به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، د لوسیا هنگام بازی با فرزندانش در ساحل دچار حمله قلبی شده بود.
او که از مهم‌ترین گیتاریست‌های فلامنکو بود، در پی انتشار مجموعه‌ای از آلبوم‌های فلامنکو در سالهای دهه ۷۰ به شهرت رسید و طی سالهای فعالیت هنری‌اش در سبک‌های کلاسیک و جاز هم گیتار زد.
او همچنین با کارلوس سائورا، فیلمساز اسپانیایی، هم همکاری داشت و در فیلم کارمن، محصول ۱۹۸۳حضور داشت که جایزه بفتای ۱۹۸۵ را در رشته بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان برد.
او در سالهای اخیر در مکزیک و اسپانیا زندگی می‌کرد.
پاکو د لوسیا در ۲۱ دسامبر سال ۱۹۴۷ به دنیا آمد. نام اصلی‌اش فرانسیسکو سانچز گومز بود، پسر آنتونیو سانچز، گیتاریست فلامنکو که از نسل کولی‌ها بود. او نام هنری خود را به یاد مادرش لوسیا گومز انتخاب کرد. گفته می‌شود که او از پنج سالگی گیتار می‌نواخت.
در مقاله‌ای در نشریه گیتار پلیر در سال ۱۹۹۴ از قول او آمده است: «خانواده من با کولی‌ها بزرگ شدند. پدرم و همه برادرهام گیتار می‌زدند، برای همین من پیش از اینکه بتوانم گیتار را بلند کنم، حتی پیش از اینکه بتوانم حرف بزنم، صدای گیتار را می‌شنیدم. پیش از اینکه بتوانم بنوازم، تک تک ریتم‌های فلامنکو را می‌شناختم. حس و معنی موسیقی را می‌دانستم، برای همین وقتی که شروع کردم به نواختن، یکراست به سراغ صدایی که در گوشم می‌شنیدم رفتم.»
او در ۱۸ سالگی نخستین آلبومش را در مادرید منتشر کرد. یکی از بزرگ‌ترین همکاری‌های هنری او با کامارون د لا ایسلا، خواننده معروف بود. این دو در سالهای دهه ۱۹۷۰ مجموعه آلبومی را ضبط کردند که الهام بخش جنبش نیو فلامنکو (فلامنکو نو) شد.
در سال ۲۰۰۴ پاکو د لوسیا جایزه معتبر اسپانیایی آستوریاس برای هنر را به عنوان جهانی‌ترین هنرمند فلامنکو دریافت کرد.
هیات داوران این جایزه در آن زمان گفتند: «سبک او فانوسی برای نسل‌های جوان است و هنرش او را یکی از بهترین سفرای فرهنگ اسپانیایی در جهان کرده است.»
از میان کسانی که خارج از اسپانیا با او همکاری داشتند جان مک لاگلین بریتانیایی بود.
کاربران فراوانی درباره مرگ او در توییتر نوشته‌اند. یکی نوشته است: «به فرشته‌ها گیتار خواهی آموخت.»
بی‌بی‌سی / 26 فوریه
5757