در بخشي از بیانیه حزب کارگزاران به مناسبت سالگرد انتخابات رياست جمهوري آمده است: پیروزی 24 خرداد 1392 در شرایطی رخ داد که یک جناح افراطی می‌کوشید شوق امید به تغییر را از بین ببرد. آنان با سوءاستفاده از حوادث سال 1388 می‌کوشیدند رقابت سیاسی را به عنوان یکی از عناصر بنیادی تحول سیاسی از بین ببرند.
انتخابات سال 1388 (فارغ از هر داوری که درباره آن داشته باشیم) رقابتی تمام‌عیار بود که نشان‌دهنده ریشه و عمق رقابت سیاسی در ایران بود. آن انتخابات نشان داد جناح‌های سیاسی و نظم سیاسی استوار بر دوش آنها، بی‌مبنا نیست.
جناح‌بندی سیاسی در جمهوری‌اسلامی مشابه جناح‌بندی سیاسی قبل از انقلاب اسلامی نیست که احزاب و گروه‌های سیاسی «بفرموده» ایجاد شده باشند. آنها برآمده از شکاف‌ها و ساختارهای اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی واقعی هستند که در هنگام انتخابات پدیدار می‌شوند و از جامعه می‌خواهند که درباره‌ی آنها قضاوت کنند و در پای صندوق رأی اظهارنظر کنند.
در این بیانیه با اشاره به اینکه دشمنان امید می‌خواستند این نظم مدرن را نادیده بگیرند و انتخابات را با استفاده از ابزارهای حاکمیتی خود مهندسی کنند، آمده است: تلاش شگرف این جناح افراطی برای حذف آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی از انتخابات ریاست‌جمهوری سال 1392 نماد این مهندسی انتخاباتی بود.
رأی بالای ملت به حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی ـ که از نظر افکارعمومی و نخبگان سیاسی شبیه‌ترین فرد از نظر فکری و اجرایی به آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی تلقی می‌شد و حمایت ایشان و نیز شخصیت‌های معتدل هر دو جناح کشور به‌خصوص جناب آقای خاتمی و جناب آقای ناطق‌نوری را داشت ـ جواب محکم ملت به جناح‌های تندرو بود.
این بیانیه می‌افزاید: بدون شک تدبیر مقام معظم‌رهبری در صیانت از نهاد انتخابات در این پیروزی امید بر انحصار نقش محوری داشت. فتوای رهبری در حق‌الناس بودن رأی مردم و دعوت ایشان از همه شهروندان، حتی کسانی که به هر دلیل نمی‌خواهند نظام را تقویت کنند اما به ایران دل بسته‌اند، اساس اعتماد ملت به صندوق رأی و بنیاد احیای امید بود.
در ادامه این بیانیه آمده است: ما ـ کارگزاران سازندگی ایران ـ نه فقط از آن‌رو که اکثریت ملت ایران به نامزد موردنظرمان و فرد مورد تأیید نیروهای سیاسی معتدل رأی دادند، نه از آن‌رو که امکان احیای جریان اصلاح‌طلب، توسعه‌گرا یا اعتدال‌گرا فراهم آمده بلکه به سبب آنکه ملت ایران باردیگر به صندوق رأی و نهاد انتخابات در نظام جمهوری اسلامی ایران اعتماد کرده‌اند 24 خرداد را نقطه عطف تاریخ این نهضت و نظام می‌دانیم.
کارگزاران در این بیانیه، 24 خرداد را بازگشت امید بود دانسته و افزاید: نه امید به اینکه یک‌شبه و یک ماهه و یک‌ساله و حتی چهارساله همه مشکلات کشور حل شود، نه امید به اینکه با یک کلید همه قفل‌هایی که در این هشت‌ساله بسته شده بود، باز شود بلکه امید به اینکه هنوز می‌توان با صلح‌جویانه‌ترین روش و با عقلانی‌ترین راه به اصلاح امور پرداخت.
در ادامه این بیانیه آمده است: از نظر ما، خالقان امید نه سیاستمداران و دولتمردان که مردمان و شهروندان ایران هستند. همان مردمی که در کمال ناامیدی اهالی سیاست با رأیی متفاوت به تغییر و تحول اوضاع پرداختند و ثابت کردند که خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه آن قوم خود سرنوشتشان را تغییر دهند.
اینک یک سال از بازگشت امید به ایران بازمی‌گردد و راهبرد کارگزاران سازندگی ایران در برابر دولت دکتر حسن روحانی استراتژی «حمایت و مشورت» است.
ما این دولت را از خود می‌دانیم و خود را از دولت می‌شماریم. مهم نیست چند کرسی از این دولت در اختیار کارگزاران و حتی اصلاح‌طلبان است. مهم این است که این دولت سعی می‌کند عقلانیت، انصاف و مصلحت را به ساختار حکمرانی کشور بازگرداند.
این بیانیه در بخش دیگری می‌افزاید: درک می‌کنیم که احیای نهاد دولت در شرایطی که به نظر می‌رسد نهاد دولت در ایران رو به اضمحلال می‌رود چه کار دشواری است. ما به سختی‌ها، زحمت‌ها و حتی خطاهای احتمالی دولت در این دوران اذعان داریم. خواست ما از دولت تنها یک چیز است: تن دادن به لوازم اعتدال در حکمرانی.
17302
ر بخش دیگری از بیانیه حزب کارگزاران آمده است: پیروزی 24 خرداد 1392 در شرایطی رخ داد که یک جناح افراطی می‌کوشید شوق امید به تغییر را از بین ببرد. آنان با سوءاستفاده از حوادث سال 1388 می‌کوشیدند رقابت سیاسی را به عنوان یکی از عناصر بنیادی تحول سیاسی از بین ببرند.
انتخابات سال 1388 (فارغ از هر داوری که درباره آن داشته باشیم) رقابتی تمام‌عیار بود که نشان‌دهنده ریشه و عمق رقابت سیاسی در ایران بود.
این بیانیه می‌افزاید: آن انتخابات نشان داد جناح‌های سیاسی و نظم سیاسی استوار بر دوش آنها، بی‌مبنا نیست.
جناح‌بندی سیاسی در جمهوری‌اسلامی مشابه جناح‌بندی سیاسی قبل از انقلاب اسلامی نیست که احزاب و گروه‌های سیاسی «بفرموده» ایجاد شده باشند. آنها برآمده از شکاف‌ها و ساختارهای اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی واقعی هستند که در هنگام انتخابات پدیدار می‌شوند و از جامعه می‌خواهند که درباره‌ی آنها قضاوت کنند و در پای صندوق رأی اظهارنظر کنند.
در این بیانیه با اشاره به اینکه دشمنان امید می‌خواستند این نظم مدرن را نادیده بگیرند و انتخابات را با استفاده از ابزارهای حاکمیتی خود مهندسی کنند، آمده است: تلاش شگرف این جناح افراطی برای حذف آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی از انتخابات ریاست‌جمهوری سال 1392 نماد این مهندسی انتخاباتی بود.
رأی بالای ملت به حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی ـ که از نظر افکارعمومی و نخبگان سیاسی شبیه‌ترین فرد از نظر فکری و اجرایی به آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی تلقی می‌شد و حمایت ایشان و نیز شخصیت‌های معتدل هر دو جناح کشور به‌خصوص جناب آقای خاتمی و جناب آقای ناطق‌نوری را داشت ـ جواب محکم ملت به جناح‌های تندرو بود.
این بیانیه می‌افزاید: بدون شک تدبیر مقام معظم‌رهبری در صیانت از نهاد انتخابات در این پیروزی امید بر انحصار نقش محوری داشت. فتوای رهبری در حق‌الناس بودن رأی مردم و دعوت ایشان از همه شهروندان، حتی کسانی که به هر دلیل نمی‌خواهند نظام را تقویت کنند اما به ایران دل بسته‌اند، اساس اعتماد ملت به صندوق رأی و بنیاد احیای امید بود.
در ادامه این بیانیه آمده است: ما ـ کارگزاران سازندگی ایران ـ نه فقط از آن‌رو که اکثریت ملت ایران به نامزد موردنظرمان و فرد مورد تأیید نیروهای سیاسی معتدل رأی دادند، نه از آن‌رو که امکان احیای جریان اصلاح‌طلب، توسعه‌گرا یا اعتدال‌گرا فراهم آمده بلکه به سبب آنکه ملت ایران باردیگر به صندوق رأی و نهاد انتخابات در نظام جمهوری اسلامی ایران اعتماد کرده‌اند 24 خرداد را نقطه عطف تاریخ این نهضت و نظام می‌دانیم.
کارگزاران در این بیانیه، 24 خرداد را بازگشت امید بود دانسته و افزاید: نه امید به اینکه یک‌شبه و یک ماهه و یک‌ساله و حتی چهارساله همه مشکلات کشور حل شود، نه امید به اینکه با یک کلید همه قفل‌هایی که در این هشت‌ساله بسته شده بود، باز شود بلکه امید به اینکه هنوز می‌توان با صلح‌جویانه‌ترین روش و با عقلانی‌ترین راه به اصلاح امور پرداخت.
در ادامه این بیانیه آمده است: از نظر ما، خالقان امید نه سیاستمداران و دولتمردان که مردمان و شهروندان ایران هستند. همان مردمی که در کمال ناامیدی اهالی سیاست با رأیی متفاوت به تغییر و تحول اوضاع پرداختند و ثابت کردند که خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه آن قوم خود سرنوشتشان را تغییر دهند.
اینک یک سال از بازگشت امید به ایران بازمی‌گردد و راهبرد کارگزاران سازندگی ایران در برابر دولت دکتر حسن روحانی استراتژی «حمایت و مشورت» است.
ما این دولت را از خود می‌دانیم و خود را از دولت می‌شماریم. مهم نیست چند کرسی از این دولت در اختیار کارگزاران و حتی اصلاح‌طلبان است. مهم این است که این دولت سعی می‌کند عقلانیت، انصاف و مصلحت را به ساختار حکمرانی کشور بازگرداند.
این بیانیه در بخش دیگری می‌افزاید: درک می‌کنیم که احیای نهاد دولت در شرایطی که به نظر می‌رسد نهاد دولت در ایران رو به اضمحلال می‌رود چه کار دشواری است. ما به سختی‌ها، زحمت‌ها و حتی خطاهای احتمالی دولت در این دوران اذعان داریم. خواست ما از دولت تنها یک چیز است: تن دادن به لوازم اعتدال در حکمرانی.
- See more at: http://farsnews.com/newstext.php?nn=13930321001674#sthash.UvA0NVdY.dpuf