Video Link
مطالب پرونده صوتی ویژه شهادت امیرالمومنین علی (ع) را با مطلبی به قلم استاد پرویز خرسند آغاز می کنیم که درباره ما شیعیان علی(ع) نوشته است.
ما ملت "دوستدار علی" نه "شیعه علی"«می خواستم از علی بنویسم دیدم دستم می لرزد. از عدالتش، دیدم نمی شود حرف زد. چه آنکه باید عمل کرد. از جوانمردی اش، دیدم که باید بود. از درد هایش که هنوز در زندگی مان جاری اند.
دیدم نمی توانم و نمی شود. دیگر در این شرائط اجتماعی ما چه باید گفت که هم به کار آید و هم آدمی را متهم نکنند به همه چیز. رفتم به سراغ نوشته های شریعتی که سال هاست با آن زیسته ام و همان مان نیز به پیشنهاد خودش، می خواندم و تصحیحشان می کردم.
دیدم هنوز نوشته هایش که دیگر به گم شده ای می مانند زنده اند. زنده برای دردهای امثال من که مرده اند:
" درد علی (ع) دو گونه است: یک درد، دردی است که از زخم شمشیر ابن ملجم در فرق سرش احساس می‌کند و درد دیگر دردی است که او را تنها در نیمه‌های شب خاموش به دل نخلستان های اطراف مدینه کشانده ... و به ناله درآورده است ... ما تنها بر دردی می‌گرییم که از شمشیر ابن ملجم در قرق سرش احساس می‌کند. اما این درد علی (ع) نیست، دردی که چنان روح بزرگی را به ناله درآورده است، «تنهایی» است که ما آن را نمی‌شناسیم!
باید این درد را بشناسیم، نه آن درد را که علی (ع) درد شمشیر را احساس نمی‌کند و ... ما درد علی (ع) را احساس نمی‌کنیم.
ما ملتی که افتخار بزرگ انتصاب به علی (ع) و مکتب علی (ع) را داریم و این بزرگترین افتخار تاریخی است که می‌تواند بدان بنازد و بالاخره بزرگترین سرمایه، امیدی است که می‌تواند به وسیله آن نجات پیدا کرده، به آگاهی، بیداری، حرکت و رهایی برسد، اما در عین حال می‌بینیم که با داشتن علی (ع) و با داشتن «عشق به علی» هم نرسیده‌ایم!
در صورتی که «شیعه علی (ع) بودن» از «چون علی (ع) عمل کردن» شروع می‌شود و این مرحله‌ای است پس از شناخت و پس از عشق.
بنابراین ما یک ملت «دوستدار علی (ع)» هستیم، اما نه «شیعه علی (ع) »! چرا که شیعه علی (ع) همچنان که گفتم علی (ع) وار بودن، علی (ع) وار اندیشیدن، علی (ع) وار احساس کردن در برابر جامعه، علی (ع) وار مسؤولیت احساس کردن و انجام دادن و در برابر خدا و خلق، علی (ع) وار زیستن، علی (ع) وار پرستیدن و علی (ع) وار خدمت کردن است."»
فایلی که در ابتدای مطلب می شنوید بخش دوم سخنرانی علامه محمد تقی جعفری در رابطه با "علی(ع) و عدل و عدالت علوی" است. علامه جعفری در این قسمت می گوید: «علی(ع) آنچنان از ظلم بیزار است که می فرماید: "اگر تمام زمین ها و آسمان ها را به من بدهند و بگویند این برگ را از دهان مورچه بیرون بکش، این کار را نمی کنم." چرا؟ چون در متن زندگی قرار گرفته و می داند این زندگی شعاعی از خداست. و نیز می فرماید: "اگر کسی به بندگان خدا ستم روا بدارد، دشمن او خداست نه بندگان." دلیلش روشن است، چرا که بنده که نمی تواند حقش را از ظالم بگیرد، اما خداوند می تواند.» بخش اول این سخنرانی را اینجا بشنوید.
اصول صحیح رسیدگی به نیازمندان جامعه و رفتار با آنها چگونه است؟ این سوالی است که مرحوم علامه محمد تقی جعفری با ذکر مثالی از رفتار امیرمومنان علی (ع)، به آن پاسخ گفته و توضیح داده است. سخنان علامه را اینجا بشنوید.
استاد شهید مرتضی مطهری در سخنانی با نقل ماجرایی از زندگی مولا علی(ع) در ارتباط با رسیدگی به یتیمان تبیین می کند که چرا تا همیشه روزگار مردم ایشان را دوست داشته و یادشان از دل افراد بیرون نمی رود. اینجا بشنوید.
امام موسی صدر در سال 1341 در کاشان سخنانی درباره امام علی(ع) و شباهت یا عدم شباهت شیعیانش به او سخن گفته است. امام صدر در بخشی از این سخنان می گوید: «ما چقدر به اماممان شباهت داریم؟ علی شجاع است ما ترسو، علی کریم است ما بخیل، علی صادق است ما ... این چه پیروی از امامت است؟ ما که شیعه علی هستیم راه او را نرفتیم، علی را امروز اگر دنیا بخواهد بشناسد دو راه دارد، یک راه از تاریخ، کتاب ها را می بیند او را می شناسد. راه دیگر این است که از طریق پیروانش بشناسد. فرض کنید یکی بیاید به جامعه ما آیا علم می بیند؟ آیا تقوا می بیند؟ آیا حمایت از یتیم می بیند؟ آیا عدالت می بیند؟ درست است ما ننگ دامان علی باشیم امروز؟ درست است جامعه ما از همه جامعه های دنیا عقب باشد؟» فایل سخنان ایشان را اینجا بشنوید.
ماجرایی شنیدنی از دوران حکومت امام علی(ع) را از میان یکی از سخنرانی های واعظ مشهور مرحوم استاد فلسفی را اینجا بشنوید.
کسی که به راستی چه در عمل و چه در نظر شیعه علی(ع) باشد خداوند کفاره گناهان کوچک و خطاهای او را در دنیا قرار می دهد. روایتی در این باره هست که می توانید از زبان شهید آیت الله دستغیب اینجا بشنوید.
/6262