حجت‌الاسلام فاضل میبدی، محقق و مدرس حوزه علمیه قم و دانشگاه مفید در گفت و گو با خبرگزاری ایبنا درباره انتقاد از کتاب مفاتیح الجناح نکاتی را مطرح کرده است.
وی در خصوص نگاه انتقادی برخی محققان به برخی ادعیه مندرج در مفاتیح از لحاظ سندیت این گونه توضیح داد: به طور کل به‌جز کلام‌الله مجید هر کتاب دیگری را می‌توان از نظر سند نقد کرد. «مفاتیح الجنان» نیز از این قاعده مستثنی نیست اما مفاتیح الجنان کتابی است که توده‌های مردم با آن انس دارند و در اکثر مواقع سال ــ به‌ویژه ماه مبارک رمضان ــ آن را مطالعه می‌کنند و درست نیست که با نقد این کتاب نظر مردم را نسبت به آن عوض کرد.
وی در همین زمینه و با اشاره به انس مردم با ادعیه و مطالب مندرج در مفاتیح توضیح داد: مفاتیح شامل دو بخش است؛ بخش دعا و بخش زیارتنامه‌ها. بخش دعای آن توحید و خداشناسی است و ارتباط با خداوند و بخش زیارتنامه‌ها هم در حوزه امام‌شناسی کاربرد دارد. به نظر من بخش دعای آن چون باعث می‌شود که انسان با معبود و خالق خود حرف بزند، زیاد هم نباید پیگیر سندهای دعاهای آن شد. در این‌جا مهم انس با خداست که آرامش‌بخش است.
این استاد حوزه در خصوص نگاه مردم به ادعیه و دستورات مندرج در مفاتیح برای برخی امور مادی نیز تاکید کرد: با دیدگاه درمان و شفاي بيماري‌ها به سراغ مفاتیح رفتن، اشکال دارد. هرچند بسیاری ممکن است آن‌قدر اعتقادشان قوی باشد که از این کتاب نتیجه هم بگیرند. این مساله بسته به دیدگاه کسی است که می‌خواهد از مفاتیح استفاده کند. با تمام این اوصاف به نظر من مفاتیح یکی از بهترین کتاب‌هایی است که با دیدگاه شیعی نوشته شده است.
/6262