به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، نمایش موزیکال «راکی» با اتکاء به یک رینگ بوکس در اندازه واقعی، صفحه‌های بزرگ نمایشگر و موسیقی جذاب و البته پایانی بسیار تاثیرگذار تماشاگران را به هیجان واداشت، هرچند منتقدان این اثر را یک شاهکار توصیف نکردند.
نمایش «راکی» از پنجشنبه شب در برادوی روی صحنه رفت، این نمایش براساس فیلم سال 1976 به همین نام با بازی سیلوستر استالونه ساخته شده است. این فیلم که برنده اسکار بهترین فیلم شد داستان یک بوکسور در فیلادلفیای جنوبی است که دل به دختری معمولی و خجالتی می‌بازد و عزمش و را جزم می کند و خودش را برای قهرمانی آماده می‌سازد.
در اجرای نمایشی این داستان اندی کارل، از بازیگران مطرح برادوی که در دو نمایش تحسین‌شده «پسران جرزی» و «شریر» بازی کرده نقش راکی بالبوا را بازی می‌کند و مارگو سیبرت در اولین حضورش در برادوی نقش آدریان، محبوب راکی را بازی می کند.
نیویورک دیلی نیوز درباره این نمایش نوشت: «به لطف بازیگران عالی این نمایش با راکی احساس نزدیکی می کنید.»
هالیوود ریپورتر نیز نوشت بازی کارل هم‌سنگ بازی استالونه در فیلم «راکی» است و البته موفق شده سرزندگی و شوخ‌طبعی را هم به آن اضافه کند؛ «شیمی ظریف رابطه کارل و سیبرت گرمایی دلپذیر به رابطه عاشقانه راکی و ادرین بخشیده است. از طرفی دو ترانه آدریان به نام‌های «باران می‌بارد» و «I'm Done» که تک‌نفره اجرا می‌شوند از بهترین قطعه‌های موزیکال این نمایش هستند.»
با این حال صحنه اصلی و بسیار هیجان‌انگیر این نمایش فصل پایانی آن است که در آن راکی دربرابر آپولو کرید (با بازی ترنس آرچی، بازیگر درشت هیکل نمایش «رگتایم») وارد رینگ می‌شود و مبارزه‌ای جانانه می‌کند. آرچی در اجرای اصلی این نمایش که در هامبورگ در آلمان و در سال 2012 اجرا شده بود نیز حضور داشت.
برای این صحنه پایانی تماشاگران چند ردیف ابتدایی اجازه دارند به رینگ نزدیک شوند و برای شخصیت‌ها جیغ و هورا بکشند و با آن‌ها دست دهند.
شیکاگو تریبون فصل نهایی نمایش «راکی» را حیرت‌انگیز توصیف کرد و نوشت: «واقعا نمی‌شود جان کلام را درباره فصل پایانی این نمایش ادا کرد. این فصل مبارزه حال و هوایی دارد که باعث می‌شود حالا حلاها این نمایش در برادوی روی صحنه باشد.»
نیویورک پست نیز به همین اندازه تحت تاثیر نمایش قرار گرفته است؛ «الکس تیمبرز، کارگردان که پیشتر هم نمایش «اندرو جکسن لعنتی» را روی صحنه برده بود اینجا خوب مبارزه می‌کند. اگر می‌شد جایزه تونی را به 20 دقیقه از یک نمای شاهدا کرد، فصل پایانی «راکی» حتما این جایزه را می‌برد.»
البته منتقد نیویورک پست در ادامه نوشته است: «مشکل نمایش در این است که تا رسیدن به این فصل پایانی درخشان، باید یک ساعت و نیم نمایش بدون هیجان را تماشا کنی.»
راکی اسطوره‌ای
صحنه‌های معروف فیلم در نمایش موزیکال «راکی» بازسازی شده‌اند؛ مثل صحنه‌ای که راکی با یک تکه گوشت تمرین می‌کند یا طناب زدن در باشگاه، یا دویدن با سوئیت‌شرت کلاه‌دار در خیابان‌های دلگیر شهر و یا بالا رفتن از پله‌های موزه هنر فیلادلفیا.
نمایشنامه این اثر براساس کتابی نوشته استالونه نوشته شده، موسیقی این اثر کار استیون فلاهرتی است و ترانه‌های آن را هم لین آرنز نوشته است. آرنز و فلاهرتی همان تیمی هستند که برای نمایش برنده جایزه تونی «رگتایم» ترانه و موسیقی نوشته بودند.
با این حال برخی منتقدان نمایش را یک موفقیت بزرگ حساب نکردند؛ منتقد دیلی نیوز ترانه‌های این موزیکال را «کارآمد اما فراموش‌شدنی» توصیف کرد و نوشت «قطعه معروف «چشم ببر» در فاصله رسیدن از فیلم به سن تئاتر یک چیزهایی را از دست داده است.»
حتی منتقد نیویورک تایمز هم که به شدت فصل پایانی نمایش را تحسین کرده و نوشته این صحنه تماشاگران را نیم‌خیز می‌کند، معتقد است که «این نمایش اگر موفقیتی داشته باشد تنها به این دلیل است که به اسطوره راکی اتکاء کرده است.»
به گفته این منتقد «نمایش «راکی» آنقدر تخت و یک‌دست است که باورت نمی‌شود بتواند به چنین پایانی برسد. احتمالا این نمایش در رقابت با دیگر آثار برادوی امسال شانسی نداشته باشد.»
در اولین اجرای «راکی» سیلوستر استالونه به همراه خانواده‌اش در سالن حضور داشت و پس از پایان نمایش وارد رینگ شد و دست اندی کارل را به نشانه پیروز میدان بالا برد.
بی‌بی‌سی / 14 مارس / ترجمه: حسین عیدی‌زاده
58241