*مذاکرات هسته ای، مذاکرات طولانی است که پاسخ سریع‌الوصولی ندارد اما آنچه در ژنو صورت گرفت را درگام نخست مذاکرات مثبت ارزیابی می‌کنم هرچند که آن را شروع کار می‌دانم و معتقدم حجم اصلی این روند هنوز در راه است. ما نمی‌توانیم از مذاکراتی یک یا دو ماهه انتظار داشته باشیم که تمام ابهامات و ناکامی 10 ساله پرونده هسته‌ای ایران را رفع و رجوع کند. ما باید از توافق به دست آمده صیانت کنیم. نقاط ابهام آن را برطرف کرده و بر نکات قوت آن بیفزاییم.
*از جمله نقاط قوت این توافقنامه توقف روند صدور تحریم‌هاست. اگر این توافقنامه مورد موافقت اعضای گروه 1+5 قرار نمی‌گرفت ما باید شاهد اعمال تحریم‌های جدیدی علیه ایران بودیم. نقطه مثبت دیگر توجه به این نکته است که با توافقنامه ژنو تا حدود بسیار زیادی حقانیت جمهوری اسلامی ایران در جهان تثبیت شد. هرچند که این توافقنامه ابهاماتی نیز دارد که طرفین مورد مذاکره در اظهارنظرهایشان به آن اشاره کرده‌اند که البته من نمی‌خواهم وارد جزییات آن شوم. این ابهامات قابل بررسی و مرتفع شدن است و باید از سوی مسئولان امر مورد توجه قرار گیرد. توافق ژنو دشمنان فراوانی دارد که از هر فرصتی برای زیر سؤال بردن آن استفاده می‌کنند. ما باید با مراقبت از دستاورهایمان اجازه ندهیم که به آن خللی وارد شود. تلاش برای تحقق گفتمانی مشترک با همسایگان از جمله اقداماتی است که می‌تواند در کاهش حساسیت های ابراز شده نسبت به توافق ژنو تأثیرگذار باشند آنها باید بدانند که در پرتو این توافق، امنیت آنها نه تنها تهدید نمی‌شود بلکه تقویت نیز خواهد شد.
*{درپاسخ به اینکه واقعاً تحریم‌ها اثرگذار نبوده است؟} حتماً نبوده است. برخلاف باوری که وجود دارد ما به جهت اعمال تحریم‌ها پای میز مذاکره ننشستیم. این مذاکرات برای این از سر گرفته شد که اروپایی و آمریکایی‌ها به دنبال آن بودند که با دولت جدید ایران وارد مذاکره شوند که بر همین اساس هم ما یک شانس جدید به طرف مقابل دادیم شک نکنید که طیف عظیم مشکلات داخلی ما نه از جهت اعمالت حریم‌ها بلکه به دلیل بی‌تدبیری مدیران گذشته کشور است.
*دلیل اصلی مشکلات کشور بی‌تدبیری مقامات گذشته است.
*ما بدون توقف اعمال این تحریم‌ها قادر نیستیم که به مبادلات اقتصادی خود با دیگر کشورها ادامه دهیم
29301