به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، مرضیه برومند با حضور در کافه خبر در مورد «شهر موش ها2» صحبت کرد. او درباره این موضوع که فیلم خود را در قالب کاری عظیم و با گروهی بزرگ ساخته است، گفت: «یکی از دلایلی که نمی‌خواستم «شهر موش‌ها2» را بسازم، این بود که می‌دانستم همه چیز عظیم می‌شود. چون اینجا با یک شهر مواجه هستیم و در این شهر ارتباط‌های شهری وجود دارد و باید این‌ها را در فیلم تعریف کنیم، بگوییم مردم در این شهر چطور زندگی می‌کنند، بیمارستان و مدرسه دارند، ژاندارموشی دارند. ما حتی بیمارستان داشتیم و سکانس بیمارستان را حذف کردیم. هتل داشتند که من از آن هتل استفاده نکردم، چون به نظرم شهری که بسته بود رفت و آمدی نداشت که کسی بخواهد در هتل ساکن باشد. برای این شهر چیزهای زیادی پیش‌بینی شده بود، سینما، مغازه‌ها، بازار روز. وقتی می گوییم شهر، جمعیت هم در آن می‌بینیم و با جمعیت عظیم‌تری روبرو هستیم و این کار را سخت می‌کند. تعدد پرسوناژ در شخصیت‌پردازی خلل زیادی وارد می‌کند؛ کار دشوار معرفی و جا انداختن این همه پرسوناژ در 90 یا 100 دقیقه.»
او در پاسخ به این پرسش که بعد از مواجهه با حجم کار هیچ وقت بی‌خیال ادامه کار نشد، گفت: «من که از اول بی‌خیال شده بودم. 30 سال بود این نظر را داشتم و وقتی هم که شروع کردیم متوجه شدم خیلی هم درست بی‌خیال شده بودم. چون خیلی کار سختی بود. من می‌دانستم، اما شاید تهیه‌کننده نمي‌دانست که این‌قدر این کار سخت است. او کم‌کم با ظرایف و سختی این کار آشنا شد و الحق والنصاف هم پایداری کرد و روی این کار ماند و شرایط را به هر طریقی که شده فراهم کرد تا این کار ساخته شود. دستیار آقای شاه‌ابراهیمی می‌گفت من از پروژه «محمد(ص)» آمده‌ام و سر «مختارنامه» بودم، به خدا این کار سخت‌تر است. او دوام نیاورد و رفت.»
برومند گفت: «الان خیلی خوشحالم که کار آبرومند از آب درآمده و به گفته برخی از دوستانی که کار را دیده‌اند می‌تواند در حد جهانی هم حرفی بزند، اما قبل از اینکه کار را شروع کنم واقعا با خودم فکر می‌کردم ممکن است آبروی 30 ساله‌ام برود. خوشبختانه آنقدر شرایط تولید خوبی فراهم شد و همه آنقدر خوب کار کردند که اتفاق خوبی افتاد.»
متن کامل گفت و گوی برومند را در کافه خبر اینجا بخوانید.
5858