پس از انتشار گزارش، آمار و جدولی درباره این که در کدام کشورها مردم آشنایی بیشتری با زبان انگلیسی دارند، نظرهای مختلفی از سوی خوانندگان خبرآنلاین مطرح شد.
- عده‌ای معتقدند چاره کار این است که زبان انگلیسی از دوران ابتدایی در مدارس و آن هم به صورت درست و اصولی آموزش داده شود نه به شکل کنونی:
بی‌نام: من دکترای تخصصی دارم هنوز نمیتونم انگلیسی صحبت کنم وای به حال بقیه جامعه! تا زمانیکه آموزش زبان از دوران ابتدایی به دانش آموزان داده نشه همین وضعه.
بی‌نام: فقط آموزش از دوران ابتدائی کافی نیست بلکه شیوه اموزش هم مهمه. اگر شیوه درست باشه از همون راهنمایی هم می‌تونه مفید باشه.
احمد: آموزش زبان در مدارس ایران و حتی کلاس‌های زبان ناکارامد هست و من صحبت دوست بزرگوار هیئت علمی رو تایید می‌کنم. دانشگاهیان ما در سنین بالا وارد محیط انگلیسی زبان میشن که دیگه انگیزه و توان یادگیری در حد زیادی کاهش یافته است. شحصاً افرادی رو می‌شناسم که نزدیک 30 سال هست در انگلیس هستند و حالا در سن هفتاد سالگی هم به اندازه یک بچه ده ساله که فقط چهار سال مدرسه انگلیسی زبان رفته به این زبان تسلط ندارند. اول یکی باید به خود دبیر زبان‌های ما و مدرسین کلاس‌های زبان اموزش بده تا بعد!
بی‌نام: مشکل اصلی بحث زمان آموزش و کیفیت آموزشیه، متاسفانه خیلی از آموزشگاه‌ها یا اصلا مدارس، استاد انگلیسی داره به فارسی این درس رو میده، یا زمانی داریم آموزش میبینیم که دیره.
رضا: سیستم آموزش و پرورش سال‌هاست به جای آموزش زبان وقت دانش‌آموزان رو تلف میکنه. برای گرفتن تافل یا آیلتس فقط 2 الی 3 سال وقت لازمه درصورتیکه بچه‌ها از راهنمایی زبان دارند تا دانشگاه ولی نهایتاً هیچ چیز یاد نخواهند گرفت. این رتبه 41 رو هم مدیون آموزشگاه‌های آزاد هستیم نه وزارتخانه . 1000 سال دیگه هم کسی به فکر تغییر سیستم آموزش زبان و بهینه‌سازی روش و کتب آموزشی و ارتقای معلمین نخواهد افتاد.
آبی: به نظر بنده هدف از آموزش زبان انگلیسی در مدارس ایران، جلوگیری از یادگیری زبان انگلیسی است نه یادگیری. باید آموزش زبان انگلیسی به طور کامل به بخش خصوصی واگذار گردد، متاسفانه معلمان زبان در آموزش و پرورش خود سطح بسیار پایینی در زبان انگلیسی دارند.
بی‌نام: وقتی آموزش و پرورش هر سال یک بار تغییر سیستم می‌دهد و همه‌چی در مدارس پولی شده، بهتر از این نمیشود. حالا اینکه زبان است، در دروس دیگر هم همین پسرفت را خواهید دید، ضمن اینکه برای زبان در مدارس و دانشگاه‌ها باید ساعت بیشتری حتی نسبت به عربی در نظر گرفته شود.
- برخی هم می‌گویند اوضاع ما از کشورهای دیگر بهتر است:
مجتبی: شک ندارم بهتر از ترکیه و بسیاری از کشورهای دیگه صحبت میکنیم
حمید: چند سال پیش که چند روزی را در ترکیه گذراندم رویکرد این کشور توریستی که بهشت اروپایی‌های آفتاب دوست است درباره زبان برایم عجیب بود. بیرون از محل اقامت بویژه با جوان ها که وارد گفتگو می شدم و چیزی به انگلیسی می پرسیدم اغلب یا می گفتند انگلیسی نمی دانند یا بی تفاوت عبور می کردند گویی نفهمیده اند چه پرسیده‌ام. حتی روی نقشه‌های توریستی یا تابلوهای راهنما زبان انگلیسی، به ندرت دیده می شد اما با توجه به تحرکات ترک ها در یک دهه اخیر که هم اقتصاد و حمل و نقل شان را زیر و رو کرده هم جایگاه سیاسی شان را ارتقا داده بعید نیست در زمینه زبان هم تحولاتی در سرزمین شان اتفاق افتاده باشد.
بی‌نام: هندی‌ها انقدر وحشتناک و بد انگلیسی حرف میزنن که بعضی وقتا خود آمریکایی‌ها هم متوجه نمیشن که چی میگن! یه سری واژه‌ها رو از خودشون در آوردن به انگلیسی اضافه کردن و شدیداً هم لهجه‌دار و زشت حرف میزنن!
- عده دیگری که می‌گویند در کشورهای دیگر اوضاع زبان انگلیسی بهتر است:
بی‌نام: تا جایی که من تو ترکیه‌ایها دارم میبینم به شدت از ما بهترن. شما اطلاعاتت رو از کجا آوردی؟ ترکیه‌ایها به لطف توریستها و رفت‌وآمدهاشون به اروپا و امریکا اتفاقا اکثرشون به راحتی حرف میزنن.
بی‌نام: ترکیه که جای خود دارد ما ایرانیها از برادران عراقی و افغانی هم به مراتب ضعیفتریم.
- و در نهایت بعضی دیگر هم راه چاره را در تلاش فردی می‌دانند:
بی‌نام: خودت باید دنبالش باشی، البته که سیستم نقص داره. من خودم هم دکتری دارم ولی زبانم خوبه چون خودم پیگیر بودم. مؤسسه و کلاس هم اصلاً نرفتم. بیشتر مواقع اخبار انگلیسی می‌خونم، فیلم‌ها و سریال‌ها رو بدون زیرنویس میبینم و ... تا هم لغات یادم نره و هم اینکه تقویت بشم.
بی‌نام: هر کسی باید خودش تلاش کنه. درسته که نظام آموزشی ما برای زبان نتونسته کاری بکنه ولی اگه به دنبال یادگیری بریم نه برای تافل و آیلتس مطمئنا به نتیجه می‌رسه .نباید منتظر دیگران باشیم.
47234