تولد سینمای عربستان و سابقه ما

 زندگی زنان در عربستان برای روزنامه نگاران و گزارشگرانی که فرصت روایت آن را پیدا می‌کردند، همیشه سوژه جذابی بوده، اما تا همین چند سال پیش کسی فکر نمی‌کرد، روزی روزگاری یک زن عربستانی در خیابان‌های این شهر راه بیفتد و تصمیم بگیرد از هفت خوان بگذرد تا بتواند هم نخستین فیلم تاریخ این کشور را بسازد و هم زندگی زنان در این شبه جزیره پهناور روایت کند. اما نه تنها این اتفاق افتاد، بلکه فیلم از سوی وزارت فرهنگ عربستان به عنوان نماینده این کشور راهی جوایز اسکار شد.
«وجده» حالا نماینده کشوری است که در آن سینمایی برای نمایش فیلم وجود ندارد، اما برای حضور در عرصه فرهنگ جهانی ناگزیر از داشتن فیلم و سینماگر است. شاید به همین خاطر است که وزیر فرهنگ عربستان تمام قد پشت این فیلم می‌ایستد و از کار هیفا المنصور به عنوان نخستین کارگردان عربستانی سینما دفاع می‌کند و می‌کوشد نشان دهد که تولید چنین فیلمی در این کشور چقدر مهم است.
سایر کشورهای عربی هم تقریبا همین مسیر را در پیش گرفته‌اند، حالا کشوری مثل امارات متحده عربی چند سال است که در آن سوی آب‌های خلیج فارس هر سال در موعدی مشخص میزبان سینماگران جهان می‌شود تا فقرش در زمینه سینما و داشتن سینماگرانی خلاق را با برپایی جشنواره‌ای رنگین پر کند. این درحالی است که سینمای ایران بیش از یک قرن سابقه فعالیت دارد و نام و آوازه فیلمسازانش شهره عام و خاص است. نگاهی به جوایزی که سینما گران ایرانی طی دهه‌های مختلف از گوشه و کنار جهان گرفته‌اند، نشان می‌دهد که تقریبا جایزه مهمی در جهان باقی نمانده که سینمای ما موفق به دریافت آن نشده باشد. در واقع ما سینمایی داریم که نه تنها مایه فخر ما در جهان است، بلکه برای منطقه خاورمیانه هم آبرو و اعتبار خریده است.
با این جود متاسفانه برخی جریان‌ها در تمام این سال‌ها کوشیده‌اند تا هم ارزش کار فیلمسازان ما را تقلیل دهند و هم موفقیت‌های آن‌ها را حاصل دسیسه‌هایی بدانند که در پشت پرده‌ها در جریان است.
کسانی که فیلم وجده را دیده‌اند، می‌دانند که این فیلم به دلیل روایت واقعگرایانه‌ای که از زندگی زنان در عربستان دارد، فیلم تلخی است که شاید به مذاق حکام این کشور خوش نیاید، اما وزیر فرهنگ این کشور نه تنها در ردیف مخالفان آن نیست، بلکه در مقابل مخالفان می‌ایستد و از این فیلم و سازنده ان دفاع می‌کند. او می‌داند که در عرصه فرهنگ جهانی داشتن سینما و سینماگری که بتواند نام و آوازه کشورش را سر زبان‌ها بیندازد چقدر اهمیت دارد. شاید اگر ما هم این سینمای پر افتخار را نداشتیم رفتارمان با سنماگرانمان تغییر می‌کرد.