1- آقای دکتر! در این مدت که شما رای آورده‌اید، حرفهایی زده شده که از آن، بوی انتقام از فوتبال به مشام رسیده و همه این حرفها (چه از جانب شما و چه از جانب اطرافیان و معاونان) به پای شما نوشته شده است. تکلیف خود را برای اولین بار و آخرین بار با فوتبال روشن کنید. شما دوست فوتبال هستید یا دشمن آن؟ می‌خواهید فوتبال نفس بکشد یا خیر؟ اگر پاسخ‌تان، تکیه به همان جمله معروف است که «تیم ملی فوتبال در اولویت ماست»، در این مدت که بودید چقدر به تیم ملی کمک کردید و چرا تیم ملی تا کنون بلاتکلیف بود و حالا هم که بعد از 10 ماه از صعود، به اردو رفت، به این صورت نصفه و نیمه؟ در این 10 ماه و 10 روزی که از صعود تیم ملی به جام جهانی گذشت، برای تیم ملی چه کردید تا مشخص شود در اولویت شماست؟ شما نیمی از این زمان وزیر ورزش بودید. برای تیم ملی فوتبال چه کردید؟ وقتی اردوها (به دلیل بی‌پولی) یکی بعد از دیگری لغو شد، شما چه کردید؟ آقای وزیر، تیم ملی در اولویت قرار گرفته، وضعش باید این گونه باشد؟ واقعا این کشور با این همه ثروت زمینی و زیرزمینی و مخازن و معادن، فقط چند میلیارد نداشت که به تیم ملی فوتبال کمک کند تا کمتر از دو ماه بعد، در جام جهانی چهارستون بدنمان نلرزد؟ آیا در میان اختلاس‌های چند هزار میلیاردی که دوستان، زحمت آن را کشیدند، چند میلیارد کمک به فوتبال به حساب می‌آید؟
2- آقای وزیر! شما فردی را مامور برخورد با فوتبال کرده‌اید که قهرمان نامدار کشتی بوده. همین انتخاب، خود بزرگترین خطای شما بود. تصمیم‌های امیررضا خادم، درست یا غلط به انتقام جامعه کشتی از فوتبال تعبیر می‌شود. برای این انتخاب شماست که همه می‌گویند بغض تصمیم‌های وزارت ورزش برای نابودی فوتبال کاملا محسوس است.
3- آقای دکتر! شما می‌خواهید اوضاع فوتبال را مرتب کنید؟ چرا پا را بر گلوی پرسپولیس و استقلال گذاشته‌اید؟ تمام پول فوتبال صرف این دو تیم می‌شود؟ به حساب و کتاب تیم‌های پولدار و صنعتی چه کسی رسیدگی می‌کند؟ دفاتر مالی این دو تیم به این دلیل که زیرمجموعه شما بودند، در اختیار شما قرار گرفت. دفاتر واقعی تیم‌های دیگر را چگونه می‌خواهید مورد بررسی قرار دهید؟ مبادا کاری کنید که از سوی هواداران فوتبال به برخورد سلیقه‌ای و دور از انصاف با این دو تیم یا یکی از آنها متهم شوید. بخصوص آنکه معاون شما دیروز جلسه خوبی با یکی از این دو تیم داشت و همه راضی از این جلسه بیرون آمدند و حرفهایی بسیار شیرین زدند. آقای وزیر! فوتبال با همه حاشیه‌ها، دنیایی بسیار جذاب است که همه انسانها را دور هم جمع کرده و 50 روز بعد در جام جهانی خواهید دید چه قدرتی دارد. فوتبال با همه عظمتش آنقدر زیباست که اینیستا بعد از گل فینال جام جهانی، نام بازیکن فقید اسپانیول را روی پیراهنش نشان می‌دهد. تیمی که همه می‌دانند چه رقابتی با بارسا دارد. فوتبال آنقدر لطیف است که پویول (کاپیتان بارسلونا) جام قهرمانی را به دو سرطانی تیمش (تیتو ویلانوا و اریک آبیدال) می‌دهد تا جشن قهرمانی بارسلونا در نیوکمپ شکلی متفاوت بگیرد. فوتبال با وجود همه رقابت‌هایش، در موردی مانند مرگ تیتو، اتحاد ایجاد می‌کند. آنقدر متحد که حتی بازیکنان رئال مادرید هم کنار خانواده تیتو قرار می‌گیرند. آقای وزیر! فوتبال را نباید نابود کرد. باید آن را زیبا کرد. اگر واقعا طرفدار ورزش هستید، فوتبال را زیبا بسازید. این ورزش را نمی‌شود از فهرست ورزشها پاک کرد تنها به این دلیل که برخی‌ها فوتبال را دوست ندارند.
علی جوادی