روایت سبحانی‌نیاز از پشت‌پرده رأی اعتماد مجلس روایتی خواندنی است چرا که وی معتقد است اگر توفیقی می آمد قطعا الان وزیر ورزش و جوانان پشت و میزش بود.
یک‌شنبه پنجم آبان جلسه رأی اعتماد به سه وزیر پیشنهادی «علوم، تحقیقات و فناوری»، «آموزش و پرورش» و «ورزش و جوانان» برگزار شد و آقای دکتر روحانی اظهار امیدواری کرد که برای آخرین دفعه در مجلس برای دفاع از وزرای پیشنهادی خود حضور پیدا کند، اما این اتفاق نیفتاد، چرا؟
مجلس در بررسی صلاحیت وزرا املاک‌هایی را مد‌نظر دارد که ممکن است متفاوت از نظر دولت باشد، در مجموع کار مجلس هم همین است که بعد از بررسی‌ها و بحث‌‌ها جمع‌بندی می‌کند و اگر ابهامی در ذهن نمایندگان باقی بماند به‌رغم آنکه رئیس‌جمهور این حرف را زد، اما نهایتاً دو نفر از وزرای پیشنهادی توانستند از مجلس رأی اعتماد بگیرند، ولی چون شبهات درباره آقای صالحی‌امیری زیاد بود، او آنطور که باید برای رفع شبهات تلاش نکرد، ضمن آنکه از ناحیه دولت نیز اقدام پارلمانی گسترده‌ای انجام نشد. در چنین شرایطی مجلس درباره آقایان فرجی‌دانا، وزیر پیشنهادی «علوم، تحقیقات و فناوری» و فانی، وزیر پیشنهادی «آموزش و پرورش» به جمع‌بندی مثبت رسید، اما آقای صالحی امیری از امکان حضور در ترکیب دولت یازدهم بازماند. البته این به معنای تقابل مجلس با نظر آقای دکتر روحانی نبود چون رئیس‌جمهور خود سابقه مجلسی دارد و با فرهنگ، ادبیات و خلق و خو و کار مجلس آشناست، بنابراین عدم رأی اعتماد به وزیر پیشنهادی «ورزش و جوانان» خدشه‌ای به روابط قوای مجریه و مقننه وارد نخواهد کرد.
آیا افشا‌گری درباره وزیر پیشنهادی در صحن علنی کار درستی است؟
شخصاً این رویکرد را نمی‌پسندم، البته باید کسانی که به عنوان وزیر معرفی می‌شوند. در حوزه کاری گذشته خود دور از این شبهات باشند. چون در صحن علنی مجلس در این روز نمایندگان براساس وظیفه،تشخیص و گرایش سیاسی که دارند دنبال این هستند که وظیفه نمایندگی خود را در اعطای مسئولیت کلیدی یا حکومتی به یک فرد درست انجام دهند، از این رو برای آنکه مطئن شوند رأی‌شان درست است و به خطا نرفته، همه جوانب تخصصی، علمی، مدیریتی و اجرایی وزیر پیشنهادی را بررسی میکنند تا شبهه یا ابهامی در سوابق، مدارج تحصیلی، تجربی، مدیریتی، کار‌آزمودگی و مهارت او در سنوات گذشته وجود نداشته باشد. البت هیچ کسی نیست که ادعا کند در دوره خدمت خود ضعف و ایرادی نداشته، قاعدتاً کار هیچ مدیری نمی‌تواند بدون ایراد باشد ولی برخی مسائل مثل بیت‌المال، تضییع حقوق دیگران، شبهات مالی، اخلاقی کاری و تحصیلی خیلی حساسند، بنابراین اگر موردی به اطلاع نمایندگان برسد قطعاً پیگیری میکنند تا ابعاد قضیه روشن شود. وگرنه من شخصاً خودم با طرح موضوعات افشا‌گرایانه از طریق تریبون مجلس موافق نیستم و لازم می‌دانم که سازوکاری برای طرح این مباحث اندیشیده شو.
عدم رأی اعتماد به آقای صالحی‌امیری، وزیر پیشنهادی ورزش و جوانان چقدر نطق آقای الیاس نادران مؤثر بود؟
البته از قبل پیش‌بینی می‌شد، به ترتیب آقای فانی، وزیر پیشنهادی «آموزش و پرورش» وضع بهتری در قیاس با رضا فرجی‌دانا، وزیر پیشنهادی «علوم، تحقیقات و فناوری» دارد و فرجی دانا نیز برای کسب رأی اعتماد راه آسان‌تری در مقایسه با صالحی‌امیری، وزیر پیشنهادی «ورزش و جوانان» پیش‌رو خواهد داشت و همین‌طور هم شد. به عبارت دیگر اینکه وضعیت برای آقای صالحی امیری در مقایسه با دو وزیر پیشنهادی دیگر سخت شود قابل پیش‌بینی بود، اما تا روز آخر تصور می‌شد که کف رأی می‌آورد، ولی توضیحات و بحث‌هایی که آقای نادران داشت و البته برخی مسائل دیگر همچون نامه‌هایی که در مجلس پخششد دست به دست همه داد تا رأی آقای صالحی امیری کاهش پیدا کند و از حد‌نصاب لازم پایین‌تر بیاید.
غیر از نطق آقای نادران چه مسائل دیگری بود که روی رأی آقای صالحی امیری تأثیر گذاشت؟
بعضی موضوعات ضد وزیر پیشنهاد ورزش و جوانان برای نمایندگان پیامک می‌شد یا اطلاعاتی از بیرون به‌طور مکتوب در کازیه نمایندگان قرار می‌گرفت.
منظورتان شبنامه است؟
اطلاعاتی که می‌آمد برخی آنها را داخل کازیوی نمایندگان می‌گذاشتند، ضمن آنکه برخی گروه‌های داخل مجلس هم تقریباً به جمع‌بندی رسیده بودند که آقای صالحی امیری نباید رأی اعتماد بگیرد، بنابراین سعی می‌کردند این نظر را به همکاران خود منتقل کنند و همین باعث شد وزیر پیشنهادی ورزش و جوانان نتواند حداقل نصاب رأی را کسب کند.
آن نامه که برخی روحانیون مجلس در نفی صلاحیت آقای صالحی امیری امضا کردند، چقدر مؤثر بود؟
آن هم مؤثر بود، چون جمعی از روحانیون مجلس آن نامه را امضا کردند.
بالاخره شبهاتی که درباره گذشته مدیریتی آقای صالحی امیری مطرح شد خیلی زیاد بود. آیا 30 دقیقه زمان برای دفاع او از خود کافی بود، ضمن آنکه بعضی موضوعات جانبه امنیتی داشت و وزیر پیشنهادی ورزش و جوانان گفت که این اسرار را بین خود و نظام حفظ می‌کند، بنابراین یکسری مسائل وجود داشت که او نمی‌توانست آنها را در جلسه علنی مجلس بازگو کند؟
بله، طبق آیین‌نامه دو موافق و دو مخالف برای هر وزیر پیشنهادی هر کدام به مدت 15 دقیقه می‌تواند طرح بحث کنند که مجموعاً یک ساعت می‌شود، بعد از آنها وزیر پیشنهادی نیم ساعت وقت دارد تا ضمن رفع شبهات، از برنامه خود بای اداره آن وزارتخانه دفاع کند. بنابراین در موضوع وزیر پیشنهادی ورزش و جوانان هم طبق آیین‌نامه عمل شد و او فرصت دفاع از خود را داشت. معتقدم اگر رئیس‌جمهور در پایان جلسه صحبت می‌کرد می‌توانست فضا را برای اخذ اعتماد صالحی امیری تسهیل کند، اما به هر دلیل نیامد.
پس نیامدن رئیس‌جمهور تاثر داشت؟
حتماً تأثیر داشت.
می‌توانست فضا را عوض کند؟
حالا فارغ از آنکه چقدر این کار بر آرای مثبت به وزیر پیشنهادی ورزش و جوانان می‌افزود، در مجموع حضور دکتر روحانی قطعاً، تأثیر داشت و می‌توانست مقداری به ایجاد صمیمیت‌ها و رفع شبهات، کمک کند.
سؤال نکردید که چرا رئیس‌جمهور برای دفاع آخر وزرای پیشنهادی خود به مجلس نیامد؟
دلیش را نمی‌دانم، شاید رئیس‌جمهور فکر می‌کرد که دفاعیات آخر او از وزرای پیشنهادی ضرورتی ندارد.
یعنی رئیس‌جمهور فکر می‌کرد که هر سه وزیر پیشنهادی او از مجلس رأی اعتماد می‌گیرند؟
شاید چنین تصوری داشت، چون این مساله پیش‌بینی می‌شد.
وقتی شخص رئیس‌جمهور به این نتیجه رسید که آقای توفیقی را به مجلس معرفی نکند و آقای فرجی‌دانا جایگزین او شد، این تحلیل مطرح نبود که بهتر است آقای صالحی امیری نیز جای خود را به شخصی دیگری بدهد؟
شاید اگر آقای دکتر توفیقی می‌آمد، آقای دکتر صالحی‌امیری رأی می‌آورد، چون فضای انتقادی ممکن بود متوجه دکتر توفیقی شود. منتها دکتر توفیقی نیامد و این مساله بیشتر متوجه صالحی‌امیری شد.
27301