نمی‌دانم چرا همیشه سر اکران فیلم‌های مسعود ده‌نمکی، حرف و سخن بوده؟! اکران عیدش یک قصه‌ای داشته و حالا اکران اسفندش هم که بدترین زمان ممکن اکران است، قصه دیگری دارد. من در این جور مواقع سعی می‌کنم تا چیزی را به چشم ندیده‌ام تأیید یا تکذیب نکنم و گیلک‌ها هم یک تکیه‌کلام دارند که می‌گویند به گردن گوینده! یعنی گناه‌اش از گردن من یکی ساقط شد!
ایسنا، گزارشی دارد در مورد اکران «معراجی‌ها» با این تیترکه: «چرا دانش‌آموزان برای دیدن «معراجی‌ها» به سینما برده می‌شوند؟!» البته کل گزارش به تندی تیترش نیست اما خبرنگار، خودش روایت می‌کند که یک هفته است که بچه‌‌دبستانی‌ها را از مدرسه برمی‌دارند، می‌برند توی سالن‌های نمایش‌دهنده معراجی‌ها می‌نشانند! این گزارش را از چند زاویه می‌‌‌‌توان بررسی کرد اول این که فروش غیرمنتظره فیلم در بدترین ماه اکران فیلم، حاصل یارانه‌های این‌چنینی مدارس است. دوم این که اولیای مدارس، به صورت خودجوش و تحت تأثیر آنونس فیلم، که بیشتر کمدی است تا تراژیک، خواسته‌اند بچه‌ها را به دیدن فیلمی ببرند که اکبر عبدی هم در آن بازی می‌کند. سوم این که اولیای مدارس خبر داشته‌اند که بخش قابل ملاحظه‌ای از فیلم کمدی نیست و بچه‌ها را برای سرمشق گرفتن از صحنه‌هایی که روایتگر جنگ هشت ساله است، به سینما برده‌اند. چهارم این‌که اساساً این امر اصلاً امری عمومی نبوده و فقط چند مدرسه که اولیای آن‌ها در اسفندماه‌های زمان بچگی‌شان، خاطره دسته‌جمعی به سینما رفتن را داشتند، بچه‌هایشان راهی سالن‌های نمایش‌دهنده معراجی‌ها شده‌اند. به هر حال، من شخصاً آرزو می‌کنم که زاویه چهارم درست باشد چون این فیلم ابداً مناسب گروه سنی مورد نظر نیست و اگر این یک اقدام جمعی است، حتماً باید آموزش و پرورش دخالت کند. فیلم حتی با معیار کشورهایی مثل فرانسه و آلمان هم، چه از لحاظ نوع دیالوگ‌های یک سوم اولش و چه از نظر صحنه‌های خشن جنگی‌اش و چه در خصوص شوک‌های عاطفی شدیدش،«14-» است.