سمیه علیپور: چندی پیش محمدرضا عباسیان، دبیر دوره قبلی جشنواره فیلم فجر در گفت‌و‌گو با یک سایت خبری اعلام کرده بود دبیر جشنواره فیلم فجر برای انتخاب داوران تحت فشار است. قرار دادن این ادعا در کنار بسیاری از حرف و حدیث‌هایی که در این سال‌ها در زمینه وارد شدن نظراتی خارج از مجموعه داوری و در نهایت تقسیم جوایز بین فیلم‌های مورد حمایت و مسائلی از این دست، سبب شد تا با این پرسش که آیا در حقیقت دبیر جشنواره برای انجام تصمیمات خود صاحب اختیار است یا نه سراغ مهدی مسعودشاهی دبیر دو دوره از جشنواره فیلم فجر برویم.
او به سئوالات خبرآنلاین درباره اظهارات عباسیان و عملکردش در جشنواره چنین پاسخ داد:
آقای مسعودشاهی، شنیده‌اید که آٔقای عباسیان گفته‌اند دبیران جشنواره فیلم فجر برای انتخاب داوران تحت فشار بوده‌اند؟
کی این طور بوده؟
آقای عباسیان گفته‌اند.
من در دو دوره‌ای که دبیری جشنواره را برعهده داشتم هیچ فشاری حس نکردم. شاید ایشان چنین حسی داشته‌اند، در دوره‌ای که من کارها را انجام می‌دادم با مشکلی از این قبیل که گفته‌ند روبرو نشدم. فضا آزادتر از چیزی بود که می‌گویند. با دوستانی که تصور می‌کردیم برای داوری جشنواره مناسب‌اند صحبت می‌کردیم و بعضی که فرصت داشتند پیشنهاد را می‌پذیرفتند.
پس دبیری که نمی‌تواند به این پیشنهادها «نه» بگوید، خودش توان قانع کردن طرف مقابل را ندارد و وضعیت به این ترتیب نیست که حکمی صادر شود و جای چانه‌زنی نماند.
کاملا نظر شما را قبول دارم. به نظرم چنین است که معیار خود فرد است. فرد تصمیم می‌گیرد کاری انجام دهد و رای خود را دنبال می‌کند و به نتیجه می‌رساند. حداقل می‌توانم با اطمینان این را بگویم که در دوره دبیری من چیزی به من تحمیل نشد. باید این را هم توجه داشته باشیم که آن سال، سال 1388 بود و حساسیت‌های خاصی وجود داشت. با وجود همه مسائل اهالی سینما همکاری کردند و دست‌اندرکاران حوزه مختلف با جشنواره همراه شدند. من در آن جشنواره صاحب‌اختیار بودم.
یعنی سر هیچ موضوعی با آقای شمقدری بحث نکردید؟ چالشی وجود نداشت؟
حتما بحث و صحبت وجود داشت، نظرات مطرح می‌شد، اما نکته در اینجا بود که یک نفر تصمیم کمی‌گرفت و مسئولیت کارها را برعهده می‌گرفت.
و آن تصمیم گیرنده شما بودید؟
بله. تمامی فشارها را پذیرفتم و خود تصمیم‌ها را گرفتم. اختلاف سلیقه در اینجا هم مانند هر جای دیگری وجود داشت، اما این اختلافات بر سر میز گفت‌و‌گو برطرف می‌شد.
برنده این بحث‌ها و اظهارنظرها چه کسی بود؟
در اینجا بحث فرهنگ است و صحبت از برنده و بازنده نداریم. در چنین جایگاهی تضارب آرا مطرح می‌شود که در نهایت طی گفت‌و‌گو و طرح نظرها و دیدگاه‌های مختلف جمع‌بندی صورت می‌گرفت. این جمع‌بندی حاصل مجموعه نظرات مفیدی بود که می‌توانست به نفع جشنواره باشد. هیچ‌گاه رویکرد من در این صحبت‌ها چنین نبود که بخواهم بگویم من برنده‌ام. برنده باید سینما باشد.
آقای مسعودشاهی از جشنواره بیست و هشتم چهار سالی گذشته، فکر کنم الان بتوانیم راحت‌تر در مورد آن مقطع صحبت کنید. فقط یک سئوال در مورد آن دوره از جشنواره دارم. به شما توصیه نشد حالا که «به رنگ ارغوان» به عنوان برگ برنده جشنواره رو شده، به داوران توصیه کنید حتما جوایزی به این فیلم بدهند؟
نه اصلا. اگر کسی این را به داوارن بگوید، به او می‌خندند. داوران خودشان شان و جایگاه دارند. اصلا فضایی که داوران در آن تصمیم می‌گیرند حال و هوایی متفاوت‌تر از چیزی دارد که بتوان در آن این توصیه‌ها را مطرح کرد. شان و آبروی داوران باید در نتیجه داوری‌های آنان مشاهده شود و قطعا کسی به راحتی این‌ها را زیر پا نمی‌گذارد.
57243