در شرایطی که دولت دکتر حسن روحانی با شعار اعتدال فرمان اداره کشور را بدست گرفته و عزمش برای پایان بخشیدن پرونده هسته ای و بن بست شکنی از بن بست‌های روابط خارجی ایران جزم است و گامهای خوبی درکوتاه زمان عمرش برداشته است؛ بسیج رسانه ای و نهاد‌های خاص و گروههای رقیب در حال تدارک برگزاری 13 آبانی متفاوت با 35 سال گذشته است.
این حساسیت بیش از حد نشان می‌دهد که تدارک کنندگان و بسیج کننده‌ها به هدف مصارف داخلی این چنین عزم میدان نموده اند. این در حالی است که همواره این روز مهم و این واقعه سرنوشت ساز گرفتار افراط و تفریط بوده و از فلسفه وجودیش دور افتاده.
این روز می‌توانست پیام وحدت و انسجام داشته باشد و نیروههای انقلابی را زیر یک تابلو جمع نماید. اما عملکرد پیش گفته آنرا به نقطه افتراق و بهانه ی تسویه حساب‌های داخلی تبدیل کرد. اکنون هم برخی از رسانه‌های مخالف دولت تدبیر و امید چنان برخوردی با 13 آبان دارند که متاسفانه القاء حاکمیت دو گانه می‌کنند. خیز این رسانه‌ها و جریانات خاص به شکلی است که گویا جغرافیای ایران به میدان نبرد استکبار و استکبار ستیزان تبدیل شده است.
اینان برای انتقام‌های داخلی از شعار مرگ بر آمریکا و خصلت استکبار ستیزی مردم ردای طلبکاری و انقلابیگری برای خود دست و پا می‌کنند و در حال نشانه گذاری خود و رقیبان هستند. می‌خواهند سکه استکبار ستیزی را با نام خود و مهر استکبار پذیری را به نام رقیبان خود ثبت کنند. واقعیت اینست که گردانندگان مراسم صلاحیت اداره این مراسم را در قامت نظام و متناسب با منافع ملی کشور ندارند. اگر بگذارند این مناسبت‌ها طعم اعتدال بگیرد و با رویکرد اعتدال این وقایع پاس داشته شود هم به فلسفه اولیه نزدیک می‌شود و هم عنصر زمان و مکان در آن لحاظ خواهد شد و در مسیر منافع ملی کاربرد پیدا می‌کند.
1717