روز دوازده آذر نود و دو را به یاد داشته باشید...
در این روز ، معرکه‌ای برپا بود.
مجموعه‌ای از رویدادها، نشانگر آن شد که سیاست‌گذاران دولت یازدهم، در برآورد میزان "اقتدار" خویش نقصان دارند، یا اساساً در درک اصل مفهوم "اقتدار"، با دشواری مواجه‌اند، یا هر دو.
بی‌گمان، و از هر زاویه دیدی که به موضوع بنگریم، آن‌ها مجموعه‌ای از خطاهای راهبردی را در تقابل با سایر نیروهای سیاسی مرتکب شدند، که نشان می‌دهد که این جمع که کهنه‌کار که نه، کهنه‌کار کهنه‌کار به نظر می‌رسند، درک درستی از مفهوم "اقتدار" و "قدرت" ندارند.
در همین پرده اخیر، عالی‌مقام، دکتر حسن روحانی، در حالی گزارش صد روزه خویش را به هجو غیرمنصفانه دولت پیشین تقلیل دادند، که می‌توانستند در یک تحلیل ساده از افکار عمومی ایرانی و سنجش میزان محبوبیت خود و رقبای سیاسی که یا خدمات احمدی‌نژاد را به رسمیت می‌شناسند، یا اساساً احمدی‌نژادی‌اند، در می‌یافتند که نباید این‌چنین در بیانی فارغ از آداب، انبوه خدمات رئیس جمهور پیشین را نادیده بگیرند. همان طور که آیت الله سید علی حسینی خامنه‌ای، مقام معظم رهبری، به عنوان پرنفوذترین و باتدبیرترین و پرامیدترین و آشناترین نخبه سیاسی حال حاضر ایران، مکرراً و تا آخرین روزها، به خدمات احمدی‌نژاد ابرام داشتند و دارند. متصدی مقام رفیع ریاست جمهوری اسلامی ایران، باید بدانند که از ابتدا با یک اکثریت لغزان و با میزان متوسط و کاملاً متوسطی از محبوبیت به قدرت رسیده‌اند، و نباید علاوه بر آن‌که رئیس جمهور پیش از خود را این‌چنین، "هجو" و "هزل" می‌نمایند، از این حد هم عبور فرمایند، و باز در طعنه‌ای آشکار از واژه قبیح و طعنه‌آلود "سرهنگ" استفاده نمایند؛ از این حد هم عبور فرمایند، و مجلس شورای اسلامی را که این همه با او همراهی کرده است را به طعنه بیازارد؛ از این حد هم عبور فرمایند، و حتی سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی را که به دفعات و به رغم همه مضایق نشان داده است که به برکت مدیریت پرتدبیر و پرامید و پراعتدال، نفوذ قابل ملاحظه‌ای در افکار عمومی ایرانی دارد و حامی وجوه معقول و معتدل دولت بوده است، به گزند از خویش براند...
/29212