبه‌های آقای روحانی انصافاً دقیق و عمیق، مسایل و مصائبی را که در ماجراجویی‌هایی غرب بر ملت ایران رفته است، بیان کرد و این یک بیان کافی و وافی بود.سخنرانی رییس‌جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل بسیار سنجیده و متین بود و خیلی خوب از منافع ملی ایران دفاع و صیانت کرد که موجب افتخار است.

تبین جنایات رژیم صهیونیستی: روحانی در سخنرانی و مصاحبه‌هایش، نقش اسراییل در ایجاد ناامنی و گسترش سلاح های کشتار جمعی و دروغ پردازی های این رژیم را خوب تبیین کرد و ما از ایشان تشکر می کنیم.

تقدیر ا زظریف:جای دارد از موضع گیری‌ها و مصاحبه های خوب جناب ظریف وزیر امور خارجه نسبت به افشاگری ها علیه رژیم صهیونیستی قدردانی کنم.

 مساله هسته​ای ایران: فضایی که در رفتار 10 ساله اخیر غرب نسبت به ایران وجود داشت به طور اجمال این بود که ایران به دنبال ساخت سلاح هسته ای است و بسیار گسترده آن را مطرح کرد. فتوای رهبر معظم انقلاب در تحریم سلاح های کشتار جمعی مبنایی مهم برای شکستن این فضا بود در حدی که رییس جمهور آمریکا مجبور شد این مطلب را در سخنرانی خود در مجمع سازمان ملل مطرح کند. 

منطق ایران در کسب دانش هسته‌ای و بیان دیپلماتیک مناسب در این زمینه به خوبی در سخنان آقای روحانی تبلور پیدا کرد و فضا را برای مذاکرات واقعی فراهم کرد.البته به نظر می رسد برخی در آمریکا تلاش می کنند فضای ایجاد شده را تخریب کنند از جمله خانم سوزان رایس که در مورد غنی سازی در ایران حرف های بی ربطی زد و یا مصاحبه جان کری وزیر امور خارجه آمریکا که در باره فوردو و پروتکل الحاقی می‌خواست نکاتی را القا کند که نادرست بوده و البته آقای ظریف به نظرم پاسخ هوشمندانه ای به وی داد.موضوع غنی سازی در ایران نیازمند پذیرفتن آمریکا و دیگران و انشای حکم نیست، موجود است، برای فهم آن تلاش زیادی لازم نیست، اینکه اوباما در ملاقات با نتانیاهو گفت که ما با چشم باز در مذاکرات وارد می شویم باعث امیدواری است، چون اگر غرب خوب چشمانش را باز کند، غنی سازی ایران را می بیند.

 امروز مذاکرات هسته ای نمی تواند با منطق و ادبیات گذشته شکل بگیرد، باید در متن جدید و با مواجهه با واقعیات جدید حیات پیدا کند و من تصور می‌کنم، رییس جمهور توانستند این شرایط را تا حد زیادی منعکس کنند و ما از دکتر روحانی در این مسیر حمایت می‌کنیم.

دکتر روحانی به عنوان نماینده نظام، موضوع هسته ای را دنبال می‌کند و طبعاً مورد پشتیبانی همه از جمله مجلس شورای اسلامی است و امیدواریم در این شرایط حساس، خداوند به ایشان و همکارانشان در این مسیر توفیق عنایت فرماید.